Prachtige oude hutwereld in Hohwacht
Het land lijkt verscheurd, de plek als een eiland, aan drie kanten geflankeerd door water, de zee, de Grote en het Sehlendorfer Binnenmeer: Hohwacht. Dit is mijn eerste keer hier en ik heb het strand bijna niet gevonden. Er zijn de bomen die als een groen beschermend schild naar het strand groeien. Het lijkt me bijna dat ze het strand willen beschermen. Maar zo is het vaak op de Oostzee, en dat vond ik ook leuk op Langeland, in Stengade Skov. Een beukenbos dat bijna het water kust.
Hohwacht is anders. Ik loop door de kuurtuinen, het strand moet ergens achter zijn. De ochtend is nog fris, behalve bijna niemand op de weg. Ik hou van deze hoektijden van de dag waarop de stilte kan worden ervaren, de geuren intenser zijn, het bemoste, kruidige, aardse van het bos. Ik heb de Oostzee vaak als kind behandeld, omdat we in Sleeswijk-Holstein wonen, ik ken alleen plaatsen als Eckernförde omdat we in de buurt kampeerden met de Bulli, Holnis natuurlijk en de Geltinger Birk. Ik was als kind in Weißenhäuser Strand met mijn ouders, maar ik heb geen vormende herinneringen. Heiligenhafen, Grömitz en Pelzerhaken, Neustadt in Holstein en Timmendorfer Strand, dus ik ken de baai van Lübeck een beetje. Maar ik ontdekte pas parels zo klein als Hohwacht toen ik een boek aan het onderzoeken was. Een boek dat overigens nooit is verschenen, had de uitgever anders besloten. Het was zeker de moeite waard voor Hohwacht en de ontdekking van de kleine schatten.
Het eerste dat mij opvalt, zijn de kleurrijke badhutten die tegen de bosrand genesteld zijn. Niet zo ontmaskerd als in Dagebüll aan de Noordzee, waar ze in de zomer bij aankomst per schip als een ontvangstcommissie aan de voet van de dijk fungeren. Elke keer vraag ik me af waarom er geen badhuizen meer in de wereld zijn. Ze behoren tot de iconografie van de zomer, praten over de zee, blootsvoets lopen en de lichtheid van het zijn. Fladderende handdoeken en zwemkleding in de wind. Zout op de lippen en de geur van zonnebrandcrème in de lucht. Kinderoproepen, zeemeeuwkreten. Het gegrinnik als het ondergedompeld is. Waterbellen om je heen. Zwaai in de zee.
Een vleugje toewijzing
In Hohwacht liggen de woningen iets achter de boulevard, wat voor meer intimiteit zorgt. Bovendien stralen ze de zekere charme van volkstuintjes uit. Zelfs als de hutteneigenaren hier geen groenten verbouwen, zijn de huizen nog steeds omgeven door groen. Aan de ene kant ben je beschermd tegen de wind, aan de andere kant profiteren de gelukkigen in de zomer van de schaduw van de bomen. En meestal meerdere generaties lang, zijn in ieder geval enkele kraampjes nog steeds eigendom van dezelfde familie. Rond het midden van de 19e eeuw duwden de Hohwachter hun badkarren naar het strand, waar ze hun destijds weelderige badpakken konden verwisselen. Aan het begin van de 20e eeuw stond er ook de eerste vaste stand op het strand, het aantal nam toe tot de jaren 20. Er was ook een kiosk, het melkrestaurant. Zelfs overnachten was toegestaan in de hutten, alleen koken was niet toegestaan, daar besteedde een strandwachter aandacht aan.
In de loop van de tijd werden enkele stands vernieuwd, vergroot, verfraaid. Bouwvergunningen hebben echter nooit bestaan en in de jaren vijftig moesten de kraampjes de drukte van het strand vermijden en naar de rand van het bos verhuizen. Twee jaar geleden kwam er bijna een einde aan de prachtige oude hutwereld, maar het tij kon weer keren. Mijn indruk is dat deze eenvoudige houten architecturen een grote impact hebben gehad op het totaalbeeld van het strand. Het falun rode DLRG-huis is gebouwd van hout en past zich aan de sfeer aan, net als de kleine bistro “Tom’s Hütte” – die beide zijn uitgerust met groene daken. Samen met de kraampjes vormen de houten huizen de andere, meer informele kant van een plek met zijn spafaciliteiten en een waardige sfeer.
Op de bot
Sommige hutten hebben zelfs een terras en zijn voorzien van mooie details, waardoor ze er al uitzien als kleine huisjes. Ze zijn van verschillende afmetingen en meestal uitgerust met zadeldaken, dus over het algemeen comfortabeler en individueler dan hun tegenhangers van Dagebüller. Wat er is, kan worden behouden, maar mag niet langer worden vergroot. Als een huis is afgebrand, mag het helaas niet worden herbouwd. Wat mij opvalt: de hutten hebben huisnummers. Wat ik mis: kraamhouder: binnen ontmoeten, met wie ik een paar woorden kon uitwisselen. Misschien ben ik vroeg op de dag of laat in het seizoen, het is september. Dus ik kom terug, misschien deze zomer, wanneer alles anders is dan alle zomers van mijn leven.
Nu de zee op, wat opgewonden lijkt. Mijn pad leidt naar de “Flunder”, een platform van 370 vierkante meter over de golven. Hier staan een paar gasten bij elkaar en praten, anderen kijken naar het water, in de verte, een vrouw is gaan zitten om te lezen. Een stalen constructie die aan een pyloon hangt, overspant de eiken planken. Hier wordt de mast van een zeilschip aangegeven, rondom de brullende Oostzee, alsof de ‘bot’ een gestrand schip was. Het is niet alleen populair voor nadenken of snuiven, maar ook voor huwelijksaanzoeken.
Niet hoger dan het bos
De geur van een tang waait op van het strand. Dat Hohwacht ooit een vissersdorp was, is hier op het kuurstrand niet meer voelbaar. Alleen in het uiterste noorden van de Lippe is vissen nog een fulltime baan, er is een haven. De ene plek gaat over in de andere op het strand en dus lopen de meesten vrolijk. Zomereik groeien op het strand, zilverachtige duindoorn en de eeuwige rozenbottelstruiken. Daarnaast plataanesdoorn, esp, braam, berk. Een van de drie kilometer van het Hohwacht-zandstrand hoort goed bij de kliffen. Gelukkig besloot de Hohwachter in de jaren zestig dat geen huis hoger mocht zijn dan het bos. En ik wou dat inspiratie alle plaatsen aan de kusten van de wereld had gehad.
Tekst en foto’s: Elke Weiler
Hohwacht met zijn badhuisjes vormt het tweede deel van de Budenzauber-serie van Meerblog. In deel 1 ging ik naar de strandstalletjes van Dagebüller, en binnenkort zal ik het derde deel op het Deense eiland Ærø onderzoeken. Kent u plaatsen met badhutten? Welke vind je vooral leuk en waarom?
Source: https://meerblog.de/hohwacht-strand/
