De Elven Crown-serie van Holly Black: boekrecensie

Nu en dan is het gewoon tijd om een risico te nemen! En een hele reeks boeken kopen van een auteur waar je nog nooit over hebt gelezen, is op zijn minst een beetje riskant, vind je niet? Sinds ik regelmatig door de magische werelden van fantasieboeken dwaal, struikelde ik steeds over Holly Black en haar beroemde Elven Crown-serie. Als je dan een beetje de recensies op internet doorleest, kom je vooral één ding tegen: tegenpolen. Terwijl sommigen dol zijn op de Elven Crown, Elf King & Elf Throne, houden de anderen helemaal niet van deze serie en stopten soms zelfs met lezen in het midden van het eerste boek. Ik vond reden genoeg om mijn eigen mening te vormen.

Achteraf ben ik ontzettend blij dat ik het Elfenkrone-assortiment heb gekocht. Sinds ik Elfenheim heb leren kennen door de ogen van Jude, haar tweelingzus Taryn, en natuurlijk ook vanuit het oogpunt van prins Cardan, bewaar ik de boeken als een schat op mijn boekenplank. Ik zal je nu vertellen waarom de serie voor mij een echt hoogtepunt is!

De Elfenkrone serie van Holly Black in de prachtige Fairyloot Edition

“Natuurlijk wil ik zijn zoals zij. Je bent onsterfelijk. Cardan is de mooiste van allemaal. En ik haat hem meer dan de rest. Ik haat hem zo erg dat ik soms nauwelijks kan ademen als ik naar hem kijk … “Jude is zeven als haar ouders worden vermoord en zij en haar zussen worden weggesleept naar de rechtbank van de Elfen koning. Tien jaar later heeft Jude maar één doel voor ogen: er bij horen, koste wat kost. Maar de meeste elven verachten stervelingen zoals zij. Je bitterste tegenstander: Prins Cardan, de jongste en meest onvoorspelbare zoon van de elfenkoning. Maar Jude moet hem weerstaan als ze wil overleven aan het hof…

Bron: CBJ Verlag

Holly Black’s elfenkroon: daar draait het allemaal om

Op een slaperige zondagmiddag stond een man in een lange donkere jas voor een huis in een met bomen omzoomde straat – met deze eerste zin begint het verhaal van Jude en haar zussen Taryn en Vivi. Deze sombere man heet Madoc en is een zogenaamde rode pet, een elf van het bijzonder brutale soort.Hij is ook de generaal van de Hochkönig von Elfenheim en, bovenal, Vivi’s biologische vader. Het is ook Madoc die Jude’s moeder en vader op dit moment op brute wijze vermoordde in de met bomen omzoomde straat en de drie kleine meisjes ontvoerde naar Elfenheim, het gevreesde rijk van de elfen.

Heb je op de een of andere manier ook het beeld in je hoofd dat elfjes prachtige wezens zijn die zich sierlijk door hun oogverblindende, magische en mysterieuze wereld bewegen? Dat ze eigenlijk ongevaarlijk zijn, afgezien van (in sommige verhalen) een beetje sluwheid en bedrog, zelfs best aardig en goed? Nou, je moet heel snel afscheid nemen van dit idee in de Elfenkrone-rij. De meeste inwoners van Elfenheim zijn verwaand, hebben een voorliefde voor brutaliteit, denken alleen aan feesten en drinken en gedragen zich vaak gewoon slecht.

Voor de onsterfelijke elven zijn mensen niets meer dan waardeloze, kortstondige wezens die niet langer nuttig zijn dan als slaven te worden gehouden!

En dat is precies de reden waarom het leven in Elfenheim voor Jude en haar tweelingzus Taryn eigenlijk niets anders is dan pijn en constante vernedering. Vooral prins Cardan en zijn drink- en feestvrienden zitten achter Jude en Taryn aan. Terwijl Taryn de neiging heeft zich terug te trekken en de constante pesterijen geduldig te verduren, groeit bij Jude de haat met elke nieuwe dag. Maar op een dag zal ze prins Cardan en zijn gevolg op de knieën krijgen, dat weet Jude zeker. Op een dag zal ze, als zogenaamd waardeloos persoon, machtiger zijn dan de koning van Elfenheim!