Hollywoodproducties in de Marokkaanse woestijn * Reisverzendingen

Hollywood maakt zijn films in de Marokkaanse woestijn rond Ouarzazate. Laten we dat eens van dichterbij bekijken.

Het mooiste aan de rit van Agadir naar Ouarzazate is dat deze niet over de Hoge Atlas gaat en je zonder veel schommelen naar het landschap kunt kijken. Madita, een vriendin uit mijn studententijd, en ik reizen in een koets door dorre steppelandschappen waar okerkleurige grassprietjes uit steken en verder veel stof opdwarrelt. We zitten op een stuk karton, de zitting is nat van de regen. Onze bus heeft een lekkend dak. Oude vrouwen met plastic zakken vol bagage wringen zich door de rijen bij een bushalte. Ik volg het voorbijtrekkende landschap een tijdje en val uiteindelijk in slaap. Als ik halverwege mijn ogen opendoe, vlakbij Taliouine, is het scenario compleet veranderd: de zuidelijke uitlopers van het Atlasgebergte en de inmiddels weelderige vegetatie bieden genoeg redenen om vanaf nu mijn ogen open te houden. De kleikleurige huizen die we passeren doen denken aan middeleeuwse ruïnes. ‘Daar zijn ze,’ zegt Madita onverwachts en wijst uit het raam. Ze bedoelt Atlas Corporation Studios. De beroemde filmstudio's aan de noordwestelijke rand van Ouarzazate. “Ridley Scott heeft hier al zijn films opgenomen. Naast Kingdom of Heaven ook Gladiator, Black Hawk Down en Body of Lies. “Elke keer met dezelfde crew”, zegt ze. De locatie kent een opmerkelijke filmgeschiedenis, want ook Prince of Persia, Alexander, Brad Pitt's Babel en Heaven over the Desert werden hier gefilmd. Evenals Spy Game, The Mummy en het Baader Meinhof Complex.

Ouarzazate werd ruim vijftig jaar geleden al als filmset gebruikt. Ouarzazate, het Hollywood van Marokko, gaf de stad de informele naam ‘Mollywood’. Het milde klimaat het hele jaar door en het vrijwel onuitputtelijke potentieel voor spectaculaire decors lokken al tientallen jaren beroemde filmmakers naar het Arabische koninkrijk. De kosten van een shoot in Ouarzazate bedragen ongeveer de helft van wat je in West-Europa zou moeten betalen. Er zijn echter nauwelijks lokale producties in Ouarzazate. De weinige films die in Marokko worden geproduceerd, hebben geen enorme studiozalen nodig. De westerse cinema daarentegen wel. Dit levert werk op voor het gebied waar vrijwel niets anders is. Wij geloven onmiddellijk dat de bioscoop en het toerisme dat daarop volgde welvaart genereerden. Vergeleken met de arme dorpen die we tijdens onze reis zagen, lijkt Ouarzazate verrassend welvarend. Sommige dingen hier zijn geconstrueerd. Niet alleen de decors in de filmstudio's, het Egyptische tempelcomplex uit Gerard Depardieu's Asterix en Cleopatra, maar ook het kleine filmmuseum in de binnenstad zijn gemaakt van papier-maché. In de middag proberen we een kijkje te nemen op de binnenplaats van een luxe hotel waar Brad Pitt al heeft verbleven. Voordat we de voordeur bereiken, vraagt een bewaker ons om te keren. “Geen kans in jeans”, zegt Madita. Dat dacht ik vooraf ook, maar het was toch het proberen waard. Het lijkt bijna grotesk dat er geen enkele bioscoop is in Ouarzazate, een stad waar tientallen films zijn opgenomen. In Marokko kost een bioscoopkaartje ongeveer 30 dirham, het equivalent van iets minder dan drie euro. Dat kan vrijwel niemand zich veroorloven.

Mountainbiketocht naar Fint: “Brad Pitt was er ook.”

Na een wandeling door de stad, na lang zoeken, huren we in een industriewijk gammele mountainbikes om bijna twintig kilometer zuidwaarts te fietsen naar de Fint-oase. Als eerste stap schenkt de eigenaar van het fietsverhuurbedrijf ons muntthee in vanaf een hoogte van bijna een halve meter boven onze kopjes. We fietsen richting oasestadje Fint. Met tegenwind duurt het ongeveer twee uur over hobbelige zandpaden door onbewoonde gebieden totdat we naar beneden rollen in een vallei en zich een groen paradijs voor ons opent: Fint is een rivieroase waarvan de huizen van klei zijn gemaakt. Van verre begroet een man genaamd Djadi ons alsof we oude vrienden zijn die elkaar al een tijdje niet meer hebben gezien. Hoewel we niet zo happig zijn op een rondleiding, vergezelt Djadi ons tot in de vroege avond. “Brad Pitt was hier ook”, zegt hij terwijl we naar een uitkijkheuvel lopen. “Voor de film Babel. Hij stapte uit een helikopter en zijn waardepapieren lagen al om hem heen te wachten. Gek, ze hebben allemaal teveel geld. Veel van de figuranten hebben de films die hier worden opgenomen nog nooit gezien, maar de meeste heb ik wel gezien. “Maar dan thuis op mijn laptop, via gratis streamingdiensten”, zegt hij. Madita en ik slenteren door het stadje tot de zon langzaam ondergaat en we fietsen in het pikkedonker terug naar Ouarzazate.

“Ons avondprogramma staat vast, toch?” vraagt Madita als we rond tien uur 's avonds in ons hotel aankomen. “Ja. ‘We gaan meteen naar Babel kijken,’ zeg ik. Op Netflix.