De orang-oetans in Gunung Leuser National Park – Indonesië Reisverslag – Reisberichten

In het dichte bos van het Gunung Leuser National Park ritselt het bladerdak. Een vrouwelijke orang-oetan manoeuvreert door het bladerdak met acrobatische gladheid. Een peuter met een verward kapsel klauwt in haar ruige rode vacht en geniet van het uitzicht van hoog boven. We bezoeken onze familie.

In termen van evolutionaire geschiedenis behoren we tot één familie hier op de leemachtige bosbodem en degenen daarboven in de bomen. Als je wilt, we hadden ongeveer 16 miljoen jaar geleden dezelfde opa. Tegenwoordig delen we nog steeds 97 procent van onze genetische samenstelling met orang-oetans. Dit maakt het onze meest verre verwant onder de mensapen. Naar hem kijken is een beetje alsof je die gekke halfneef ontmoet die je alleen op grote familiebijeenkomsten ziet. U weet dat u bij elkaar hoort, ook al begrijpt u niet precies waarom. Het is deze nabijheid – zowel evolutionair als emotioneel – die ons fascineert als we de dieren voor het eerst zien.

Orang-oetans in Gunung Leuser National Park

Orang-oetans in Gunung Leuser National Park

Gunung Leuser National Park in het noorden van het Indonesische eiland Sumatra herbergt de Sumatraanse orang-oetans, een van de drie bestaande ondersoorten. In het 11.000 km² grote nationale park leven vermoedelijk 12.000 dieren. In het struikgewas leven ook de bijna uitgestorven Sumatraanse tijgers, neushoorns en olifanten. Het bos is een bastion van biodiversiteit in het ecosysteem van het land, dat wordt bedreigd door kap en plantagebeheer. Door de UNESCO tot werelderfgoed verklaard, vallen stropers en houthakkers echter nog steeds het nationale park binnen en stelen ze wat beschermd moet worden.

Meteen achter Bukit Lawang rijst een dorp aan de rand van het bos, dampende, diepgroene jungle op. Kristalheldere rivieren spatten erin, krekels tjilpen in de bomen, hagedissen glinsteren in het zonlicht. Af en toe kraakt er een neushoornvogel uit de takken boven ons. Het is tropisch vochtig. Dit alles op zichzelf zou al betoverend genoeg zijn om de natuur te bedanken voor haar schoonheid en creativiteit. Maar onze aandacht gaat uit naar de twee ruige vrouwen, moeder en kind, die heel dicht bij ons op hun gemak op zoek zijn naar voedsel.

De moeder hangt aan een slanke boom en buigt hem alle kanten op door zijn gewicht te verplaatsen. Op deze manier komt ze bij een andere stam, die ze eerst zorgvuldig onderzoekt en vervolgens met een volledig ontspannen uitdrukking de boom verwisselt. Orang-oetans zijn acrobaten en hebben spectaculaire klimvaardigheden. Ze reiken met hun voeten ver over hun schouders, hangen ondersteboven aan dunne takken op duizelingwekkende hoogte, strekken hun lichaam evenwijdig aan de grond uit, weg van de stam, waar ze alleen met hun voeten vasthouden. Uw kracht en flexibiliteit zijn onvergelijkbaar. Zelfs Bruce Lee of Jean-Claude Van Damme konden het niet bijhouden.

Orang-oetans in het Gunung Leuser National Park

Klimmen orang-oetans. Ze slingeren zelden door de takken. Dat laten ze over aan de gewaagde gibbons, die met raketachtige snelheid door de boomtoppen in het nationale park rennen. Orang-oetans daarentegen zijn meesters in efficiënt energieverbruik. Wat niet nodig is, doen ze simpelweg niet. Desalniettemin zit de orang-oetan dame tegenover ons met haar baby in de perfect gevormde spleten tussen twee takken en kauwt met smaak op wat fruit. Dan reikt ze naar jonge bladeren en lianen, plukt insecten uit de stam. Het dagelijkse leven van een aap wordt vooral bepaald door eten.

Haar jongen, slechts 16 maanden oud, doet gymnastiek in de langharige vacht van zijn moeder. Af en toe waag je je alleen op een nabijgelegen filiaal. Maar de bewegingen zijn nog steeds onhandig, onzeker. Het kleintje voelt zich niet zo op zijn gemak bij de grote vrijheid van het bos en na een mislukte klimactie hangt hij snel weer aan zijn moeders buik.

Orang-oetan-baby’s zijn over het algemeen erg aanhankelijk. Ze brengen het eerste levensjaar uitsluitend door in de vacht van hun moeder. Dan durven ze meter voor meter de jungle in te stappen, zonder het oogcontact met hun moeder te verliezen. Ze klampen zich vast aan hun lichaam en reizen door het regenwoud, onthouden de voedselbronnen uit het hoofd en ontwerpen geleidelijk hun eigen kaart van het bos. Maar het duurt tot ze negen jaar oud zijn voordat ze de band met hun moeder grotendeels opgeven en uiteindelijk alleen door de boomtoppen dwalen.

Orang-oetans in het Gunung Leuser National Park

Orang-oetans, de mensen van het bos

De schattige onhandigheid van de jonge dieren is altijd het ongedaan maken van de orang-oetans. De zwarte markt voor orang-oetanbaby’s is groot en omdat een moeder haar kind niet zomaar geeft, schieten stropers haar gewoon dood. Dit is tragisch voor de populatie van soorten, want hoewel orang-oetans ruim 50 jaar oud kunnen worden, krijgen vrouwtjes tijdens hun leven gemiddeld slechts drie tot vier baby’s.

Orang-oetan in Gunung Leuser National Park

Maar stroperij is niet het enige dat de orang-oetans in gevaar brengt. Hun leefgebied, het machtige regenwoud, blijft krimpen. Slechts 30 procent van Sumatra is nog bedekt met tropisch bos. Hij moest wijken voor de monoculturen van de palmolie- en rubberplantages. Terwijl het verdwijnt, doet het gevarieerde ecosysteem dat ook. Tegenwoordig zijn orang-oetans alleen inheems in Sumatra en Borneo. Er was een tijd dat de mensapen veel voorkwamen van Zuid-China tot Java en van Vietnam tot Noord-India. Toen de jungle grenzeloos leek, kregen de orang-oetans hun naam. In het Maleis bedoelt hij man van het bos. De orang-oetans zijn hier thuis en worden nu als ernstig bedreigd beschouwd. We hebben hun woonkamer vernietigd.

Rubberboer in Sumatra, Indonesië

Boeren uit de nabijgelegen dorpen hebben rubberplantages aangeplant direct aan de grens met Gunung Leuser National Park. De lange, slanke bomen staan ​​naast elkaar in een rij. En terwijl latex ongeveer een meter boven de grond uit de afgesneden bast druppelt, zitten de apen rechtop in de kronen en smullen ze zich van de zaden van de bomen. Orang-oetans zitten vaak in de hoge takken. Met hangbuik knabbelen ze aan de zaden zoals wij doen met pompoenpitten. De langoeren van Thomas bezoeken ook keer op keer de rubberplantages, omdat de zaden van de planten ze echt bedwelmd maken. Ze leunen dan tegen de stammen van de rubberbomen, mistig en zalig, niet in staat om zelfs maar een beetje gecoördineerd te bewegen.

De orang-oetans hebben minder last van de intoxicatie. De ruige klimmers trekken zich op hun gemak terug in de jungle. Over het algemeen verkiezen de orang-oetans zich op hoge hoogten. Ze slapen daar ook. Elke dag bouwen ze een nest van takken en bladeren. En als het regent, zetten ze er een dak op. Hier op Sumatra zijn de orang-oetans wat informeler, omdat ze rond lunchtijd zelfs een nest bouwen voor een siësta van een uur. Te veel evenwichtsoefening en klimacrobatiek maken zelfs de sterkste aap moe.

Orang-oetans in Gunung Leuser National Park
Orang-oetans in het Gunung Leuser National Park

Eenling in het bos

In tegenstelling tot de andere mensapen, leven orang-oetans op Sumatra en Borneo meestal als solitair. Ze voelen zich goed waar ze genoeg fruit en voedsel kunnen vinden. Ze storen soortgenoten niet noodzakelijkerwijs, maar je kunt het zonder.

Onderweg door de jungle stopt onze gids Jim plotseling. Daar voor ons, heel dicht bij het pad, staat een enorme orang-oetan. Hij wacht op bezoek van een vrouw van ongeveer 90 kilo. Zijn uitverkorene zwaait in de bomen boven hem en is nog een beetje verlegen over de enorme, twee keer zo grote gestalte van haar tegenhanger.

Het is een van de essentiële kenmerken van de orang-oetans dat er twee vormen van geslachtsrijpe mannetjes zijn. Ten eerste zijn er de jonge wilde dieren, die, net als de vrouwtjes, in staat zijn zich voort te planten als ze ongeveer twaalf tot dertien jaar oud zijn. De dieren wegen dan ongeveer 40 kilo en jagen elkaar door de boomtoppen in liefdesspelletjes. De orang-oetan voor ons is daarentegen totaal anders: een volwassen mannetje dat we gemakkelijk kunnen herkennen aan zijn brede gezicht met leerachtige, platte wangen. Het is het dominante mannetje op ongeveer tien vierkante kilometer van het bos. Hier, in dit gebied, is hij de baas. Zo’n mannetje hoeft een vrouwtje niet te achtervolgen. In plaats daarvan maakt hij gewoon indruk op haar met zijn vorm, zijn uiterlijk. De George Clooney van het bos zit voor ons gehurkt.

Orang-oetans in het Gunung Leuser National Park

De orang-oetan zou ook de Boeddha van het bos kunnen zijn. Zittend op de grond, kijkend naar de dikke buik voor hem, is hij totaal onbewogen door onze aanwezigheid. De armen reiken nonchalant omhoog, de lange, ruige vacht hangt als een gordijn naar beneden. Dan staat hij op en loopt een paar meter rechtop, waarbij de onevenredig lange armen zijn gewicht op de grond steunen.

De boomacrobaat ziet er een beetje kalm uit op de grond. In feite komen orang-oetans bijna nooit van de kronen af, omdat hun enige natuurlijke vijand, de Sumatraanse tijger, hier op de grond sluimert. Maar voor sommige zware mannetjes zijn jonge, smalle bomen niet stabiel genoeg. Als er geen stabiele boom binnen handbereik is, hebben ze geen andere keuze dan het onbeminde pad over de aarde te nemen.

Orang-oetans in Gunung Leuser National Park

Mina, trieste ster in het nationale park

Het was echter niet de mooie Clooney die hier in het bos twijfelachtige bekendheid verwierf, maar Mina, de verschrikkelijke. Een struikrover, een ruw been – dat zeggen ze. We kunnen haar ook niet passeren. Hun kleine territorium, slechts ongeveer een vierkante kilometer groot, ligt op een van de belangrijkste kruispunten in het padenstelsel van het nationale park.

Er zijn enkele horrorverhalen over Mina. Ze zou agressief zijn, op toeristen jagen en gevangenen nemen die ze alleen wil ruilen voor losgeldbananen. Orang-oetans worden als zeer intelligent beschouwd en Mina is dat zeker. Ze kent de wegen, kent de rondleidingen, kent de gidsen. Ze weet waar ze iets kan krijgen. En de gidsen weten dat Mina het weet.

Mina behoort tot een groep van ongeveer 20 orang-oetans die in het nationale park in het wild worden uitgezet. Ze werd vrijgelaten uit illegale gevangenschap, verpleegd in een broederij en vervolgens vrijgelaten in het wild. Alle orang-oetans die we tot nu toe hebben gezien, waren halfwilde dieren. We kwamen zo dicht bij hen omdat ze gewend zijn aan de aanwezigheid van mensen.

Maar Mina is niet gewend geraakt aan mensen. Ze leerde van mensen. Een litteken op het voorhoofd toont de les die Mina tot op de dag van vandaag vormt. Ze weet nu dat haar niets meer wordt aangedaan. Nu neemt ze wraak met een roofoverval.

Orang-oetans in het Gunung Leuser National Park

Het voeren van orang-oetans wordt nu afgekeurd in Gunung Leuser National Park, maar voor Mina geldt een uitzondering – om toeristen te beschermen, niet om apen. Als ze te dichtbij komt, wordt ze afgeleid met bananen of sinaasappels.

We ervaren Mina echter als ontspannen oudere vrouwen van begin veertig. Ze hangt nonchalant tussen de bomen en staart ons een tijdje aan, alsof ze vraagt: “Wat doet dit apentheater?” Haar interesse in een conflict met ons lijkt klein. Ze worden vergezeld door een ongeveer drie jaar oud jong dier, waarschijnlijk de laatste nakomelingen van Mina.

Onze wandeling door het nationale park wordt zweterig. In de bergachtige jungle gaat het steil omhoog en even steil weer bergafwaarts. We zien gibbons soepel door het bladerdak slingeren, een varkensaap kruist ons pad, Thomas langurs hangen lui in de takken.

‘S Avonds valt een tropische regenbui op het dak van ons junglekamp. We zitten bij kaarslicht en thee en zijn nog steeds gefascineerd door de ontmoetingen van de dag.

We zijn onder de indruk van de orang-oetans en we zijn blij dat we zo’n gekke halfnicht in de familie hebben.

Orang-oetans in het Gunung Leuser National Park
Gunung Leuser Nationaal Park

We waren uitgenodigd door Bukit Lawang Jungle Trekking voor deze tweedaagse jungle tour in Gunung Leuser National Park. De inhoud van dit artikel en onze mening worden er niet door beïnvloed.

Source: https://www.reisedepeschen.de/orang-utan-gunung-leuser-np-sumatra/

Похожие записи

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *