Langzaam reizen of hoe langzaam, duurzaam reizen kan werken

Als kind was ik op vakantie met mijn ouders op Ischia toen ik een gezin uit Napels ontmoette, of hun dochter. Zonder de taal te spreken, probeerden we ideeën uit te wisselen en elkaars leven te leren kennen. De wereld zoals ze een Zuid-Italiaanse en een Nederrijnse meid zag. Omdat ik niet op een strandstoel voor me wilde dommelen en vitamine D opzuigen Ik wilde leven.

Reizen is het verlangen naar leven.

Kurt tucholsky (1890-1935)

We namen een schip naar het vasteland, beklommen de Etna, mijn vader en ik. We kwamen zweterig en vies terug. Precies deze storing, die adem van avontuur, die uit de comfortzone ontsnapt, die tot in elk detail wordt herinnerd. De hitte van de mezzogiorno, het stof van de vulkaan. Zelfs als velen dat doen, zelfs als de klim deel uitmaakt van het standaardprogramma wanneer u naar Campania reist.

Trage reiziger uitbreken? Ja. Trage reizigers zijn geen massatoeristen? Nee. Maar soms doen ze iets dat velen hebben gedaan, velen willen doen of zullen blijven doen. Soms smelt het verschil. Langzame reizigers kunnen vooral één ding doen: ze zijn waar ze zijn. Ze leven in het hier en nu, ervaren met al hun zintuigen, geven nieuwe ervaringen en ervaringen tijd en ruimte.

De langzame beweging

Sommigen spreken van langzaam reizen als langzaam reizen, anderen als bewust reizen. Geen van beide is verkeerd, maar soms misleidend. Langzaam reizen kan sneller zijn dan wandelen, en geen enkele reis gebeurt onbewust.

De Slow Food Movement werd in 1986 in Italië opgericht. Goede kwaliteit, plezier, waardering en de nadruk op regionaliteit zijn belangrijk. Genieten heeft een culturele en historische dimensie. Respect voor de natuur speelt ook een belangrijke rol, want slow food is vaak gebaseerd op biologische ingrediënten. Eten bereid met liefde. Niet alleen vol, ze maken je ook blij.

Het is vergelijkbaar met langzaam reizen. Een paar jaar geleden was ik op een roadtrip door Scandinavië met eend Emilia en hond Julchen. Hoewel we bijna elke dag van plaats wisselden en er relatief snel mee gingen, gingen we door intense dagen. Dagen zonder sightseeing, dagen van nietsdoen, dagen vol spontaniteit en niet altijd welkome verrassingen. Emilia was zwak, we moesten vaak om hulp vragen. Dit biedt ook inzicht in het leven, de mentaliteit, de lokale omstandigheden.

verrassing

Eigenlijk is het voldoende om met je ogen open door het gebied te lopen. Afgelopen zondag had ik bijvoorbeeld geluk. Eindelijk kwam de zon een beetje, ik zocht de beste weg van het noorden van Düsseldorf naar de Rijn, eindelijk naar de Rijn. Ik was al dagen in het Rijnland en had de rivier verwaarloosd. Ik hou van de Rijn in elke staat van materie. Als je niet weet waar het begint en eindigt – opgelost, zijn de oevers en de lucht op mistige dagen met elkaar verweven. Helder en blauw in de zon, grijs en traag in de regen.

De echte ontdekkingen bestaan ​​niet in het leren kennen van nieuwe regio's, maar in het zien van iets met andere ogen.

Marcel Proust (1871-1922)

Toen ik de tram zocht, ontmoette ik Egyptische ganzen. Het was net zo verrassend als mooi, maar ook diep, omdat ze zich op een kleine weide voor een hoog gebouw bevonden, waar ze naar eetbare dingen zochten. Ze zagen er verloren uit in deze betonnen zee. En toch kozen ze deze plek. Een van hen maakte geluiden en keek me aan alsof ze me iets vertelde. Maar ik ben welsprekender in het omgaan met kippen.

Om deze prachtige ganzen überhaupt te identificeren, gebruikte ik de "Vogelwelt" -app van NABU. Sommigen zeggen dat digitale detox deel uitmaakt van langzaam reizen. Iedereen vindt het leuk om het te doen zoals ze willen. Ik vind het soms echt goed, maar ik denk niet dat het absoluut noodzakelijk is. Natuurlijk kun je elke seconde die aan de omgeving is gewijd en niet aan het scherm, meer ter plaatse zijn. Wat betreft de Egyptische ganzen, ik was blij meer over hen te leren.

Toen ik tegenwoordig over Düsseldorf in Düsseldorf sprak, gaf ik toe: deze langzame, bewuste, intensieve vorm van reizen bestaat al zolang mensen reizen. De term daarentegen werd enkele jaren geleden populair. Dan Kieran's boek "The Idle Traveller: The Art of Slow Travel" onderscheidt zich van het massatoerisme. Ik hou van deze "idle traveller", de traveller als een idler. Iemand die de vrije tijd heeft om zich in een andere omgeving te begeven. Dit beïnvloedt het meer dan "langzaam" of "bewust".

Openheid en nieuwsgierigheid

Toch kan wandelen worden gezien als het archetype van de Slow Travel. Naast reizen met de trein speelt duurzaamheid ook een rol bij wandelen en fietsen, wat in 2020 belangrijker is dan ooit tevoren. Langzaam reizen betekent duurzaam reizen. Helaas kunnen lange-afstandsvluchten nauwelijks worden vermeden. Het is daarom des te belangrijker om duurzaam ter plaatse te gaan, duurzaam te consumeren en te dineren. Toen ik op de handelsbeurs van Düsseldorf was en de vraag moest beantwoorden, zei iemand duidelijk: Maar is duurzaam reizen mogelijk? Als je aanneemt dat de beste optie helemaal niet is om rond te reizen, lijkt de term duurzaam reizen tegenstrijdig. Maar niet reizen is ook geen optie. Het belangrijkste is hoe je reist. In de WWF-gids vindt u bijvoorbeeld goede tips voor uw vakantie.

Een zachte benadering van mensen en de natuur helpt. Mindfulness in het bos, aan zee, overal. De uitgebreide afwezigheid van plastic, de keuze van lokale aanbieders, de zoektocht naar gecertificeerde duurzame accommodatie. De compensatieprojecten moeten ook worden gecertificeerd als vliegen niet kan worden vermeden. Aandacht moet worden besteed aan de zogenaamde gouden standaard. Het is zeker interessant om je eigen CO2-voetafdruk te bepalen met behulp van de WWF-klimaatcalculator en deze min of meer te compenseren in gouden standaardprojecten.

Terug naar definitie. Voor mij is het de verhoogde aandacht, openheid, nieuwsgierigheid die de Slow Traveler vormen. Hij zoekt contact met de lokale bevolking, realiseert zijn mogelijkheden zonder zichzelf op te leggen. In dit opzicht komt het aanbod van "A Swedish Slice of Hospitality" in mijn gedachten als een goed voorbeeld, ik heb het al twee keer geprobeerd in Malmö. Een fika (koffie roddel) of een diner met de lokale bevolking thuis geeft een heel ander inzicht in het lokale leven.

Zelfs als ik hier liever verhalen vertel, en bij voorkeur trage verhalen zoals het baden in de winter in Denemarken, ben ik ook begonnen met de serie langzame gidsen. Voor meer en meer plaatsen wil ik zorgvuldig geselecteerde tips geven voor langzaam, plezierig, bewust en duurzaam reizen. Scoutingvizieren worden afgekeurd, ik ben helemaal bij Dan Kieran. Maar jezelf onderdompelen in een van de hoogtepunten, misschien een speciale architectuur, een tentoonstelling, een waterval, een meer en ernaar kijken als een kind, is heel goed voor Slow Travel.

Omdat dit soort reizen vooral gebaseerd is op een innerlijke houding. Je hoeft niet noodzakelijk de taal van je bestemming te spreken, zelfs als dat je heel dicht bij de geest, de muziek, het ritme van de plaats zou brengen. Als u uw ogen en oren echter open houdt, kunt u dit doen zonder intensieve taalvaardigheden. Jezelf overweldigen doet niets. Het is beter om de kloof te overbruggen en openlijk de wereld in te gaan. Niemand is perfect. En de kleine verhalen rondom gebeuren vanzelf.

Tekst en foto's: Elke Weiler

Source: https://meerblog.de/slow-travel/