De deur naar een andere wereld – reisverslag Chili – reisberichten

In april mochten we deel uitmaken van de jury van de Springtime Challenge, categorie “Best Travel Story” van Campus M21. Stefanie Lux nam met dit verhaal de eerste plaats in. Gefeliciteerd!

10.00: Ze stond daar met haar ogen een beetje gesloten en haalde diep adem. Een koude, frisse adem vulde haar lichaam. Ze voelde de zonnestralen op haar gezicht en zag het spel van licht door de gesloten liedjes heen. Langzaam opende ze haar ogen en liet de lucht eruit stromen. Ze keek naar Linda, die naast haar leunde, eveneens betoverd.

Alles was zo vreemd: het bizarre, kale landschap dat zich uitstrekte tot in de oneindigheid. De bergen in de verte leken het enige frame van de uitgestrektheid te zijn. Achter hen was dit kleine dorp dat tegen elkaar was geplaveid van lemen gebouwen. Elk gebouw, zo eenvoudig en toch de thuisbasis van een veelvoud aan mensen. Elke dorpeling leek zijn plaats in te nemen in de eenvoud van het deel uitmaken van de gemeenschap en tegelijkertijd te helpen deze in stand te houden.

De twee vrouwen stonden midden in dit leven en door hun afkomst leken ze zo vreemd. Tegelijkertijd was dit eenvoudige leven precies wat ze zochten en klaar om zich volledig in te verdiepen.

23.00: Vamos! De kleine, donkerharige Frederico keek haar uitnodigend aan. Ze werden al door de handen getrokken. Ze renden door de kleurrijke menigte naar de andere kant van het stadje. Haar voeten waren samen met de leren sandalen volledig bedekt met het roodbruine zand. Er waren veel onafgemaakte gebouwen te zien met sporadische beplating om daken te vervangen. Ramen waren slechts gedeeltelijk beschikbaar en bouwgerei en afval stonden opgesteld voor de hutten.

Ze kwamen op een smal pad dat door een veld met benige struiken leidde. Voor hen, in de schaduw van de duisternis, was een grote muur zichtbaar die het einde van de stad markeerde en tegelijkertijd de levendigheid van de stad scheidde van de woestenij, de uitgestrekte Atacama-woestijn. Ze renden nu zwijgend naar de muur, die bij elke stap nog verder de lucht in leek te groeien. Een kleine deur uit massief hout werd zichtbaar toen ze direct voor de muur stonden. Frederico keek over zijn schouder. Bij de kritische blikken van de meisjes flitste er een glimlach over zijn lippen. Met een schok, waarbij de kleine Chileen zich met heel zijn lichaamsgewicht tegen de deur wierp, sprong die open. Een voor een stapten ze erdoorheen en hielden hun adem in. De uitgestrektheid van Chili strekte zich voor hen uit. Dit werd doorbroken door ontelbare vuren die de nacht verlichtten. Mensen stonden en dansten rond de lichten, vreemd klinkende muziek bereikte hun oren. In wat op het niets leek, werden ze plotseling omringd door uitbundigheid en oren die hun verhaal niet mochten horen en even wachtten om hun eigen pad te delen.

Source: https://www.reisedepeschen.de/die-tuer-in-eine-andere-welt/

Похожие записи

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *