Over de Dolce Vita van Noord-Friese kippen

Met een kleine kom in mijn hand ga ik naar het tuinhek. Zelfs voordat ik ze zie, hebben de kippen me opgemerkt. Vanuit een verborgen hoek zoeven ze omhoog in de apenstand, waarbij ze kleine, grinnikende geluiden afgeven. Ze volgen me in één bestand, altijd wisselend, soms achter, voor en naast me. Opgewonden.

Als ik stop, legt minstens één kip zijn kop opzij en kijkt me aan met het overeenkomstige oog. Links of rechts, afhankelijk van welke kant ze blijft. Ze halen me in, vertragen ze weer, willen allemaal tegelijk naar de omheining. Omdat ze vermoeden: hun favoriete eten wordt geserveerd.

Wat onze kippen die de hele dag in de tuin pikken en natuurlijk hun eigen kipvriendelijke voedsel hebben en nooit te weinig, dus wat onze kippen zo in de menigte brengt, is geen veganistisch rauw voedsel van het huis, nee. Het is doorweekt, oud brood. Daar zouden ze waarschijnlijk voor doden.

Onze keuken blijft land na verschillende pogingen dus opnieuw in de compost, de kippen verwerpen appel- of wortelfragmenten, eigenlijk alles wat vers en gezond is. Zelfs met paardenbloem kan ik ze niet langer uit de struiken lokken, omdat ze de hele dag op het platteland zijn.

De Dolce Pick Vita

Een onweer? De langverwachte regen? Voor de kippen geen reden om naar het overdekte gedeelte van hun verblijf te gaan. In plaats daarvan zoek je naar het vrije grasoppervlak, het zou inderdaad tot wormen kunnen komen. De kleine vochtigheid in de pruim droogt weer.

Eigenlijk was ik gewoon aan het wachten tot je kakelde: "Ik zing in de regen". De man noemt onze kippen non-conformist – juist! De vier zijn echte anarcho-kippen. Dus de man probeert nu wanhopig alles over kippen te vergeten, wat hij uit zijn jeugd kende.

Komt het door de Noord-Friese lucht? We weten het niet. Een vergelijkbare ontwikkeling merkten we bij de honden, hoewel niet zo uitgesproken. Kippen zijn consistenter dan honden. En ze proberen het beste uit hun relatief korte leven te halen.

Ze houden vooral van de tuin met struiken en bomen. Over het feit dat ik wilde knoflook in een dergelijk gebied had geplant vanwege de losse grond, konden ze helaas geen rekening houden. Hij is verdwenen. Op de een of andere manier kon ik ze niet eens de schuld geven en begin volgend jaar een tweede poging in de kipvrije tuin.

Honden moeten buiten blijven

Dat de man wijselijk alle beplanting door lage hekken had beschermd, moet ik nu achteraf als een verklaard hekwerk herkennen. Hoewel deze lage hekken aanvankelijk bedoeld waren als een indicatie voor de honden, negeren ze het indien nodig. Maar voor onze actieve dagduivinnen is het schermen van bieten logisch.

Honden en kippen harmonieus naast elkaar? Dat werkt nog niet echt. Daarom is er een hond en een kippentuin, waar de kippen het geluk hebben dat hun tuin buiten het huis veel groter is. De honden gebruiken het ook, maar dan lokken we de kippen van tevoren terug naar de behuizing. Brood helpt. Of gewoon een kom in je hand.

Hafrún, de sterke duivin met de grootste liefde voor individualisme, klaagt graag achter de poort wanneer zij en haar metgezellen niet van de volledige vrijheid kunnen genieten. Ook nalatigheid in de service wordt door terugkeer geclaimd. Last but not least, ontbrak het water! Toen strekte Gudny zijn nek uit en staarde ons behoorlijk verwijtend aan.

Sorry! Maar we moesten het vaccin vanmorgen kopen bij de pluimveeclub. Er werd vervolgens, verdund met water, het graanontbijt toegevoegd. Alleen dan konden we er zeker van zijn dat alle kippen zijn ingeënt. Dit heeft overigens geen invloed op de kwaliteit van de geproduceerde eieren.

Chillout Zone

De drukke tuinactiviteit van de kippen ook niet. Dus je ziet eruit als een kip die ook nieuwsgierig is naar wanneer de man bonen plant. Natuurlijk terloops pikken in de buurt, natuurlijk. Misschien heeft hij nog wat vochtig brood in zijn zak? Nope? Oké.

Overigens is de eigen, uiterst comfortabele zandspa minder populair omdat je de lichaamshygiëne in de tuingaten kunt doen. Mijn indruk is dat sindsdien deze kleine, diep diepe koele grassen in het gazon de kip hebben verdiept en gevormd.

Ook werd het voorkeursgebied in het kreupelhout professioneel geploegd en naar een grotere afkoelzone gepikt. Hafrún, Gudny, Brynja en Björk zijn tevreden. Geen wonder dat ze zo blij zijn als een van ons langskomt. En geen wonder dat hun eieren zo goed smaken.

Tekst en foto's: Elke Weiler

Meer lezen van de Landei-kolom van Meerblog?!