De berg als leraar *Reisberichten

Philipp Laage is een auteur en journalist die in zijn boek “Gipfelrausch” de vraag beantwoordt waarom mensen bergen beklimmen en daarbij een heel persoonlijk perspectief inneemt. In levendige en luchtige taal beschrijft hij zijn reizen, die hem naar berglandschappen over de hele wereld brengen. Zijn verhalen worden gekenmerkt door schoonheid en ontbering, plezier en grenservaringen, kleine stappen en grote hoogten, triomf en mislukking. Zijn eerste boek, ‘From Happiness to Travel’, werd in 2019 gepubliceerd door Reisedepeschen Verlag, gevolgd door ‘Gipfelrausch’ in 2021. Tegenwoordig woont Philipp Laage in Berlijn en werkt hij als journalist en auteur. Door zijn bergsportervaringen komt hij herhaaldelijk diepgaande vragen tegen die verder gaan dan bergbeklimmen: is de reis werkelijk altijd de bestemming? En wat krijgen we als we aan de top staan?

Welke rol denk je dat de mentale en emotionele uitdagingen spelen bij bergbeklimmen? Hoe heb je met deze uitdagingen leren omgaan?

Ik zou zeggen dat ze bergbeklimmen aantrekkelijk maken, net als de rest van het leven: als alles je moeiteloos overkomt, blijf je waarschijnlijk onder je potentieel. Dan zou er nog veel meer te leren zijn over jezelf en de wereld. Dit betekent niet dat ik mezelf bewust in gevaar breng of vermijdbare risico's neem. Maar het brengt je nergens als alles altijd gemakkelijk, comfortabel en voorspelbaar prettig is. Ik verwelkom de tegenslagen die bergbeklimmen met zich meebrengt: kou, uitputting, blootstelling. Zo leer ik iets over mezelf en voel ik me nog tevredener als de tour voorbij is.

Je stelt ook vragen die verder gaan dan bergbeklimmen, zoals het belang van het pad als bestemming en de voordelen van bovenaan staan. Welke antwoorden heb je op deze vragen gevonden?

Aan de top staan, de top bereikt hebben, wordt in onze cultuur als succes beschouwd. De bergbeklimmer verschilt misschien minder van de carrièremaker uit het bedrijfsleven dan hij zou willen. Aan de andere kant wordt vaak gezegd: de reis is de bestemming. Alle dingen die je onderweg leert, zijn waardevoller dan het bereiken van je bestemming. Dat is zeker ook waar. Toch wil je zo nu en dan graag de top bereiken en niet honderd meter lager hoeven om te draaien. Het antwoord blijft lastig.

Hoe hebben uw bergbeklimervaringen uw begrip van succes en mislukking gevormd, en hoe heeft u geprobeerd deze inzichten in uw dagelijks leven te integreren?

In Georgië heb ik ooit geprobeerd de berg Kazbek te beklimmen, een vijfduizender in de Kaukasus. Er werd voor die nacht een onweersbui voorspeld, maar ik spoorde mijn berggids toch aan om richting de top te gaan, omdat ik niet wilde falen. We kwamen midden in de storm terecht en moesten praktisch terugrennen naar de hut om niet gepakt te worden. Dat was heel dom van mij. Soms werkt niets omdat de externe omstandigheden gewoon niet kloppen, hoe graag je iets ook wilt of probeert. Dit kan een verlichtende ervaring zijn, zelfs in het dagelijks leven.

Welke lessen of inzichten heb je geleerd van je bergavonturen die je kunt toepassen op andere gebieden van je leven?

Ik denk dat het een populair idee is dat bergbeklimmers zich in gewaagde avonturen storten en geconfronteerd worden met uitzonderlijke situaties, waardoor ze de rest van hun leven volhardend en moedig de baas blijven. Maar het is anders om een ​​berg te beklimmen of een bedrijf te starten. Of om een ​​relatie te hebben. De berg leert veel, maar maakt je niet fitter voor het leven. Aan de andere kant kun je natuurlijk veel leren over de aard van de dingen op de berg. Dat het bijvoorbeeld niet elke dag leuk hoeft te zijn, maar dat het toch de moeite waard kan zijn om er ‘s ochtends op pad te gaan.

Hoe zou je aan iemand die nog nooit bergbeklimmen heeft geprobeerd uitleggen wat jou persoonlijk fascineert en motiveert aan deze activiteit?

Ik hou van de sportieve uitdaging; de beweging in de natuur; de rust en afzondering, het heerlijke eten in de hutten en het toevluchtsoord in de woonkamer na een lange, inspannende dag in de frisse lucht; de stroom van een nachtelijke klim, bijna als meditatie; de eerste zonnestralen na urenlange duisternis; de opwinding van de afdaling; de aangename uitputting die elke cel in het lichaam lijkt te beheersen. Dit alles maakt mij blij.

In welke mate hebben uw bergreizen uw begrip van de natuur en het milieu aangescherpt?

Het succes van een tocht hangt af van het weer, dus leer de lucht en de wolken te lezen. Je scherpt je oriëntatievermogen en je oog voor het landschap aan. Je bent echt afhankelijk van de natuur – een ervaring die je in het dagelijks leven zelden meemaakt. Voor het overige probeer ik de bergen te verlaten zoals ik ze aantrof, d.w.z. geen afval achter te laten, de vegetatie niet te verstoren of dieren af ​​te schrikken. Dit bewustzijn bestaat niet overal. Op Elbrus in Rusland verbrandden mensen soms gewoon hun afval tussen de rotsen.

Source: https://www.reisedepeschen.de/der-berg-als-lehrmeister/