Het vliegende kalf | Verhalen uit het Noord-Friese plattelandsleven

Net als afgelopen zomer droogden de loopgraven rond de weiden weer uit. In vroegere tijden nam men zijn toevlucht tot het doorspoelen van zeewater in de geulen, die normaal dienen om de moerassen af ​​te voeren. Er zijn dus weinig hekken op het schiereiland, omdat de sloten als natuurlijke grenzen dienen. Een bijwerking die het landschap bepaalt. En er zijn altijd een paar nieuwsgierige koeien die profiteren van droge sloten en een beetje lopen.

Er zijn dit jaar twee kalveren. Bovenal is een van de twee blij met de onbeperkte mogelijkheden, wandelt gelukkig over de nieuwe manier, biedt de jonge stieren een vrij kort bezoek, kijkt zelfs naar onze plaats en keert dan terug naar mevrouw Mama. In het avondlicht voert het de gelukkigste luchtsprongen uit die ik ooit heb gezien bij koeien. Helaas liepen hij en zijn maat door de straat en we belden de boer, die snel de twee weglopers oppakte.

Koe met kalf
Terug bij mam

Niet alleen de koeien voelen zich geïnspireerd door waterloze greppels. Onze kippen veranderden in echt korhoen. De buitenkant enigszins verwaarloosd, snavel en poten verraderlijk zwart. Elke keer als ze uit het zicht verdwenen, keken we hier en daar in de loopgraven. Een van hen had nog steeds een plas, de kroning vanuit het oogpunt van de kippen, zoemende insecten op het stilstaande water.

Julchen en Janni deden het bij de kippen, die bij deze gelegenheid incidenteel kruiden als onkruid decimeerden. Gratis rit dus voor de honden. Jule kon natuurlijk niet anders dan een beetje rondkijken op het naastgelegen terrein. Alles wat met grenzen te maken heeft, is altijd een stimulans geweest om te ontdekken: hekken scheurden haar weg toen ze een puppy was, omdat haar haaientanden hem weggaven. En dat deden ze meestal.

Hond aan de verkeerde kant

Trouwens, Julien's favoriete plek om te graven, is de zandspa die speciaal voor de kippen is gebouwd, in puin omdat de kippen nieuwe siësta-gaten in elke hoek van de tuin hebben gelegd. Je houdt van de variëteit. Daar brengen ze graag de warme lunch door en reinigen ze zichzelf met het fijne poeder van de droge moerasgrond. Het feit dat wij mensen en honden nu heel gretig in een van deze royale gaten moeten struikelen, stoort de kippen minder.

Vervolgens merkten we dat Björk aan het scheiden was. Ze was vanaf het begin een beetje vreemd, maar bracht plotseling dagen door in de couveuse. En in een soort schemering. Heeft ze iets verkeerd gegeten? De kippen plukken alles wat vóór hun rekeningen komt. Kikkers, vlinders, slakken en huizen. Eens vonden we een dode rat en vermoedden dat Hafrún … Maar ze keek ons ​​brutaal aan en riep doorweekt brood. Björk daarentegen grinnikte en grinnikte. Moeten we haar broedeieren bestellen? Omdat we om haar gezondheid gaven, at ze niet veel, uiteindelijk haalden we haar uit de doos en zetten haar af bij de clan.

probleem kip

Toen leek ze uit haar delirium te ontwaken, met eetlust elimineerde een deel van de pruimen die op de grond lagen, en haastte zich terug naar de broedmachine. Omdat dit permanent werd gebruikt, zochten de anderen naar nestalternatieven, hier en daar neergelegd. Onze taak was om eieren te zoeken. Leuker dan Pasen! Het pand heeft tal van plaatsen in het riet, die perfect zijn voor het leggen van eieren, enz. Dit was zelfs voor de kippen niet verborgen. Helaas hebben ze ons nooit verteld waar ze waren geplaatst en hebben ze geen borden geplaatst. Dus we zijn blij als we weer wat eieren vinden.

Björk is inmiddels teruggekeerd naar de levenden, Matilda helaas niet. Ik mis haar nog steeds als een gek. Sinds haar dood roept een kleine uil op een boom achter het huis om zijn moeder, die heen en weer is gevlogen. Elke avond. Gisteren heb ik het voor het eerst niet gehoord. De zomer is terug. En ik wacht op de kalveren die weer in de lucht springen.

Het allerbeste

Tekst en foto's: Elke Weiler

Source: https://meerblog.de/kalb-hennen-hund-auf-abwegen/

Похожие записи

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *