Het gezoem van de alpaca’s | Een ervaring op Nordstrand

Een beestachtige wandeling op North Beach

De zon staat schuin boven Alpaka-Höfle als ik Nordstrand bereik. Bijna alle tien alpaca’s zijn verzameld in de stal. Er gaat een zoem door de kamer. “Zo communiceren ze met elkaar in de wilde Andes”, legt Diana Braam, verzorger van de alpaca’s op het schiereiland, uit. “Nu klagen ze een beetje omdat ze ondanks het mooie weer niet buiten kunnen zijn.” Dat heeft een reden, want we gaan wandelen met gasten, een gezin van vijf en ik.

Eerst een kleine les in wol, die door Diana zelf wordt gesorteerd, gewassen, gesponnen en gedraaid. Vanaf de omheining aan de rechterkant begeleidt het gezellige gepiep van de cavia’s Diana’s uitleg. Dat klinkt mij als muziek in de oren, want ik heb zelf jarenlang met cavia’s geleefd en hun spannende sociale leven bestudeerd tijdens pauzes van het werk.

Naast de evenhoevige hoefdieren en cavia’s leven op de “Alpacahöfle” ook een hond, drie katten en enkele konijnen. We mogen de alpacawol aanraken, geschoren en reeds verwerkt. Menig gast heeft wol of een hoed besteld bij hun favoriete kameel. Diana Braam breit en haakt ook zelf. En ze verwerkt niet alleen de wol van haar alpaca’s, maar ook schapenwol uit Noord-Friesland.

Na de kleine les mogen we buiten op gasten wachten terwijl Diana de ene na de andere alpaca naar ons brengt. Ze wijst elk een dier toe, alleen de jongste van de familie deelt het hare met haar vader. De alpaca caravan staat in de startblokken. Allereerst lieve Snowy, door de fokker omschreven als Über-Mama. De rest in één bestand achter.

Franco is nerveus

Het kan allemaal zo mooi zijn. Maar Franco leek al voor de start een beetje nerveus. Nu verstoort hij de voorstelling, breekt soms de rangen en staat gewoon stil. Van alle dingen! Franco werd aan mij toegewezen. Het lijkt alsof de chemie tussen ons niet goed is. Het is dus geruststellend als Diana het overneemt en hij zich in eerste instantie ook zo gedraagt. Er moet dus een andere reden zijn voor zijn gedrag.

Diana heeft verschillende mogelijke verklaringen. Bovenal weet ze zich te handhaven, ik was waarschijnlijk te timide. Tegelijkertijd heeft ze nog steeds de hond Fizzle aan de lijn, die nu ook met Franco werkt.

Ik kan een paar foto’s maken van de bijzondere mens-dier combinatie, die door andere wandelaars en fietsers wordt bewonderd. Dan kan Franco me weer terroriseren. Ik ben ook gevoelig, alsjeblieft! “Hij maakt zich zorgen om zijn meisjes”, zegt Diana. Of irriteert mijn camera hem? Het helpt niet veel als we hem de groep laten leiden. Snowy doet dit met meer kalmte.

Alpaca's op weg naar huis
In de mooiste eenheid

In een gematigd tempo gaan we naar het nabijgelegen Pharisäerhof. Onderweg vertelt Diana alles over haar bolletjes garen, die ze samen met haar dochter zelf knipt. Voor de gevoelige dieren is het beter om de schaar heel voorzichtig te gebruiken, niet de machine.

Spuugde helemaal niet

Bij het lopen moeten we er altijd voor zorgen dat we rust uitstralen. En raak de poten van de alpaca alsjeblieft niet aan, dat zou een aanval betekenen. Een tas die voor je benen bungelt, kan ook defensieve reflexen veroorzaken. Alles werkt als een klok. We genieten van het nieuwe gevoel van zij aan zij lopen met vreemden. Niemand wordt bespuugd. Dat gebeurt meer als de dieren met elkaar omgaan, bijvoorbeeld om de hiërarchie te reguleren, zoals Diana ons vertelt. Een van de meest gestelde vragen over alpaca’s of lama’s, zo lijkt het.

De groep leert over de familieachtergrond en voorkeuren van de kudde. Grote broer of zus liefde tussen Franco en Calita. Is dat de reden van zijn gedrag? Misschien was hij bezorgd.

Tijdens de pauze voor de boerderijwinkel op de Pharisäerhof laat de jongste genaamd Isla haar speelse karakter zien. Ze is blij dat de kleinste telg van de familie op gelijke voet met haar staat, ze blijft het meisje besnuffelen. Isla is twee jaar oud en heeft de grappigste pony op haar voorhoofd. Terwijl enkele tweebenige vrienden een ijsje eten, plukken de alpaca’s ritmisch het gras.

Franco komt eindelijk tot rust, wetende dat iedereen om hem heen staat en dat hij niet op hoeft te passen. Hem zo zien, omringd door de anderen en eindelijk tevreden, maakt me blij. Alpaca’s worden niet bepaald als knuffels beschouwd, maar de een of de ander kan voorzichtig worden geaaid. Vooral bij het uitrusten na de terugweg, die iedereen met vlag en wimpel onder de knie heeft. Misschien iets sneller dan de weg ernaartoe. Gewoon thuis. Grazen. En misschien een beetje brom.

Tekst en foto’s: Elke Weiler

Deze buitenbelevenis vindt u samen met vele andere in het boek “52 kleine & grote escapades op de Noordzee in Schleswig-Holstein”, dat op 15 maart 2022 door DUMONT Reiseverlag wordt uitgegeven.

De wandelingen vinden het hele jaar door plaats bij mooi weer, want alpaca’s houden niet van regen. U kunt direct bij Diana Braam reserveren, bij voorkeur telefonisch, zie Alpakahöfle.

En nog een leestip: Heb je wel eens met een ezel gewandeld? Dat kan bijvoorbeeld op de Schlei.

Source: https://meerblog.de/alpakas-nordstrand/

Похожие записи

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *