Een mysterieuze vrouw die niemand zich kan herinneren. Een verhaal om nooit meer te vergeten. Zodra ik voor het eerst de eerste twee zinnen van de flaptekst in mijn favoriete boekhandel doorblader, is het me duidelijk dat ik dit boek wil lezen! Het verhaal over het leven van Addie LaRue speelt zich afwisselend af in het oude Frankrijk en in de grote wereldsteden, maar vooral in New York en Parijs. In beide steden heb ik eindeloze uren door de straten geslenterd — net als Addie in het boek — en mezelf verloren in de verslavende sfeer van het ontdekken van iets geheel nieuws. Nog een reden om meteen te beginnen met lezen!
Addie LaRue is de vrouw die niemand zich herinnert. De onbekende muze in de schilderijen van de oude meesters. De naamloze schoonheid in de sonnetten van de dichters. Ze reist driehonderd jaar door de Europese cultuurgeschiedenis — en blijft toch altijd alleen. Sinds ze in 1714 een pact met de duivel sloot, is ze gedoemd een rusteloos leven zonder vrienden of familie te leiden en als anonieme vrouw door de grote steden te zwerven. Tot ze driehonderd jaar later in een oude, verstopte tweedehandsboekwinkel in New York een jonge man ontmoet die haar herkent. En verliefd op haar worden.
Bron: Amazon
Het onzichtbare leven van Addie LaRue: de inhoud
Al als kind en jong meisje verlangt Adeline, en pas veel later zal ze zichzelf Addie noemen, naar niets anders dan de onbekende wereld buiten haar kleine geboortedorp te ontdekken. Helaas maakt een zelfbepaald leven geen deel uit van het plan dat de samenleving in 1714 had voor een meisje op het Franse platteland. In plaats daarvan wordt van haar verwacht dat ze binnenkort gaat trouwen en kinderen zal baren en opvoeden. Voor Adeline betekent dat het einde van al haar dromen, verlangens en hoop. Voor hen voelt het zelfs als het einde van hun leven. Op een avond, toen ze geen andere uitweg meer zag, sloot ze een fatale overeenkomst met de duivel: hij beloofde haar volmaakte vrijheid en eeuwige jeugd, maar de prijs daarvoor was hoog — veel te hoog!
Hoe wanhopig je ook bent, bid NOOIT tot de goden die antwoorden na het vallen van de avond!
VE Schwab: het onzichtbare leven van Addie Larue
De sfeer van het verhaal
Een meisje rent voor haar leven — zelfs de eerste zin van het boek trekt me als een zuignap Adeline’s leven in. Adeline vlucht niet voor een woedende menigte, maar voor haar eigen bruiloft. In wanhoop vraagt Adeline de duivel om hulp in het donker van het bos, die ze meteen ontvangt. Maar vanaf nu zal niemand zich Adeline herinneren. Niet in staat om ouder te worden, dwaalt ze vanaf nu over de wereld en verkent ze alle plekken waar ze als kind altijd al van gedroomd heeft, eeuwenlang en altijd alleen.
Steden als New York of Parijs kunnen jarenlang verkend worden en toch is er altijd een nieuw steegje, een nieuwe trap, een nieuwe deur.
VE Schwab: het onzichtbare leven van Addie Larue
Bij het lezen van het boek had ik soms echt het gevoel dat ik één was met Addie, bijvoorbeeld als ze over de Brooklyn Bridge in New York slentert, de talloze steegjes van de verschillende arrondissementen in Parijs verkent of de schilderijen in de National Gallery bewondert in Londen. Dat is precies mijn grote passie, vreemde plekken ontdekken, onbekende sferen en stemmingen in je opnemen. New York is ook mijn absolute favoriete stad en door Addie’s ogen zijn veel van mijn eigen herinneringen weer tot leven gewekt. Dus als je net zoveel van de grote en beroemde steden van onze wereld houdt als ik, dan zul je dit boek waarschijnlijk alleen daarom leuk vinden om te lezen.
De duivel zelf voegt een flinke snuif somberheid toe aan het verhaal, want hij komt natuurlijk regelmatig bij Addie, als om haar keer op keer te herinneren aan de grote fout die ze destijds met het pact maakte. Addies ontwikkeling in het boek laat ook duidelijk zien dat oneindige vrijheid alleen niet gelukkig maakt. Hiervoor heb je mensen nodig die je steun en wortels geven zodat je niet vergeet wie je bent. Maar dat is precies wat Adeline voor altijd lijkt te hebben gefaald — tot ze op een dag Henry ontmoet in New York…
Het onzichtbare leven van Addie LaRue: mijn conclusie
Ik hield gewoon van het idee van de verhaallijn. Voor mij was het verhaal van Adeline zeker iets compleet nieuws. Daarnaast vind ik de mix van (tragisch) liefdesverhaal, het proces van het doorbreken van de beperkingen van de samenleving en de weg naar een meer zelfbepaald leven, evenals het zojuist genoemde snuifje somberheid, zeer evenwichtig en passend. . Veel sterke gevoelens zoals verlies, hoop en wanhoop maken vanaf het begin deel uit van het verhaal en zorgen ervoor dat het verhaal onder je huid kruipt.
Ik hield van iedereen in het boek, vooral het verhaal van Henry, dat heel diep gaat. Het is jammer dat het pas relatief laat een echt onderdeel van het boek wordt. Ik vond de schaduw op bepaalde plekken zelfs helemaal niet duivels, maar kreeg er op de een of andere manier wel sympathie voor… Er zitten een aantal zeer geslaagde wendingen in het verhaal die ik niet had verwacht, maar die het verhaal wel spannend houden. Alleen het einde liet me een beetje met rust, ik had het anders gewild. Maar dat geldt eigenlijk alleen voor het allerlaatste hoofdstuk en is eigenlijk alleen mijn persoonlijke mening, want geschikt is het zeker!
Voor kunstliefhebbers moet worden opgemerkt dat kunstwerken uit verschillende tijdperken een belangrijk onderwerp van het boek zijn. Schilderijen, sculpturen, liedjes — ze zijn Adeline’s enige kans om sporen achter te laten in het leven van andere mensen. Omdat ik het onderwerp niet zo spannend vind, vond ik sommige hoofdstukken (voornamelijk in de eerste helft van het boek voordat Henry verschijnt) wat lang. Maar dat is echt een kwestie van smaak.
De schrijfstijl van VE Schwab
De manier waarop VE Schwab schrijft is op de een of andere manier heel bijzonder. In het begin kostte het me een beetje om erin te komen, omdat veel zinnen erg lang zijn en in elkaar genesteld. Tijdens het lezen moet je je eigenlijk een beetje concentreren, in ieder geval in het begin. De zinsbouw en ook de uitdrukking zijn op een bepaalde manier ongebruikelijk, zonder dat ik het treffend kan beschrijven met een zin waarom dit zo is. Het is waarschijnlijk het meest poëtisch. Maar zodra je eraan gewend bent leest het verhaal over Addie, Henry en de schaduw heel vlot en ook nog eens heerlijk levendig. Dit komt deels omdat het in de tegenwoordige tijd is geschreven.
Haar schaduw strekt zich voor haar uit — te lang, de randen zijn al aan het vervagen — en kleine witte bloemetjes tuimelen uit haar haar en vallen als sterren op de grond.
VE Schwab: het onzichtbare leven van Addie Larue
Addie LaRue en andere boeken van VE Schwab
De editie van het boek dat je op mijn foto’s ziet komt van Illumicrate (een maandelijkse boekenbox uit Engeland) en is helaas niet meer verkrijgbaar. Natuurlijk is de Duitse editie verkrijgbaar bij Amazon als paperback, helaas niet als hardcover. Het is een op zichzelf staand verhaal, dus er komt geen tweede deel. VE Schwab werd trouwens beroemd met haar Weltenwanderer-trilogie, die ik zeker binnenkort ga lezen!
→ Het onzichtbare leven van Addie LaRue op Amazon / 592 pagina’s
→ Vier kleuren magie (Weltenwanderer 1) / 495 pagina’s
→ De betovering van schaduwen (Weltenwanderer 2) / 641 pagina’s
→ Het toveren van licht (Weltenwanderer 3) / 720 pagina’s
Mijn beoordeling: 4/5
Misschien vind je deze boeken ook leuk
- Jaag samen met Bryce & Hunt op kwaadaardige demonen in Crescent City
* Ik heb het boek zelf uit eigen zak betaald. Het is geen recensie-exemplaar. De links naar de boeken op Amazon zijn: Advertentielinks. Als je via deze koopt, krijg ik een kleine commissie, terwijl er voor jou niets aan de prijs verandert. Heel erg bedankt voor uw steun!
Source: https://goodmorningworld.de/das-unsichtbare-leben-der-addie-larue/