In de voetsporen van de winkekatze

Toen ik de Gotokuji (豪 徳 寺) -tempel in Tokio tegenkwam tijdens mijn reis door Japan, gebeurde het mij. Hier is de Winkekatze – of gelukkige kat of Maneki Neko genaamd – hebben hun oorsprong. Als kattenliefhebber en Maneki Neko-verzamelaar weet ik dat ik daar naartoe moet. Is het het waard? Ik zal het je nu vertellen. Inclusief alle tips voor uw bezoek aan de Gotokuji – de kattentempel, waar het geluk van de Winkekatze zijn oorsprong vindt.

De weg is de bestemming: op weg naar Gotokuji

De tempel Gotokuji (豪 徳 寺) ligt niet centraal in Tokio, maar net buiten Setagaya. Kattenliefhebbers moeten dus twee keer nadenken of ze hun vakantietijd voor dit bezoek willen gebruiken. Met aankomst en vertrek wordt het bezoek snel een programma van een halve dag. In mijn onderzoek kom ik berichten tegen die zeggen: laat het blijven, het is het niet waard. Maar ik kan het niet laten en toch doorgaan. Te groot is mijn liefde en passie voor de verzamelfiguren van de Winkekatze. Iedereen die mijn bijdrage aan Shanghai heeft gelezen, herinnert zich misschien dat ik ook een charm cat in China als souvenir heb gekocht.

Met de Odakyu of Chiodya lijn rijd ik naar het station Gotokuji. Zodra ik het station verlaat, heb ik het gevoel dat ik op een speurtocht ben van Maneki Neko naar Maneki Neko. Al op het station ontmoet ik de eerste winkekatze. Een figuur die bezoekers ontvangt bij de uitgang en zegt: Hier is de Winkekatze thuis.

Het blijft niet bij deze. Aanvankelijk is het pad omzoomd met gelukkige katten. Er zijn mensen die voor de ramen staan ​​of op loketten van winkels. Of die op huismuren zijn geschilderd. Sommigen zitten gewoon in de voortuin en stemmen de reiziger af op het komende tempelbezoek. Vooral aan het begin van mijn wandeling, die ongeveer een kwartier duurt, ontmoet ik veel Maneki Nekos.

Eindelijk zijn de winkels minder en loop ik door een woonwijk. Ik passeer rijtjeshuizen waar men kan aannemen dat de auto's zijn gekocht volgens de grootte van de parkeerplaatsen. Zo perfect dat ze op het veld passen. Een kind met zijwieltjes komt langs en eindelijk een vriendelijke politiepatrouille wiens auto bijna even breed is als de hele weg. Geen wonder dat velen hier het openbaar vervoer gebruiken. Als ik kijk hoe een kapperfamilie gretig afscheid neemt van een klant, kan ik geen grijns weerstaan. Het is meerdere keren gebogen en het blijft niet bij een vrome afscheidswens. De cultuur van de Japanners maakt indruk op mij.

Met alle drukte die een grote stad als Tokio maakt, is deze manier van het treinstation naar de kattentempel zeker een van de stilste en meest ontspannen momenten van mijn reis naar Japan. Omdat google maps de ingang van de tempel verkeerd markeert, gaat deze zelfs iets langer dan nodig. Ik loop langs een begraafplaats en loop rond de tempel, tot ik uiteindelijk in een kleine zijpoort van de Gotokuji-inham vind.

Aangekomen in de Gotukuji: de legende van de Winkekatze

In de eerste stappen op het tempelterrein verschilt de tempel niet van de vele andere tempels en heiligdommen in Japan. Alleen als we naar de wensentabletten (Ena) van deze tempel kijken, wordt het duidelijk dat katten hier echt de hoofdrol spelen. Overal wordt Maneki Neko afgebeeld en ik lees over de bezoekers en hun katten op de tabletten, die vaak in het Aziatisch maar soms in het Engels zijn geschreven. Dus ik ben niet de enige kattenvrouw die deze legende enthousiast heeft opgespoord.

Maar voordat we naar het hoogtepunt van de tempel gaan, wat zegt de legende eigenlijk? Zoals het geval is met legendes, zijn er enkele verhalen over het ontstaan ​​van de aanbidding van Maneki Neko. Ook aan deze tempel vertelt men twee geschiedenisversies.

Beide spelen in de 17e eeuw en worden beschouwd als de oorsprong van de Winkekatze:

Eerst las ik dat de tempeleigenaar een witte kat had, maar zich geen eten kon veroorloven. Hij moest haar wegsturen, maar zij bleef bij de tempel. Kort daarna kruist een samoerai de weg van de kat met zijn dienaar. Ze gebaart met haar arm en de samoerai interpreteert het gebaar correct: hij vlucht van de boom waaronder hij alleen rust wilde zoeken in de richting van de kat. Zodra hij zich van de boom verwijdert, valt de bliksem op hem. De man is de kat oneindig dankbaar voor zijn redding. Hij neemt haar mee naar de volgende tempel, waar ze vanwege armoede niet mocht blijven. Hij geeft de tempel overvloedig, zodat dit de kat en zijn eigenaar vanaf nu aan niets ontbreekt. Wanneer de kat sterft, wordt een beeld van een wuivende kat ter ere van haar geplaatst. Het verhaal verspreidt zich snel. Als gevolg hiervan verspreidden de wuivende gelukskatstandbeelden zich. Overal zetten mensen thuis een Winkekatze op om ook geluk te hebben.

Een andere versie vertelt dat de arme priester zijn eten deelde met de kat en geloofde dat het geluk in de tempel zou brengen. Op een dag, terwijl de kat voor de tempel aan het schoonmaken was, kwam een ​​heerser met zijn samoerai en sloot haar borstels om naar hem te zwaaien. Dus benaderde hij en besloot daar te rusten. Het begon te regenen. Omdat de heerser niet nat werd, was hij zo dankbaar dat hij veel geschenken aan de tempel gaf. Met de dood van de kat werd een heiligdom opgericht en begon de aanbidding van Maneki Neko.

Honderden Winkekatze: waarom elk porseleinen beeld geluk betekent

Wie de tempel bezoekt, vindt talloze gelukkige katten. In een deel van het tempelterrein bevinden zich honderden porseleinen kaakvormige katten. Tussendoor een reliëf van Kannon, een van de meest geliefde godinnen in het Japanse boeddhistische pantheon, wat staat voor geluk en mededogen. Katten worden in deze religie vereerd als de wedergeboorte van de godin Kannon.

Menige Winkekatze is een beetje vies, sommige anderen zien er vrij nieuw uit. Als je je eigen Maneki Neko wilt opzetten, moet je een plek zoeken om een ​​plek voor hen te vinden. Het gebied waarop de katten worden aanbeden is relatief klein in verhouding tot het tempelgebied. Aan twee kanten zijn de knipoogkatten ertussenin een smalle gang. Er is niets meer te zien.

Het is begrijpelijk dat sommige bezoekers zeggen dat de weg het niet waard is. Als je echter van gelukskatfiguren houdt en het verhaal leuk vindt of het zelfs weet, zul je blij zijn om de plaats van herkomst te leren kennen. Het is altijd een subjectieve vraag waarom je op reis gaat. Voor mij is een goed verhaal een goede reden voor een extra mijl.

Als je jezelf afvraagt ​​waarom er hier honderden porseleinen kakenkrabben zijn, kun je ook kiezen uit twee varianten: de ene zegt dat bezoekers de kattentempel in Gotokuji (豪 徳 寺) bezoeken en een figuur kopen om hun geluk in de toekomst te vestigen , Elders las ik dat je, als je geluk had met iets, uit dankbaarheid een winkekat koopt en het opzet.

Of het geluk nog steeds volgt of er al was, ik ben blij dat ik geen porseleinen figuren heb weggegooid. Als je met een rugzak reist en een licht hoofd hebt, kun je de katten snel laten schudden en misschien zelfs vallen. Ik probeer een foto van mij en de katten te maken en kom ze zo ongemakkelijk tegen dat ik verschillende katten hoor rammelen.

Ik ben blij dat er geen omvalt en zoek dan de afstand. Hoewel ik niet zeker weet of ik moet geloven dat het opzetten van een Winkekatze echt geluk brengt. Dus ik zou me waarschijnlijk overtuigen na de vernietiging van het porseleinen beeld, dat brengt me vrij zeker pech.

Bezoek de souvenirwinkel in de kattentempel