Beste Pittsburgh, …

De Amerikaanse Rust Belt begint in het westelijke deel van de staat New York, gaat verder naar het westen via uw staat Pennsylvania, West Virginia, Ohio, Indiana, Michigan, Illinois naar Iowa en Wisconsin. Om u heen in november 2016, zo te zeggen, heeft de Amerikaanse verkiezing besloten. In de voormalige productieriem hadden de Republikeinen de grootste kiesrol en konden ze door de zogenaamde "blauwe muur" van de Democraten breken. De belofte van de campagne om nieuwe banen te creëren in het voormalige bolwerk van de Amerikaanse zware industrie heeft de hoop gewekt van veel werkloze industriële en mijnarbeiders. En inderdaad was er een kleine groei in de steenkoolmijnbouw na de verkiezingen. Maar echt groot, de nieuwe regering kon geen kolen en staal meer doen. Het sterven van de mijnen gaat onvermijdelijk door. Het feit dat de beloften gedaan met het oog op de huidige klimaatcrisis onverenigbaar zijn met de noodzaak om de CO 2 -emissies wereldwijd drastisch te verminderen en meer te focussen op regeneratieve energiebronnen is een andere zaak.

In ieder geval, beste Pittsburgh, je bent een uitstekend bewijs dat verandering en vooruitgang anders kunnen zijn. Je hebt jezelf opnieuw uitgevonden na de val van de staalindustrie en je hebt je in andere richtingen ontwikkeld. Technologiebedrijven zoals Google, Intel of Uber hebben in u geïnvesteerd en nieuwe perspectieven voor uw stad geopend met zijn 300.000 mensen. Vlak voor ons hotel konden we elke ochtend vanaf het ontbijt een voorbeeld van uw innovatie bekijken: de rijservice Uber testte zelfrijdende auto's in uw straten. De vele bruggen, tunnels en hellingen maken je tot een ideale testlocatie. Ondanks succesvolle structurele veranderingen die van een trotse staalstad een levendig economisch en cultureel centrum hebben gemaakt, ben je trouw gebleven aan je wortels. Overblijfselen van uw eens zo geprezen industrie en prachtige historische gebouwen bevinden zich uiteraard in een goede buurt met moderne architectuur. Twee historische tandradbanen maken deel uit van uw openbaar vervoer en kruipen langzaam uw eigen berg Mount Washington op met veel charme uit het verleden. Je bent een voetgangersstad. Drie rivieren delen uw stedelijk gebied, uw 440 bruggen (een groot deel van staal, natuurlijk) verbinden uw diverse buurten en bewoners. We zagen de manager in een pak over je bruggen rennen, evenals de moeder met een kinderwagen.

Als je onder de indruk wilt zijn van je kunstscène zoals wij, kun je van Downtown via de Andy Warhol Bridge (Nomen est Omen) naar de North Shore wandelen. Huis van het museum "The Warhol". De Popart-kunstenaar werd in 1928 op je schoot geboren. Je zag hem opgroeien tot hij in 1949 naar New York verhuisde na het voltooien van zijn kunststudies. Zijn bekende werken worden getoond in vele moderne kunstmusea. Het speciale kenmerk van "The Warhol", het grootste museum in de Verenigde Staten gewijd aan een enkele kunstenaar, is zijn vroege werk en de vele foto's en persoonlijke documenten en objecten die zijn leven en artistieke carrière traceren. Op zeven verdiepingen zijn 900 schilderijen, bijna 2.000 werken op papier, meer dan 1.000 afdrukken, 4.000 foto's en film- en videomateriaal te zien in een oud industrieel magazijn. In de kelder bevindt zich de "fabriek", waar bezoekers hun eigen zeefdrukken à la Warhol kunnen maken. Een geweldig creatief einde van een reis door het leven van een speciale kunstenaar en zoon van je stad.

Een paar blokken verder ligt de historische wijk "Mexicaanse oorlogsstraten". Hier staan ​​enkele prachtig gerestaureerde Victoriaanse rijtjeshuizen, gemeenschappelijke tuinen en met bomen omzoomde straten langs de straten. De buurt is een smeltkroes van vele nationaliteiten. Tekenen als "Haat heeft hier geen thuis", "Zwarte levens zijn belangrijk" en "Eén menselijke familie. Wij steunen vluchtelingen en onze moslimburen "wijzen erop dat iedereen welkom is. "Dit is een liberaal eiland", zegt een van je bewoners in het "Common Coffee" in het buurtcafé en vraagt ​​me waar we vandaan komen. "Ah, Ann Arbor, Michigan … een ander eiland". Hij vertelt me ​​over je fantastische "City of Asylum" -programma, dat vervolgde auteurs een nieuw thuis geeft zodat ze in alle rust kunnen werken. Op een steenworp afstand van het café ligt de "Writers Lane", waar enkele van de betrokken schrijvers wonen. De Chinese Huang Xiang vierde zijn nieuwe vrijheid, zonder angst voor represailles, met het "Huisgedicht". Hij schreef fragmenten uit zijn gedichten in kalligrafie op de gevel van het huis waarin hij enkele jaren woonde.

Dankbaar voor de versterking met cafeïne en koekjes die we willen voortzetten. Je buurman bedankt ons nog steeds, dat we de weg naar zijn buurt hebben gevonden. Ik hou van zulke spontane ontmoetingen met locals die verder gaan dan een "hoe gaat het met je". De volgende stop is een museum dat allesbehalve een typisch museum is. De Matrassenfabriek (in feite waren er ooit matrassen gemaakt in het hoofdgebouw) is een experimenteergebied dat ongebruikelijke installaties laat zien die door lokale kunstenaars over de hele wereld zijn gemaakt voor de bestaande ruimte van het museum met meerdere verdiepingen.

De Japanse kunstenaar Yayoi Kusama heeft twee fantastische kamers gecreëerd voor de Mattress Factory, oa. "Repetitieve visie".

Onderdeel van Rita Duffy's "Souvenir Shop"

"Palestijns" door Mohammed Mussalam

Op de terugweg naar uw binnenstad passeren we "Randyland". Lokale kunstenaar Randy Gilson transformeerde een afgebroken huis in een kleurrijke buitengalerij. De binnenplaats van "Randyland" staat vol met spiegels, beschilderde poppenkoppen, Tibetaanse gebedsvlaggen, plastic flamingo's, vogelkooien, kleurrijke papegaaien, borden en stoelen en talloze planten, allemaal liefdevol ingericht. Randy noemt het 'huis van rommel en vreugde'. Hij verwelkomt ook iedereen. Zijn missie: geluk, vreugde en positieve energie verspreiden. Zijn credo is: "Het draait allemaal om wat er in je hart zit". Kerel zoals jij.

Nee, beste Pittsburgh, we hebben nog niet genoeg van de kunst. Op Market Square maken we toevallig zelf deel uit van een kunstevenement. "Schrijf een ansichtkaart aan de president", is de titel van de "hands-on campagne" van kunstenaar Sheryl Oring. Alsjeblieft voor dictaat. Hier zijn vrouwen in de look van een secretaresse uit de jaren 60 voor ouderwetse typemachines. Symboliek voor de achteruitkijkende activiteiten van de huidige regering. De door de vriendelijke dames getypte ansichtkaarten krijgen het adres "White House, Washington D.C." en worden verzonden. Je geeft ruimte voor politieke dialoog als kunstvorm. Hetzelfde geldt voor de "Conflict Kitchen", een restaurant dat alleen gerechten serveert uit landen waarmee uw land in conflict is. Sinds het begin van het project worden hier delicatessen uit Noord-Korea, Cuba, Venezuela, Iran, Afghanistan en Palestina geserveerd. Het idee van de makers erachter: om mensen uit verschillende culturen en leefomstandigheden via voedsel samen te brengen in een dialoog. Locatie van de Conflict Kitchen is uw universiteitsdistrict, Oakland, de thuisbasis van de Universiteit van Pittsburgh. Vanaf hier heb je een fantastisch uitzicht op het enorme hoofdgebouw van de universiteit, de "Cathedral of Learning". Nogmaals, kosmopolitisme, tolerantie en diversiteit zetten de toon. De "Nationality Classrooms", die bekend zijn buiten uw stadsgrenzen, zijn zorgvuldig ontworpen en opgezet op landspecifieke basis. Een leuk idee om de verschillende etnische groepen te waarderen die hebben bijgedragen aan uw ontwikkeling.

Op de laatste dag zou ik graag willen weten waar je oude kolenmijnen en cokesfabrieken zijn. De zoektocht naar overblijfselen uit een andere tijd leidt ons een beetje naar buiten, naar je oosten. Hier rijst boven de rivier de Monongahela de "Carrie Furnace" uit. Hoogovens 6 en 7 zijn de laatste getuigen van de "Homestead Steel Works", het voormalige vlaggenschip van de Amerikaanse staalindustrie. De fabriek is een van de weinige overblijfselen van staalproducerend Amerika. Het is de enige verlaten hoogovenfaciliteit die bij u is gebleven. Gebouwd in 1907, produceerde het staal tot 1978.

Ja dat weet ik. Je bent ook een grote sportstad. Maar ik moet ergens een punt maken. Ik kom zeker terug. Nu zeg ik vaarwel tegen jou en je koele charme, die ik snel bezweek. (Beste Detroit, wees alsjeblieft nu niet jaloers ;-))
Voormalig coach van uw ijshockeyteam "Pittsburgh Penguins", Bob Johnson, bedacht de slogan "Het is een geweldige dag voor hockey". Elke dag is een geweldige dag in de Burgh! In die zin: tot ziens, Pittsburgh!

De post Beste Pittsburgh, … verscheen voor het eerst op reisepauletten.

Source: https://www.reisedepeschen.de/dear-pittsburgh/

Похожие записи

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *