Mount Doom – Nyiragongo-vulkaan – reisverzending

De weg naar Nyiragongo is gevaarlijk. Maar ze zijn anders dan de reiswaarschuwing van Buitenlandse Zaken suggereert. 'Je kunt gemakkelijk uitglijden en gewond raken op het losse vulkanische gesteente', zegt ranger Julien Katembo. 'Wees voorzichtig.' We reizen door Oost-Congo, een van de meest onstabiele regio's van Afrika, en de gids waarschuwt voor de aard van de route.

Waar zijn de rebellen nu? 'Ze hurken in de bergen rond Goma', legt een Canadese soldaat uit aan de Monusco VN-vredesmissie, die in de stad is gevestigd. Echt waar? Is dat geen zorg? We zitten tenslotte ongetwijfeld op een berg buiten Goma.

De Canadees – die op vrije dag op vrije dag is – ziet het blijkbaar kalm: "Wat betekent rebel?" De militie-officier van morgen is gewoon een gefrustreerde dorpeling, een onderbetaalde soldaat, een politieagent zonder doelwit. Dat is logisch voor mij, maar is het nu geruststellend?

Julien draagt ​​altijd een Kalashnikov over zijn schouder: standaard voor de rangers van Virunga, die proberen het oudste nationale park van Afrika te beschermen tegen plunderende milities en stropers. De parkwachters begeleiden ook elke groep bezoekers naar de zeldzame berggorilla's, het toeristische hoogtepunt.

HET VORMEN VAN DE HEL

Ons dagelijkse doel is anders. Weinig vulkanen ter wereld hebben een open lavameer. De Nyiragongo heeft de grootste: 250 meter in diameter.

Wat bij daglicht al heel indrukwekkend is, verschijnt in de duisternis van de tropische nacht als het epochale natuurschouwspel van vervlogen tijden. Het Nyiragongo-lavabekken gloeit in het donker bij een temperatuur van ongeveer 1100 graden. Het lijkt op de smederij van een heethoofdige oorlogsgod die wapens maakt voor een apocalyptische strijd. Gesmolten gesteente spatten meters hoog. De destructieve krachten in de diepten van de berg zijn alleen te raden. Wanneer ze zich ontvouwen, houdt niets en niets hen tegen.

De Nyiragongo is een van de meest actieve vulkanen ter wereld. Toen het uitbarstte in 2002, rolde de lava door Goma en vernietigde een derde van de stad. Meer dan 100 mensen stierven en ongeveer 120.000 werden dakloos. 'Van de ene op de andere dag werden rijke mensen plotseling arm', zegt Julien. Maar de Congolezen zijn pragmatisch: ze hebben nieuwe muren en huizen gebouwd van de gekoelde lava, zoals overal in Goma te zien is.

TOERISME ALS VREDEHULP

De zwarte rots bedekt ook het pad tot aan de kraterrand. Daar overnachten we in hutten zonder stroom en water, in slaapzakken op goedkope matrassen. Het weer voor de wandeling is optimaal: niet te warm, niet te vochtig. Het landschap is van betoverende schoonheid: tropisch groen, aan de wazige horizon stijgen vulkanen op als beschilderd.

Onze groep bestaat uit ongeveer 25 vrouwen en mannen die zich om verschillende redenen in Oost-Congo bevinden: blauwhelmen van de VN-vredesmissie – de grootste ter wereld – handhaven hier de fragiele vrede. NGO-medewerkers zorgen voor de hulpbehoevende en oorlogsslachtoffers. En een handvol avontuurlijke reizigers nemen het risico van een 'vluchtige veiligheidssituatie' om de berggorilla's en het borrelende lavameer te zien.



Onze groep wordt vergezeld door rangers, maar ook door twaalf dragers uit de omliggende dorpen. Elk van hen ontvangt $ 16 voor de tweedaagse tour, een flink bedrag aan geld in een regio van rampzalige armoede. Ongeveer 600 vrouwen en mannen staan ​​op de wachtlijst, vertelt Julien. Het is altijd gedraaid zodat iedereen er regelmatig is. Daarnaast gaat nog eens $ 8 per deelnemer naar een coöperatie die dorpen rond Goma ondersteunt.

Als je Nyiragongo beklimt tijdens een rondleiding, breng je schoon geld naar Oost-Congo, wat belangrijker is dan het in eerste instantie klinkt: als iemand een stevig bestaan ​​heeft, hoeft hij zich niet bij een militie aan te sluiten.

Men kan het ook minder hoopvol zien: het Virunga National Park moet iets brengen voor de mensen in de dorpen, anders zullen de inspanningen om de natuur te beschermen op lange termijn worden ondermijnd. Toerisme kan in ieder geval de desintegratie van de regio vertragen – maar alleen als zoveel mogelijk mensen bij het inkomen betrokken zijn. Blijvende vrede blijft ondanks alle inspanningen van de zogenaamde internationale gemeenschap een onwaarschijnlijk scenario.

DE GROTE AFRIKAANSE OORLOG

Het oosten van de Democratische Republiek Congo is het toneel van misschien wel het meest gecompliceerde conflict ter wereld. De oorlog in Congo in enkele zinnen schetsen is praktisch onmogelijk en altijd een ontoereikende vereenvoudiging van de historische processen.

Het begon allemaal met genocide – maar in het buurland. In Rwanda hebben de Hutu in 1994 in slechts enkele weken tijd ongeveer 800.000 Tutsi's en gematigde Hutu's vermoord. Veel van de daders vluchtten straffeloos over de grens naar het oosten van Congo. Het conflict tussen Hutu en Tutsi heeft sindsdien de geschiedenis van Congo bepaald. Rwanda en Oeganda richtten de AFDL-rebellengroep op, die in 1997 de Congolese dictator Mobutu ten val bracht. De Eerste Congo-oorlog eindigde met een regimewisseling in Kinshasa. Rebellenleider Laurent Kabila werd president van Congo. Hij was ook een dictator – en verzette zich tegen zijn buren. Hij verdreef de Rwandese en Oegandese troepen van het land. En dus vielen de twee landen in 1998 Congo opnieuw binnen en bevechten de regering met de hulp van lokale rebellen – dit keer niet Mobutu maar Kabila. Ze waren niet succesvol.

De Tweede Congo-oorlog duurde officieel tot 2013. Pogingen om Kabila omver te werpen mislukten omdat het hulp kreeg van buitenlandse troepen. Er werd een vredesakkoord gesloten, maar de oorlog duurde voort. Hij ging verder naar zijn tweede fase: Rwanda en Oeganda gaven de val van Kabila op, vestigden zich in Congo met hulp van lokale milities en maakten gebruik van de rijke grondstoffen. Het was meer de moeite waard. Kabila werd vermoord en zijn zoon nam het over. Er was in 2002 nog een vredesakkoord in Pretoria, maar dat bracht geen vrede. De oorlog kwam in de derde fase: in de provincies Kivu en Ituri in het oosten van het land blijven rebellen strijden in wisselende allianties.

De Tweede Congo-oorlog wordt ook wel genoemd Grote Afrikaanse oorlog aangewezen. Soms waren er negen Afrikaanse landen en ongeveer dertig milities bij betrokken. De Soldateska heeft wreedheden begaan, waarvan u de details niet wilt uitspreken. Het was de dodelijkste oorlog sinds de Tweede Wereldoorlog. Niemand begreep hem echt. En omdat er niet 'het goede' en 'het slechte' waren, gaf het wereldpubliek al snel niet meer om dit conflict.

Er waren talloze redenen waarom de oorlog zo lang heeft geduurd, van de genocide in Rwanda tot de praktische afwezigheid van de Congolese staat tot de aarzeling van de wereldgemeenschap. De minerale hulpbronnen waren een zeer belangrijke factor. De Belgische historicus en schrijver David Van Reybrouck schrijft: »Het Westen is gewend oorlogen als vreselijk duur te beschouwen en bedrijven op te slokken die rampzalig zijn voor de economie van een land. In Centraal-Afrika was het andersom: oorlog voeren was relatief goedkoop, vooral gezien de fantastische winsten die konden worden behaald met de exploitatie van grondstoffen. ”Deze 'plunderende economie' was aantrekkelijker dan vrede. 'Zaken en oorlog hielden elkaar stevig vast.'

Dit principe geldt nog steeds in Oost-Congo. De oorlog was daar nooit helemaal, het werd alleen maar verwarrender. Het land bleef uiteenvallen, de infrastructuur viel uiteen. Tegen deze achtergrond is het begrijpelijk waarom veel militante groepen nog steeds niet geïnteresseerd zijn in het succes van het Virunga National Park. 'Als iets in Virunga werkt, komt dat door de rangers', zegt Julien.

Ten tijde van mijn bezoek, in september 2017, werkte in ieder geval zoveel dat we de Nyiragongo konden beklimmen.

MOUNT DOOM

Het pad naar de rand van de krater klimt de laatste paar honderd meter. Je verliest gemakkelijk je grip op de losse stenen. Een vrouw valt, maar het is niet zo ernstig. En dan zijn we wakker. Er komen gassen uit spleten in de rots, de zwavelbeten in de neus. De lava stoomt onder ons, maar onderscheidt zich niet te sterk van de rotsen. Nog niet.



Dat verandert als de avond valt. We wachten nu allemaal aan de rand van de krater, ondanks de huiveringwekkende kou, en staren in de brandende kloof van de berg alsof het ons had gehypnotiseerd. Het lavameer steelt nu de duisternis in als een gigantische vuurpoel. Ik voel me Frodo Baggins in de "Lord of the Rings", die de ene ring in het vuur van Doom Mountain moet gooien om de wereld van het kwaad te bevrijden. Helaas is het in Oost-Congo niet zo eenvoudig.

De oorspronkelijke Engelse naam van de lotberg is beter: Mount Doom – Berg van rampspoed, van ondergang. Dit is precies wat Nyiragongo is voor de inwoners van Goma: als de vulkaan opnieuw zou uitbarsten, zou de lava binnen enkele minuten de metropool bereiken. Magma-lijnen strekken zich recht onder de stad uit. Waarschuwingsborden geven het actuele gevarenniveau aan, maar snelle evacuatie is nauwelijks mogelijk.


Als we 's ochtends opstaan ​​en onze spullen inpakken, hangt er nevel over het land. De Nyiragongo is verpakt in een mengsel van stoom en wolken. De lava borrelt naar de bodem van de krater. Je zou bijna zeggen dat het land beneden daar vredig ligt. We dalen af.

Aan het begin van onze tour haalt mijn gids en chauffeur David me op in zijn gammele auto om me terug naar Goma te rijden. Kort voor het binnenrijden van de stad is er weer een politiecontrole. David weet precies hoeveel Congolese frank hij via het open raam aan de ambtenaar moet overhandigen. Wie weet, misschien wordt deze agent morgen een rebel.


Source: https://www.reisedepeschen.de/der-schicksalsberg/?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=der-schicksalsberg

Похожие записи

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *