Black Forest Classic – In de klassieke auto door het Zwarte Woud
Mijn voet duwt het gaspedaal naar het vloerpaneel, terwijl ik met beide armen en volle kracht probeer het stuur in de hoeken onder controle te houden. Ik ben omringd door de verduisterde toppen van het Zwarte Woud, door een ongewoon luide motor rammelaar en koele wind, die mijn haar in een ontplofte Cabriofrisur zal veranderen.
"Gewoon niet langzamer!", Denk ik terwijl ik de Renault Floride uit 1961 martel in de tweede versnelling, de kronkelige doorgaande weg. Rijd niet te laag, schakel vaak, zeiden ze – makkelijker gezegd dan gedaan met een versnellingshendel die ongeveer zo dik is als mijn pink en aanvoelt als een roerstaaf in de leegte. Als het weer bergaf gaat, sta ik met mijn hele gewicht op de rem, terwijl mijn handen het stuur omklemmen. Manoeuvreren met een vintage auto van 40 pk over de meanderende Zwarte Woud-rijstroken verandert de rijervaring in een fysieke ervaring. Plots weet ik wat actief rijden betekent. Het is vermoeiend en ook een beetje avontuurlijk.
En het is heel leuk.
Nadat we St. Blasien achter ons hebben gelaten, voert de route ons voornamelijk over land en over deze kleine, kronkelende Zwarte Woud-straten, door het bos en de landelijke idylle. Het gaat (gelukkig) niet om snelheid, maar om het plezier om door het prachtige landschap te rijden. Op de eerste dag krijgen we daar echter niet veel van, omdat we extreem druk zijn met autorijden en navigeren en het gevoel hebben dat er niets anders aankomt.
Rally 1 × 1: Navigatie naar roadbook & examens onderweg
Omdat we, anders dan aanvankelijk gedacht, de route niet eerder kennen! U navigeert niet met een kaart, een navigatiesysteem of Google, maar met tekstinstructies in een "roadbook". Met zijn hulp moeten we de route zelf 'ontdekken', wat gelukkig dankzij onze reisblogger en roadtrip-ervaring gelukkig goed gaat. Als passagier moet je gewoon naar de hel kijken, want soms moet je ergens om de paar honderd meter draaien en aandacht besteden aan borden en oriëntatiepunten.
Bovendien wachten er onderweg altijd tests op ons, i. Kennisvragen en rij- en behendigheidstests, evenals controlestations waar u een stempel moet krijgen. In het begin komen we toevallig langs, omdat we geen idee hebben hoe de tekens eruit zien en wat we onderweg moeten doen, maar over het algemeen doen we het verrassend goed met de examens. Autorijden is moeilijker met onze "Brigitte", die onze volledige concentratie en inspanning vereist. Al bij de eerste echt steile klim laat ze ons meerdere keren in de steek: ze drinkt midden op de berg, terwijl andere auto's en klassieke auto's achter ons aan rijden, zodra ze niet meer start. Wat beschamend!
Gelukkig zijn de andere deelnemers aan de rally erg behulpzaam, stop onmiddellijk om te vragen of alles in orde is en help graag met duwen op de berg. Deze wederzijdse steun tijdens de rally is echt leuk! Voor de hellingen van het Zwarte Woud is onze Floride met zijn 40 pk zeker niet gemaakt, en we zijn net klaar met de zenuwen, als we eindelijk op onze bestemming in de Rothaus-brouwerij aankomen. Nogal vermoeiend, zoals een rally als een nieuwkomer, en dan met een auto die al enkele jaren in de garage staat, heeft te weinig pk's en daagt er echt een uit tijdens het rijden. "Dat kan vrolijk zijn", denken we, en wensen ons eerst een coole Pannenzäpfle, die we ook hebben vervuld, omdat we eindelijk bij Rothaus zijn en voor de deelnemers aan de rally zijn er alleen gratis bier. Yay!
Dan krijgen we goed nieuws: we mogen aan de voorkant parkeren en de volgende ochtend in pole position beginnen, hoe cool! We moeten ook een beetje glimlachen bij de gedachte dat wij van alle mensen, voor de Ferrari's, de Mustangs en Porsches, het veld mogen leiden. Kom maar op!
De wegen zijn nog steeds zo vroeg in de ochtend schoon en ik heb het gevoel dat onze Brigitte zo langzaam opwarmt. Het stelt ons tenminste maar één keer teleur wanneer het een luide knal maakt. Na de eerste schok realiseren we ons dat het gelukkig alleen de kapotte banden was en geen platen. En we gaan verder! Dankzij deze kleine uitsplitsing en fotostops vallen we midden in de ochtend terug en bereiken Blumberg precies op het moment dat het historische Sauschwänzlebahn met haar stoomlocomotief naar het treinstation Blumberg-Zollhaus.
Vom Belchen geht es über viele Kehren hinunter ins schöne Staufen im Breisgau, unter vollem Körpereinsatz beim Bremsen und Lenken, versteht sich. Dort unten angekommen verändert sich die Landschaft, denn auf einmal sind wir von Feldern und Weinbergen und vielen kleinen Ortschaften mit alten Fachwerkhäusern umgeben.
Doch die eigentliche Herausforderung des Tages steht uns noch bevor: Wir müssen mit unserer Floride den Notschreipass bezwingen, einen 1.120 Meter über dem Meeresspiegel liegenden Gebirgspass im Südschwarzwald, zwischen dem Dreisamtal und dem Wiesental. Ich bin am Steuer und flehe unsere alte Dame an, uns jetzt nicht im Stich zu lassen. „Gib alles, Brigitte!“
Und so hole ich Schwung und drücke das Gaspedal durch, während ich die hübsche Floride mit viel Körpereinsatz durch die Serpentinen nach oben auf die Passhöhe quäle.
Meistens packt sie es nur im zweiten Gang, und zwei Mal muss ich sogar zurück in den ersten Gang schalten. In den Haarnadelkurven hänge ich mit ganzer Kraft am Lenkrad. Gleichzeitig muss ich etwa 1.000 Fahrradfahrer überholen (der Notschrei war mal Teil der Tour de France und ist dementsprechend beliebt bei Fahrradfahrern). Hinter uns wird die Schlange der Oldtimer immer länger und ich drücke das Gaspedal ins Bodenblech… jetzt bloß nicht stehenbleiben oder sich verschalten! Doch unsere Brigitte schafft die Bergwertung. Als ich oben ankomme, bin ich fix und fertig mit den Nerven, aber auch ein bisschen stolz.
Jetzt kann uns nichts mehr aufhalten!
Seid ihr schon mal mit einem Oldtimer gefahren bzw. würdet es auch gerne mal ausprobieren? Habt ihr Fragen oder möchtet eure Erfahrungen teilen? Dann hinterlasst mir gerne einen Kommentar!
Werbehinweis: Dieser Beitrag entstand im Rahmen einer bezahlten Kooperation mit Baden-Württemberg Tourismus. Vielen Dank an Baden-Württemberg und die Partner Rothaus und Retroclassics für die Chance, bei der Schwarzwald Classic mitzufahren und die tolle Erfahrung! Alle Ansichten sind wie immer meine eigenen.
Einige der Bilder in diesem Artikel stammen von Frederik Dulay-Winkler Photography. Vielen Dank dafür!