De eilanden van de vistongen – reisparachutes

Tot 1.200 m, ze zijn hoog en in de winter in storm vaak omringd door stormachtige zee. Alles is bedekt met sneeuw. En overspoeld met zonlicht. Aan land worden de bergmassieven weerspiegeld in de fjorden, ondersteboven gekeerd en nooit gestopt in het vaak turkooisblauwe, transparante water. Het dramatische beeld van de Lofoten met zijn ruige, ongewoon gevormde rotsen, brede en eenzame valleien, bergmeren en idyllische vissersdorpen trekt elk jaar veel bezoekers, de meesten waarschijnlijk van fotografen en filmliefhebbers. Niettemin was het aantal dat deze keer werd aangetroffen erg beheersbaar en draaglijk. Een enkele straat van boven naar beneden naar Ä (wat eigenlijk een plaatsnaam is !!): De E10 – ongeveer 180 km lang. Plus veel kleine extra wegen in de landschappen en fjorden. Alles was goed aangegeven.

Zo voelt het tenminste voor ons als Andreas K. (onze vriend uit Neuzelle) en we bezoeken de legendarische eilanden begin maart 2019 voor het maken van foto's en video. Overigens vlogen we vanuit Friedrichshafen via Frankfurt (35 minuten) rechtstreeks naar Tromso (3 ¼ uur), wat nog hoger is in het noorden. Een goede vliegverbinding en niet zo duur als oorspronkelijk werd gedacht. Huurde een scherpe Alfa Romeo met 4-wheel drive van tevoren en reed terug naar het zuiden in 9 uur om onze bestemming Leknes in het zuidelijke deel van de Lofoten te bereiken.

Overigens trotseren slechts 24.000 mensen de eilanden Austvagöy in het noorden tot Röst in het zuiden van de poolwinter. Dankzij de Golfstroom daalt de gemiddelde temperatuur niet onder de -1 ° C en zijn de havens meestal ijsvrij. Het wordt 's nachts erg koud, vooral als de wind waait. Dus neem zeer warme kleding in uienlook, super dikke handschoenen en de beste, gevoerde, nog dikkere winterlaarzen plus oorhoed. Sneeuw was overvloedig in onze 12 dagen – 2 m of meer is niet ongewoon. En de ene of de andere hele zware sneeuwstorm. Maar alles dankzij de droge kou als licht en krakend als poedersuikerstof. Nergens slush. De wegen (inclusief de E10) hebben bijna overal een vastzittende sneeuw / ijslaag van ongeveer 2 tot 3 cm dik met vreemde rimpelingen erop. Moeilijk, maar niet te onderschatten. Je moest ook zorgen voor de zeer snel bewegende, brede en overal gebruiksklare sneeuwruimingsvrachtwagen! Dus in ieder geval slimme winterbanden, de beste zoals ik al zei met de spikes verboden in Duitsland. Dan gaat het geweldig op dit oppervlak.

En een ander ding dat we als "zeer positief" opmerkten in Noorwegen: elke automobilist, echt iedereen, inclusief bus- en vrachtwagenchauffeurs, stopt wanneer je plannen maakt om een ​​straat over te steken. Met een glimlach op zijn gezicht, niet chagrijnig of fronsen. Welke rolmodellen voor de rest van de wereld!

DE WEINIG IJSWINNERS

Ze zijn alleen beschikbaar in de winter. En je ziet ze vaak rijden terwijl je naar de fjordbanken kijkt. Maar zelfs in het midden van de eenzame gebieden door bergmeren, kunt u ze vinden aan de rand van het water. Kleine fotogenieke dingen. Het scheurt en kraakt in de buurt als de zon schijnt. En er lijkt constant iets met ze mee te bewegen, of beter gezegd met hen. Je hebt geen naam. Maar we gaven ze namen: wat vind je van "barstende Dino-eieren"? Of zelfs van "exploderende mini-ijsvulkanen"?

Mysterie onthuld: we hebben het over zwarte of donkerbruine stenen die in het ijskoude water van de fjorden liggen. Wat moet dat nu zijn? !! Nee, daar is iets cruciaals voor. Namelijk water. Bevroren water. De kleine rots of steen wordt constant gewassen door water door golf. Als het buiten koud genoeg is, vormt zich langzaam maar zeker een dunne, dan dikkere eierschaal of korst eromheen. Totdat hij volledig is ingesloten. Samen kijken veel van deze formaties naar de kust, zodat alle rotsen of stenen worden overgoten als door een vloeibare semi-transparante, grijs-witte crème. Een of andere manier erg zacht. Tot zover goed. Wanneer de verwarmende zon straks oplicht, barsten deze dingen plotseling uit aan de top van de top. Het is voortdurend kraken en knarsen. Het gat in het ijs wordt groter en je kunt de donkere rotsen beneden zien. Tegelijkertijd breekt het "ijs" op zijn kant en worden er kleine, transparante ijsplaten gevormd, die als een beschermend omhulsel tegen de steen leunen. In de warmte lijken ze te bewegen terwijl ze blijven smelten. Sommigen keren om, sommige schakelen tegen elkaar. De Dinoei opent nu volledig. De ijsvulkaan staat op het punt om uit te barsten. Bekijk ze op de foto's. Helemaal grappig. De volgende keer dat je een time-lapse-video van zo'n uitbraak zou moeten maken, toch ?!

Tegelijkertijd kunnen kleine ijsformaties worden gevormd op de halfbevroren fjordbanken door de constante beweging van het water, dat niet wordt ingevroren onder de dunne laag ijs. Soms worden het ijs of kleine ijspitten tegen elkaar gedrukt op het oppervlak. En dan lijken ze op honderden kleine zeilschepen die zijn gemaakt door mirakel- of kunstenaarshanden in een ijszee. Prachtig om te fotograferen in het tegenlicht van de zon.

We spreken nog steeds in de hoogste tonen van al deze pastelkleuren 's avonds en' s morgens. We houden van dit: Zarthell blauw, licht abrikoos, licht wit, lichtgrijs, roze in alle variaties, soms zelfs bleek violet, geelachtig. De waanzin! Mooi weergegeven (natuurlijk) in de lucht, maar vooral weerspiegeld in de stille wateren van de fjorden en bergmeren en op de met sneeuw bedekte hellingen van de droomberg. Voor en kort na zonsopgang, heel vroeg in de ochtend of 's avonds tijdens de zonsondergang. Fotografisch fotograferen is niet zo eenvoudig. Omdat we niet alles hebben geprobeerd, wacht het volgende bezoek er formeel op.

Aan het einde van deze blogsectie, een klein stukje advies voor alle fotografen die nog steeds niet weten: op de Lofoten, die zich op de Noordzee bevinden, altijd op tijd voor eb en vloed aandacht besteden aan uw / uw fotoplanning. En absoluut: foto's of video's met drones worden door ons strikt aanbevolen.

FISCHERDÖRFCHEN EN GELIJKSOORTIGERS VAN DE FIJNSTE

Daar zijn ze, onze Lofoten locatie favorieten, en we geloven dat we helemaal niet alleen zijn: Reine, Hamnoy en Sakrisoy (met kromme rotsen, de "M" en een bewakingsgeest die beide armen uitspreidt), Henningsvaer met voetbalveld en vuurtoren , De eenzame baai van Yttersand, het schiereiland Gimsoy met een beroemde witte kerk, de stranden Myrland en Storsandnes, het beroemde Haukland en het Skagsanden-strand – elk met grote zwarte rotsen aan de kust. Perfect !!

Eigenlijk wilden we weglaten om een ​​reden die we op dit punt een beetje noemen over deze hele lieve Lofoten en droomplekken. Maar in tegenstelling tot ons tekstplan, doen we dat niet. Onlangs hebben twee bekende en bekende reisbloggers een superblog geschreven over deze onderwerpen. En we willen u hier graag naar verwijzen, omdat herhalingen saai zijn. Alles wat daar wordt geschreven, wordt door ons zonder voorbehoud gedeeld. De website van de reisblog heet "Good Morning World". Het artikel met de titel "Lofotenvakanties – de mooiste plekjes op de poolcirkel" (+ meer tips) vindt u hier: https://goodmorningworld.de/lofoten-urlaub. Hij is van Melanie en Nina, die er niets van weten, die we hierbij koppelen en – zo niet al – introduceren of aanbevelen. We hopen dat je er een beetje van geniet. We doen het heel graag. Het artikel is geweldig.

Dan schrijven we over een ander populair onderwerp: de special over lofotine-Noorse eten en drinken. Hier komt het:
==> De Brunost. Een Noorse bruine weikaas die eruitziet als een extra groot rechthoekig karamelsuikergoed. Meestal wordt het gegeten in dun gesneden plakjes op licht brood of knäckebröd, met de zoete smaak harmonieert vooral jam met rood fruit.
==> Echte walvistrane als medicijn
==> Tuborg als (nog steeds) betaalbaar blikbier
==> en natuurlijk Kötbullar (werkt zonder IKEA)
==> Lekkere taarten en pasteien
==> Muffins met fel oranje bergframbozenvulling (bergframboos, zou eigenlijk bergbraambes worden genoemd, toch?)

==> Zeer smakelijk, vers brood en crackers in vele varianten voor het ontbijt
==> Overal smoothies in mini-potten op basis van Noorse zure, gestremde melk met bessen en seizoensfruit (geen suiker)
==> Hoeveelheden verschillende soorten vis (koud en warm) voor het ontbijt

Uit eten in Leknes – voor ons een ervaring op een negatieve manier: er is geen visrestaurant meer. De laatste ging onlangs failliet. De eerste Italiaanse ("Peppes Pizza") is zo la (pizza smaakt nogal saai en vettig), de tweede Italiaan ("Lille Milano"), die eigenlijk een Koerd is, er is echt alleen een warme stoel – namelijk direct onder de Wandverwarming, anders is het daar in maart maximaal 2 tot 15 graden "warm". Iraans (pittig) eten en fish and chips in het Asia Market Restaurant met muziek van Mark Knopfler: Ash (groentesoep) en Ghorme Szabzi (lamscurry) en Chai-thee (let op: geen alcohol). Zeer aardige gastheren. Ga dan alsjeblieft niet naar de zogenaamde Kan Thai (landen). Daar smaakt het verschrikkelijk en het is hyperteuer. Er is niets meer – behalve een paar cafés en een bierbar in deze 6000-zielengemeenschap.

Over het algemeen kan men tegen de prijzen van voedsel en alcohol op de Lofoten zeggen dat de lokale kostenstructuur ons enorm doet denken aan de Zwitserse omstandigheden. Je moet veel uitvogelen. Vooral met lokale goederen. De wereldberoemde gerookte Noorse zalm is bijvoorbeeld duurder dan goedkoper in Duitsland. Maar je kunt heel grote kaviaarcreme tubes kopen, die slechts 1,49 euro kosten. Schnaps en consorten kunnen worden vergeten. In de af en toe voorkomende monopolistische alcohol winkels (1 per plaats in het maximum) is eenvoudig, maar drinkbare wijn nog steeds financieel duurzaam (10 – 15 € de fles), bier blijft goed geprijsd binnen grenzen (als uitzondering op het monopoliewinkelprincipe in alle supermarkten om bijvoorbeeld 6 te kopen x 0,5 l blikken Tuborg voor 14,90 Euro = één 0,5 l kan = 2,49 Euro).

MAGISCHE LICHTEN IN DE HEMEL

Ja, het noorderlicht! Het is echt ongelooflijk om haar in deze wereld te zien. De ogen lichten op in de nacht ondanks de vrieskou, de mond blijft open. Je krijgt nekstijfheid door constant naar boven te kijken. Ze bewegen zich als feeën en geesten, zoals slangen en golven. Of eruit zien als enorme groene gordijnen of lichten regen. Onvoorstelbare vormen en figuren direct boven je hoofd. En dat alles in totale stilte (als natuurlijk geen wind hoorbaar is). Maar we stoppen nu met zwermen, anders is het raar. Je moet het gewoon zelf zien en ervaren. Foto's en video's kunnen deze geweldige gevoelens en indrukken eigenlijk slechts ten dele weerspiegelen. Bovendien is er zoveel geschreven over de Aurora. Daarom zouden alleen onze foto's er alleen over moeten spreken.

Oh, zolang het daar niet overbevolkt is, zoals Op de stranden van Flakstad en Skagsanden bij Ramberg: Nog een goede tip voor Northern Lights-fotografie zijn de naar het noorden gerichte stranden met een prachtig berglandschap achter hen, genaamd Storsandes en Myrland – met grote zwarte rotsen in het fjord ervoor. En dan zeker (onze echte insider tip!) Hier: vanuit Leknes noorden op de E10, links in de richting van Eggum. Na een paar kilometer op de smalle kronkelende weg (ongeveer de helft van de afstand naar Eggum) komt links een geel huis en een bushalte. Sla rechtsaf een pad in. Een paar honderd meter naar de kleine parkeerplaats vlak voor een soort 'rivierbrug'. Vanaf of voor deze kleine brug in het noordwesten, noorden of noordoosten zet u het statief op. Als het kalm is, zijn er fantastische motieven met de lichten, die daar perfect in het water worden weerspiegeld. Alleen een huis met een lamp in de directe omgeving, maar dat stoort niet.

DORSCH, KABELJAU & SKREI OF WAT?

Op zo'n plek houdt men ervan om rond te hangen. Dus je kunt het landschap bijna overal in Lofoten vinden. Het ruikt (als dit woord het goed beschrijft, weet men het soms niet precies ….) Hier heel erg naar vis. En hoe! Talloze kabeljauw hangen aan lange, trapachtige rekken gemaakt van houten palen en worden stokvis. In een duo, afgemeerd aan de staarten, bengelen ze ondersteboven om te drogen in de koude maart-lucht. Voorover? Niet echt. Ze verloren hun hoofden direct nadat ze ze hadden gevangen in een visfabriek.

Onwillekeurig vraagt ​​men zich af wat er is geworden van de vele koppen van de tot anderhalve meter lange en tot 40 kg zware vis. Heel vaak vinden we het antwoord in de directe omgeving. Duizenden vissenkoppen hangen ook op dergelijke houten rekken om te drogen. Wanneer ze eindelijk helemaal droog zijn en niet rommelen, komen de hoofden in grote containers naar West-Afrika, waar ze het eiwitrijke lood spelen in de vissoep, waar de Nigerianen erg van houden. Gelukkig voor Afrikanen, houdt dit soort culinaire verwerking niet vast aan het feit dat ze een substantieel deel van het hoofd van de vis missen: de tong. Deze één tot drie centimeter lange spier wordt eerder uit de vis gesneden. Volgens het oude gebruik hebben de kinderen het recht om de felbegeerde vistongen te verwijderen. Zelfs haar vaders en grootvaders hebben op deze manier iets verdiend. Het is een oude traditie dat de kinderen op de Lofoten hun zakgeld verbeteren door hun tong te snijden – en tegelijkertijd vroege toegang tot visserij te vinden, de belangrijkste bron van inkomsten van het eiland.

Voordat de kabeljauw of kabeljauw het hoofd en de tong verliest, heeft hij een lange reis achter de rug. Daarom wordt hij in Noorwegen "Skrei" genoemd, wat betekent "stappen" (niet schreeuwen!) En "Wanderer" worden genoemd. Skrei brengt de eerste jaren van zijn leven door ten noorden van Noorwegen in de Arctische Oceaan van de Barentszzee. Wanneer hij na zes jaar geslachtsrijp wordt, zwemt hij meer dan 800 km terug naar zijn geboorteplaats, de Lofoten, om te spawnen. De regelmatige migratie van de Arctische kabeljauw helpt de vissers vanaf de middeleeuwen om geld en reputatie te verwerven.

Bijna alle mensen die in de eerste maanden van het jaar naar de eilanden komen, worden aangetrokken door de "Torsk" – de kabeljauw. Het begint daarom nieuw leven te wekken in de slaperige havens zoals in Henningsvaer. De Nordlandse vissers chuggen dagelijks, uitgerust met lange lijnen of netten om de felbegeerde vis te vangen. Overal worden boten afgemeerd. Tot ver in de nacht is er veel activiteit, omdat sommige mensen laat vertrekken om de netten in te stellen.

Slechts 5% van de vangst wordt niet verwerkt tot stok of kabeljauw (in Spaanssprekende landen wordt het bacalao genoemd) – een oude grondstof die al meer dan 1.000 jaar inkomsten veiligstelt. In het traditionele "Mölje" kunnen de Lofoten en hun gasten gepocheerde kabeljauw proeven, die wordt geserveerd met tong, ree en leversaus, met rode wijn. Maar je moet het leuk vinden, ons ding is niet de stokvis. Deze voorbereidingsvariant beslist niet.

REISTIPS

No.1: Beter een "Rorbur" – een meestal kleine, rode hut (voorheen de echte vissershut) – huur dan naar het hotel gaan. Of boek een "Cosy Beach Guesthouse" met de Duitse fotograaf en baas van de Click Cafe Lofoten Ann Lisbeth Eriksen in Ramberg (https://www.facebook.com/clickcafelofoten/) (AirnB). De voordelen: alles onder eigen regie (bijvoorbeeld zelfvoorziening), geen afhankelijkheden, meer flexibiliteit, romantisch, geen Aziatische hoteltoeristen, maar meestal niet veel goedkoper.

# 2: The Lysstoperi & Cafe in Henningsvær. Heerlijke kaneelbroodjes en nog veel meer. Van buiten ziet de winkel er een beetje uit als geprefabriceerd, maar van binnen is het erg gezellig. Niet alleen toeristen ontmoeten elkaar hier. Er zijn heel goede koffie, geweldige cakejes en hartige broodjes en ook veel toeters en bellen. Omdat er met een directe doorgang naar het café een soort minikaarsfabriek is. De sfeer is helemaal mooi, hier kun je voor altijd zitten en chatten (https://www.facebook.com/henningsvarlys/).

# 3: het Anitas Seafood Restaurant in Sakrisoy (https://www.facebook.com/anitasseafood/). Klein maar erg gezellig, goed gelegen, gerookte zalm, verse broodjes, zelfgemaakte vissoep en verse chocoladetaart (volledig caloriearm).

# 4: Degenen die ervan houden, kunnen een extra dag of twee in Tromso doorbrengen. Er is daar te beleven: twee enorme rotondes in de tunnel, een mooie haven met cruiseschepen, een prachtige Fjordbrug, enkele leuke pubs en visrestaurants (maar erg duur!), Een gezellige winkelstraat met oude huizen, een bergobservatiedek toegankelijk met de Fjellheisen -Seilbahn, een geweldig startpunt voor eigen (of gekochte) Polarlichtfotografie-tochten en een autoreis in westelijke richting naar het schiereiland Sommaroy met het eindpunt / plaats genaamd Hillesoy met 1.000 fotokansen, reflecties en fjordbaaien. Je kunt blijven (maar niet voor
(Https://www.scandichotels.no/hotell/norge/tromso/scandic-ishavshotel). Eten moet gezellig en lang zijn in de financieel (nog steeds) betaalbare pastafabriek (http://www.pastafabrikken.no/).

Nr. 5: Op het einde: benzinestations zijn – ondanks verschillende rapporten – op de Lofoten naar ons oordeel voldoende; Houd echter altijd het huidige tankniveau in de gaten. Supermarkten zijn ook beschikbaar.

# 6: We verbleven 12 dagen in het Scandic Hotel in Leknes. We zouden niet noodzakelijkerwijs dit hotel aanbevelen ondanks overwegend positieve gastreferenties. Er was een of de andere, die we niet leuk vonden voor de betaalde prijs.

In ieder geval was dit niet het laatste bezoek aan de wonder-eilanden. We zullen haar opnieuw bezoeken in de late zomer / herfst.

Похожие записи

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *