Het brutale vee en de grote lollycrisis

Het was puree voor paardenappels: het vee werd moediger. Ze rennen nu al een jaar over mijn hele gebied. Hoewel haar erfenissen niet slecht waren, was ze in staat om van tijd tot tijd haar graan naar binnen te trekken, maar wat voor gevederde onbeschaamdheid moest men doorstaan!

Het bod 'niet aanraken' was vanaf het begin van toepassing, anders zou Madame et Monsieur chagrijnig kunnen worden. Alsof het vee beschermd is! In het begin waren het er vier, maar een goede roofvogel had de gemoedelijke Björk in bezit genomen. Vanaf dat moment besloot ik het luchtruim beter te beschermen. De dikke man zou professioneel naar mijn poten moeten gaan, dus gingen we om de beurt naar de velddienst.

Koperachtig vee

We blaften alles wat vloog. Alleen indien nodig. Toen kwam de Grote Lollycrisis, de vakantie in mijn favoriete land werd geannuleerd. Oh jullie hondenbossen, farvel! Meestal mochten de hundes tot eind maart met de zachte golven op de brede stranden van de westkust lopen en dansen op het ritme van de golven.

We hebben tenminste geprofiteerd van de weeklange quality time in het peloton voordat Madame et Monsieur terugging naar hun bureau, deze oude werkpaarden. Sinds Madame lang geleden naar de eerste verdieping was verhuisd, was ze aan mijn toegang ontsnapt. Ik had mijn trucjes toen ik overuren rook en ik wist hoe ik lolly's en bureaus moest scheiden. Maar Himmelhuhnundmeer, deze superverslaggever moest absoluut boven werken – hoe kon je redelijkerwijs dicteren!

Favoriete plek

De Grote Lolly-crisis zorgde er ook voor dat Madame het bureau verruilde voor de drassige grond en het als een gek hakte. Tuinieren noemde ze deze wanhopige gier. Of moet het graven? In dit opzicht had ze mijn psychoanalyticus Mademoiselle Julie nooit geraadpleegd.

Madame wandelde net vanuit een loungehoek, wat erg gepatenteerd klonk voor mijn voorwaarden. Insiders weten dat de onze een goede bank als een soortspecifieke houding beschouwt. Bovendien had de nieuwe hoofdtuinier hiervoor onze favoriete hoek gekozen. Waar we ons graag nestelen op gezellige zomeravonden en bedachtzaam naar het slootwater kijken tot een muskusrat de hoek om zwemt. Als er water in de sloot was, had het afgelopen zomer glans gehad met mediterrane droogte.

Wat de reisliefhebbers natuurlijk zagen als een uitnodiging om de omgeving te verkennen! Madame et Monsieur? Geamuseerd! En zijn we door de lege greppel naar het aangrenzende terrein gelopen? Niet geamuseerd, de twee. De mest kookt! Zelfs met Madame's nieuwe, hectische liefde voor de tuin, leek het vee zich te profileren: je "hielp" met ploegen, krabde hier, pikte daar, knabbelde aan een worm en Madame sprak teder over haar "team"!

Landelijk leven
Teamwork?

Ja, sky chicken en sea! Wat hebben de hennen gedaan? Eet, eet, eet! Wat er ook tot hun snavel kwam. En dan stoorden ze ook Madame, die zich niet tegen zoveel brutaliteit kon of wilde laten gelden. Om een ​​optimale workflow te garanderen, heb ik mezelf naast Madame geplant en heb ik ingegrepen indien nodig. Het vee schrok toen ze me zagen. Maar de drie superhennen handelden tactisch, stalkten door het droge riet en onderdrukten het gebruikelijke gedoe.

En schwuppidiwupp was de brutaalste van allemaal, Hafrún, vlak naast de schoffel. Een bijna suïcidale actie. Als de opperste verantwoordelijke herdershond moest ik onmiddellijk ingrijpen, anders was A) de loungehoek nooit af en zou B) al snel aan Madame's gereedschap blijven plakken. Al erg genoeg dat ze tijdens het hakken al tegen de botten van een oud muskusratlichaam was gestoten.

Maar de beste snooper van Noord-Friesland, ergo moi, kon deze oude zaak niet aan, zolang er levens te redden waren. We zullen dus nooit ontdekken of de nutria door natuurlijke oorzaken waren gestorven of wat er achter het lichaam zat. Mijn lijfwachtactie had gevolgen: Madame slaagde erin zo veel tegelijk te doen dat ze klaagde over schouderpijn.

Tijd voor selfies

We besloten de kippen aan het veld te laten en de tijd te nemen voor selfies. Madame ging op de enige beschikbare stoel zitten, ik stond altijd dicht bij haar. De dikke man lag lang en wijd onder de appelboom. Hij mediteert de laatste tijd graag. Hij verpestte de tour ook minder vaak als ik wilde flirten, wat ook te danken was aan de maatregelen van Madames et Monsieur om hem effectief weg te houden van het flirten.

Sinds de grote lollycrisis heb ik echte flirtjes kunnen maken. Iedereen rende zomaar langs elkaar heen, het was voor paardenappels. In het begin, toen het geheel nog niet op volle grootte was, ontmoette ik een echt chique Portugese waterhond in het bos van Sankt Buddel en piepte hem met hoge tonen aan. Hij was er echt in geïnteresseerd! Maar onlangs heb ik mijn toevlucht moeten nemen tot virtueel flirten. Sommigen zweren bij Tinder, maar ik ga verhuizen Twitter eerder. Zelfs met een slappe hoed zou je daar de wildste dingen kunnen ervaren!

Professionele outfit

Mijn absoluut favoriete flirt is Jack, Hell ziet er goed uit, twee verschillend gekleurde ogen, goed gebouwd en charmant. Italianen! Zijn Madame benadrukt dat hij een 'mammon' is, maar wat maakt het uit? Deze Italiaanse woorden klinken altijd heerlijk. Als muziek in de pluche oren! Zelfs de zeven lepelgezichten die Jack op zijn mooie neus danste, wisten hoe ze het op de een of andere manier moesten redden. Laten we zeggen min of meer. Op een gegeven moment zwoer ik bij mezelf dat deze Twitter-kennis meer zou worden. Ik moest Madame en Emilia gewoon verplaatsen voor een "klein" uitstapje. Op naar het land waar de luide blikken grot vandaan kwam!

Tekst: Julchen (pakte mijn koffer in na het dicteren, maar vertraagde voortijdig door de grote lollycrisis. Himmelhuhnundmeer, nu niet eens Grand Madame kwam naar het big egg festival! Madame beloofde tenslotte de vakantie met de buren goed te maken.)

Foto's: Elke Weiler

Source: https://meerblog.de/gackervieh-lutscherkrise/

Похожие записи

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *