Brazilië voor je huis met geweldige muziek, film en eten

Afhankelijk van de gekozen bestemming voor mijn serie Room travels, denk ik eerst aan een liedje of een geur, een ontmoeting, een landschap of een gerecht. Bij Brazilië is het duidelijk de muziek. Daarom kom ik in het begin met mijn playlist “Brasil”, en net op tijd voor oudejaarsavond thuis met chique dansintermezzo’s. Emicida is een van mijn huidige favoriete nummers met “Mufete”. Evenzo “Tão bom” van Dirk Barbosa. Maar er staan ​​ook klassiekers in de lijst, zoals “Mama África” ​​van Chico Cesar en “País tropical” van Jorge Ben Jor.

Natuurlijk ben je, net als in Cuba, in Brazilië altijd omringd door muziek. Vooral in Rio de Janeiro zweeft dag en nacht muziek door de lucht en pas je automatisch je gang aan op het ritme van de stad. Toen ik uit de kast kwam als fan van Seu Jorge, zei onze Braziliaanse kamergenoot graag dat de zanger soms op straat zingt zoals vroeger. Helaas hadden we niet zoveel geluk. Maar de stad zit ook op andere manieren vol met muziek, of het nu uit een politieauto komt, een vermeende oefenruimte voor hiphoppers op de heuvel, of gewoon binnen in jou.

De batucada

Nu zal ik even kort zeggen, ik moet alleen maar zeggen: ik had het geluk om in een Batucada te kunnen spelen. Helaas was dat niet in Rio, maar tijdens mijn aflevering in Zuid-Duitsland. Soms neem ik mijn agogo in mijn handen en maak ik lawaai. Bedenk hoe de Batucada-leider zei dat we moesten klinken als “het leger van Sauron.” We waren beslist luidruchtig. Schudde de straat tijdens het carnaval.

Rio de Janeiro
Gelukkig in Brazilië

Toen ik nog in Düsseldorf woonde, genoot ik van de prachtige selectie arthousebioscopen en in een daarvan de film “Moro no Brasil” (ik woon in Brazilië), hier de trailer. Het is een documentaire van de Finse regisseur Mika Kaurismäki, die door Brazilië reisde om naar de muzikale roots te gaan en de diversiteit van Samba, Maracatu, Frevo, Coco etc. weer te geven. Dus reisde hij naar het multiculturele hart van het uitgestrekte land. Seu Jorge zit er ook in, en ik denk dat ik deze film een ​​tweede keer moet kijken.

En nog een roadtrip

Mijn tweede filmtip “Central Station” (Central do Brasil) van Walter Salles ziet er in de eerste minuten uit als een documentaire, maar het blijkt een drama te zijn met een vintage esthetiek. Op de voorgrond is een voormalige leraar te zien die wat geld verdient met het schrijven van brieven voor analfabeten op het treinstation in Rio de Janeiro. Het verhaal begint wanneer ze een halfwezen helpt om zijn vader te vinden in het noordoosten van het land. Een andere roadtrip, het verhaal van een buitengewone vriendschap, een roadmovie die eindigt met de herontdekking van het leven.

Brazilië, Rio de Janeiro
Alle kleuren groen

Maar nu naar het eten, en daar moet ik echt over nadenken, want ik heb nog nooit Braziliaans eten gekookt. ‘S Morgens açai ontbijten met kokossap, later een pastelkleur eten en’ s avonds … Dat was Rio. Met veel dingen die ter plaatse goed smaken. Misschien moet ik er een zoeken moqueca de peixe probeer, wat onmogelijk zo lekker kan zijn als die in Búzios, ten noorden van Rio. Kies je liever voor een vegetarische variant in plaats van voor vis, ga dan op zoek naar bakbananen.

Het recept: moqueca de peixe

Ik heb nu op het internet naar recepten gekeken en besloten tot een uitgeklede versie van de moqueca de peixe baiana koken. Ingrediënten en bereiding voor drie personen: een mix van Olijf- en palmolie Verhit in een pan en snijd ze in reepjes rode, gele en groene paprika’s fruiten. Helaas heb ik geen biologische palmolie (azeite de dendê) en beperkte me daarom tot olijfolie. Een middelgroot exemplaar ui en twee Knoflookteentjes voeg alles verpletterd toe. EEN Chili peper Kern en voeg in stukjes toe. In plaats van de aanbevolen, zeer pittige Adjuma of Habanero, heb ik gekozen voor een milde groene paprika uit mijn eigen teelt.

Visstoofpot uit Brazilië
moqueca de peixe baiana

400 gram heldere vis zonder botten Leg in stukjes van ongeveer vier tot vijf centimeter in de pan op de bodem, omringd door de groenten. Zout een beetje. Draai na vijf minuten de stukken vis om en bedek ze met zwart peper Spice up. Na nog eens vijf minuten met Kokosmelk Giet erbij zodat de stoofpot bedekt is en roer voorzichtig zodat de vis niet uiteenvalt. Op dit punt zouden er garnalen worden toegevoegd, ik heb ze de eerste keer weggelaten.

Laat nog vijf minuten sudderen, dan peper en het is klaar moqueca! Royaal bij het serveren koriander strooi. limoen Druk erover om te proeven. Past bij rijst. Misschien farofa de banaanvoor het geval je bakbananen en maniokmeel krijgt. En natuurlijk caipirinha. Omdat de familie zo opgewonden was, willen we ze moqueca doe het opnieuw op oudejaarsavond. Dit keer met garnalen er bovenop. En luister tijdens het koken op en neer naar de afspeellijst.

Bom apetite & saúde!

Tekst en foto’s: Elke Weiler

Source: https://meerblog.de/brasilien-room-travels-folge-4/

Похожие записи

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *