Met vijf boektips over de reis naar Japan

In de afgelopen zes decennia is mijn oude geboortestad Düsseldorf de enige Japantown in Duitsland geworden. Ik waardeer Klein Tokyo aan de Rijn, heb geleerd wat ICHIGO ICHIE betekent en denk dat het niet alleen belangrijk is tijdens het reizen. Dan zou er mijn zwakte zijn voor de Japanse literatuur – het begon allemaal met Banana Yoshimoto. Eerst maakte de naam me nieuwsgierig, daarna las ik en las en lees. Daarom wil ik met mijn vijf boektips beginnen. Voor iedereen die naar Japan wil reizen – in gedachte of echt.

"Moshi Moshi" door Banana Yoshimoto

Het is een begroeting aan de telefoon: "Moshi Moshi" zegt zowel de beller als de persoon die wordt geroepen. Zoals zo vaak het geval is met Banana Yoshimoto, bevindt de hoofdrolspeler zich in een fase van haar leven waarin ze verdriet verwerkt en haar leven opnieuw ontwerpt. De overleden vader was de mobiele telefoon thuis vergeten voor zijn dood. Ze voelt dat haar vader afscheid wil nemen. Misschien laten ze ook hun eigen sterke behoefte aan dit gesprek evenals het geweten, misschien om hem te kunnen weerhouden van de handeling, steeds weer dromen van een telefoongesprek met de vader. Zij en haar moeder proberen te begrijpen wat er is gebeurd, maar het is schandalig. Tegelijkertijd oriënteren de twee zich opnieuw en worden ze geholpen door een verandering van locatie.

De wijk Shimokitazawa speelt daarom een ​​belangrijke rol in het boek. Hier slagen zowel de hoofdrolspeler als haar moeder er geleidelijk in om zichzelf te bevrijden uit de schaduw van het verleden en vooruit te kijken. De twee landden in dit jonge en zelfverzekerde deel van Tokio, want na de slechtste eerste fase aten ze daar eindelijk goed. Dat is ook een integraal onderdeel van Yoshimoto's boeken, het eten. Sinds haar debuutroman 'Kitchen' is dit het geval geweest, waarvan het hoofdpersonage het meest comfortabel is in de keuken, haar persoonlijke toevlucht.

Helaas zijn niet alle romans door Yoshimoto in het Duits vertaald, dus lees ik "Arcobaleno" (regenboog) in het Italiaans. In Italië lijken de boeken van Yoshimoto beter te verkopen dan in Duitsland. Het boek is echter ook beschikbaar in het Engels ("Rainbow") en het verhaal draait om een ​​Pools restaurant waar de hoofdrolspeler werkt, evenals haar reis naar Tahiti. Voor het geval je meer wilt lezen over de auteur na "Kitchen" en "Moshi Moshi". "Arcobaleno" omvat rouw, verwerking en zelfontdekking, evenals een liefdesverhaal.

"The Shopkeeper" door Sayaka Murata

Wat de Berlijners waarderen aan Späti is de Japanner van de Konbini. Een mini-markt of supermarkt, Japaneseized konbiniensu sutoru, dat 24 uur per dag, elke dag van de week geopend is. De hoofdrolspeler van dit boek leidt naar een Konbini. Als tijdelijke hulp gaat ze jaren door in deze volledig georganiseerde Japanse supermarktwereld. Hier voelt ze zich goed, omdat ze weet hoe te reageren in welke situatie. Werken in de Konbini stelt de gepensioneerde 36-jarigen in staat deel uit te maken van de samenleving waarin ze zich anders als een buitenaards voelt.

In de Konbini wordt ze een functionerend wiel in de transmissie. Problemen die van buitenaf bij haar opkomen, lossen ze op een nogal ongebruikelijke manier op. 36 en nog niet getrouwd? Werkt niet, zegt haar zus. Vervolgens brengt een nieuwe medewerker een oplossing binnen handbereik. Hoewel de man niet sympathiek is en noch in de Konbini-wereld noch in de hoofdrolspeler past, maar hun ontmoeting leidt bij wijze van spreken tot een ongewone levende gemeenschap, een win-win situatie. Ik wil niet meer onthullen over deze merkwaardige constellatie en de aardbevingsachtige veranderingen voor de hoofdpersoon, die uiteindelijk tot het hele ding leidt.

"The Spring Garden" door Shibasaki Tomoka

Een woonwijk in Tokio. Net zo ongelijk als zijn inwoners, net zo veranderend als hun leven. De focus ligt op het leven van een paar mensen wiens complexiteit wordt beschreven in flashbacks en in het samenspel van de individuele personages. Een man ontmoet een bewoner van hetzelfde huizenblok en wordt zich bewust van een oud huis, dat ooit het onderwerp van een boek was en niet alleen in het verlangen van de vrouw naar een ander leven heeft geleid. Ze plaatst de buren ermee, ook hij wordt geconfronteerd met legende en heden.

De structuur van de roman lijkt misschien een beetje bizar voor Europese leesgewoonten, maar daarom zou ik de relatief korte roman aanbevelen. Maar bovenal omdat de tegenstelling van stedelijkheid en natuur door de details van het perceel loopt. Een betonnen leefgebied waarin de natuur overal kleine ruimtes herstelt. Ruimten waar mensen zo naar verlangen, die op de een of andere manier verloren lijken in de wereld die ze ontwerpen. Daarmee raakt de auteur de lef van de tijd. Iedereen die in staat is om een ​​golfachtige vertelstijl aan te gaan, zal als lezer niet worden beledigd door een plotselinge verandering van perspectief. Over het algemeen een gedetailleerde structuur die langzaam lezen vereist. Voor mij misschien wel de meest Japanse van de boeken die hier worden gepresenteerd.

"The Japan Cookbook" door Kenichi Kusano

De Japanse auteur woont sinds het einde van de jaren negentig in Duitsland, evenals zijn Chinese vrouw Tian Tang, die verantwoordelijk is voor de geweldige illustraties in het boek. Foto's van gerechten worden tevergeefs gezocht in het boek, maar rijkelijk versierd met prachtige inkttekeningen, die nooit afstand doen van kleur. Om Japans eten in het nieuwe huis niet te hoeven opgeven, begon de auteur te koken voor de recepten van zijn moeder en grootmoeder. In het boek stelt hij de gerechten samen na de vier seizoenen, nadat hij voor het eerst de basisrecepten voor rijst, gari, Dashibrühe en miso-soep introduceerde. Maar het gaat niet alleen om koken, de auteur blijft kleine verhalen vertellen zoals "De Nabemono van mijn grootmoeder", die de betekenis van de fondue in Japan verklaart en liefdevol jeugdherinneringen onthult uit het huis van zijn grootmoeder. Of hij vertelt over de wonderbaarlijke opkomst van de Nagashi-Somen, stroomafwaarts stromende noedels.

Ik heb nog geen van de recepten gekookt. Maar mijn volgende reis brengt me naar Düsseldorf, waar ik wat Japanse lekkernijen kan inslaan, zoals Dashi, Panko, Tonkatsu en Mirin. Dan begint het. Pompoenkroketten Met Curry? Gebakken noedels met spitskool? Gefrituurde tofu? Hoe dan ook, ik zal zeggen: Itadakimasu!

"Instructions for Japan" door Andreas Neuenkirchen

De Duitse auteur verhuisde jaren geleden naar Tokio, waar hij woont en schrijft met zijn vrouw en dochter in het district Meguro. Veel schrijft. Samen met zijn vrouw bijvoorbeeld "Matjes met wasabi". Of alleen "Happy Tokyo". Hij heeft ook een thriller-serie gelanceerd in Tokio. Ik wil hier het boek introduceren uit de serie handleidingen die ik zo op prijs heb gesteld, waarin een band me zelden teleurstelt, hoe verschillend ze ook zijn. Nogmaals, ik hou van de zeer persoonlijke, humoristische kijk van de auteur. Een man die zich lange tijd aan Japan heeft gewijd en die net zo betrokken is als bij een Japanse partner. Misschien zijn niet alle onderwerpen die voor het boek zijn geselecteerd leuk, maar het lijkt heel specifiek op Japanse popmuziek. Maar het past bij de auteur.

Na het lezen gaat toch niemand naar Japan, zonder gevoelig te zijn voor een paar culturele bijzonderheden. Men leert dus dat mannen en vrouwen soms hun eigen uitdrukkingen gebruiken, zoals voor 'ik' – waarbij men zich met tegenzin in het midden in Japan plaatst. Hoewel je na het lezen van het boek niet meteen in het Japans kunt komen, krijg je een eerste indruk van hoe complex de lettergreepsystemen zijn. Bovendien zijn anglicismen moeilijker te detecteren dan die omdat ze in Japan zijn. (Zie hierboven het voorbeeld van Konbini.) Na het lezen zal ik nooit meer één woord vergeten: kawaii = cute. Welkom in het land van "Hello Kitty"! Misschien hou je niet van de soms flipperende stijl van Neuenkirchen, in elk geval meldt hij met een goede dosis zelf ironie rechtstreeks uit Japan.

En nu met je tips! Welke Japanse auteurs vond je lezen leuk, en waarom? Overigens heb ik Haruki Murakami opzettelijk weggelaten als de meest bekende Japanse schrijver hier in Duitsland. Wat niet betekent dat ik het niet lees. Er zijn zoveel andere fascinerende auteurs.

Source: https://meerblog.de/buchtipps-japan/

Похожие записи

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *