Afscheid van professioneel reizen en een nieuwe start

Na ruim 20 jaar als reisjournalist, waarvan tien met mijn eigen medium, neem ik aan het eind van het jaar afscheid van de branche. Er verschijnen nog een paar reisboeken, waarvan er één nog niet eens af is, maar ik wijd de toekomst aan fictie. Ik kijk hier echt naar uit.

En toch is het een grote stap om het reisleven te verlaten. Het voelt een beetje alsof je met tranen in je ogen aan de reling staat en uit een bakboord springt. Maar het zijn mooie tranen. Vol, mollig, gelukkig. De nomadische ziel blijft altijd in leven en vindt nieuw voedsel. Op een andere manier.

Het waren ongetwijfeld turbulente tijden, soms wanhopig, soms gelukzalig, maar altijd tijden van grote inspiratie. Ze waren nooit weelderig. Er waren reizen naar fantastische plekken, reizen met prachtige ontmoetingen en ervaringen. Midden in dit alles zit de reisjournalist en blogger met hart en ziel. De fase van het doorknippen van het snoer begon nogal onmerkbaar, maar begon lang voor de pandemie. Met af en toe twijfels over het systeem waarin ik leef. Maar zonder uitzicht op een echt alternatief. En de vreemde vraag: zou ik kunnen stoppen met veel reizen?

Toen, met de pandemie, kwam er abrupt een einde aan reizen. Daarnaast braken de bestellingen en gaandeweg de inkomsten weg. En ineens was daar… de tijd. Ik kon een manuscript terughalen dat al was begonnen uit de vele jaren van vergetelheid. Opeens had ik een plan. En vrije tijd. Wat niet lang daarna positief werd gestimuleerd door een onverwacht snelle acceptatie. Het plan werkte. En met hem het eerste deel van het afscheid.

Ik droomde. Het waren vreemde dromen die verband hielden met persreizen. Maar in tegenstelling tot het geïdealiseerde idee van velen hoe geweldig het professionele reisleven kan zijn, hadden mijn dromen te maken met stress, druk en organisatorische zaken. Met veel te weinig tijd. Toch heb ik de afgelopen 20 jaar met veel plezier mijn werk gedaan. En elke keer was ik ongelooflijk blij met de prijzen van de afgelopen vijf jaar als de beste Duitstalige reisblogger.

Het beste moment dus voor verandering, en vanuit veel verschillende perspectieven. Kan ik praten over slow travel als ik zelf vaak snel reis, wat anders als beroepsreiziger nauwelijks mogelijk is? Mag ik nog trek krijgen in reizen nu de klimaatcrisis steeds overweldigender vorm krijgt?

Alstublieft, begrijp me niet verkeerd. Reizen is belangrijk, reizen is goed voor je, reizen verbreedt je horizon.

Maar als reizen een statussymbool wordt, ben ik weg. Ik ben niet onder de indruk als iemand overal is geweest. Ik heb geweldige mensen leren kennen die zelden of nooit op pad waren. Ik ben niet onder de indruk wanneer een avonturier een moeilijke berg beklimt of op zoek is naar een soortgelijke bizarre uitdaging. En ik word misselijk als ik het woord ruimtetoerisme hoor.

Mijn respect gaat uit naar iedereen die nog steeds probeert de planeet te redden. Of het nu gaat om een ​​klein of een groot gebaar. Of het nu voor een keer is of voor altijd. We hebben geen andere kans dan het op het laatste moment te proberen.

Na meer dan twee decennia mag ik reizen nu weer een vakantie noemen, en dit zal beperkt blijven tot wat voor mij mogelijk is. Het thuisleven is belangrijk. De pandemie heeft me geleerd mijn perspectief te veranderen. Maar vooral goed leven zonder te reizen. De eerste trip na de “onthouding” als iets nieuws ervaren, ja, echt het ritme kwijt zijn. En elke verdere reis als iets bijzonders. Weer verlangen naar de afstand.

Door mijn verleden zijn veel plaatsen in de wereld heel dicht bij mij, daar ben ik dankbaar voor. Zoals voor bijna alles wat ik heb meegemaakt in de afgelopen 20 jaar. Dankbaar voor de mensen die me op de een of andere manier vergezelden. Ik hoop dat we elkaar niet uit het oog verliezen. Maar waar is sociale media voor?! En vakantie voor bezoeken waar ook ter wereld.

Dan ben ik weg van de reisindustrie. En bedankt iedereen die ik daar heb ontmoet voor de geweldige tijd samen! Ik wens je veel succes bij het ingaan van een nieuw tijdperk. Misschien droom ik soms van een of andere reis. Zeker. Maar voor wat de toekomst brengt, heb ik meer tijd ter plaatse nodig. Meer tijd voor alles.

Meerblog blijft. Hij zal van richting veranderen wanneer reizen niet langer op de voorgrond staat. Het wordt een hobbyblog en geeft je een kijkje achter de schermen. Aan de andere kant zal ik de winkel aan het einde van het jaar sluiten. Je kunt mijn toekomstige boeken vinden in de boekhandels die je vertrouwt.

Doe het goed, blijf gezond en laat je er niet door naar beneden halen, nooit! Tot ziens!

Elke

Source: https://meerblog.de/abschied-vom-reisen/

Похожие записи

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *