Raus an den Rhein – Duitsland reisverslag – reisberichten

Een wandeltocht langs de Rijn – geniet van de nieuwe, oude mogelijkheden!

De lente is plotseling voorbij, de bomen zijn groen geworden en je hebt het misschien niet opgemerkt vanuit het kantoor aan huis en de dagen van isolatie. De natuur is gewoon geëvolueerd, maar het gevoel gestopt te zijn is alomtegenwoordig. Na bijna drie maanden “afsluiten” komt alles weer tot leven. De wereld is veranderd, maar wat precies? Alles ziet er voor mijn deur hetzelfde uit.

Beelden met maskers in Boppard

Het ziet er daarentegen een beetje anders uit in de hoofden van mensen. Velen verlangen natuurlijk naar verre reizen naar andere landen of zelfs in Duitsland, op bezoek bij vrienden en familie, maar sommige dingen zijn gewoon nog niet mogelijk. Zelfs onze buurlanden zijn begrijpelijkerwijs heel voorzichtig, willen toeristen, maar niet te veel graag. Het betekent aanpassen aan de situatie en het nieuwe, oude Duitsland leren kennen.

Herontdek Duitsland

Het was lekker stil voor de deur tijdens de shutdown. Nu rijden er weer veel auto’s en is alledaags geluid weer alom aanwezig. Tot zover zichtbare veranderingen. Natuurlijk leven we nu met beperkingen, maar op die manier beter dan ziek en in quarantaine. Ik gebruikte de tijd om mijn omgeving te leren kennen en in plaats van thuis te zitten liep ik veel in het bos en hoorde podcasts, las reisverhalen en bekeek de wereld op foto’s.

Uitzicht over het Siebengebirge

Maar nu heb ik de schoonheid van reizen in Duitsland herontdekt. Het is momenteel het perfecte moment om naar de anders overvolle plaatsen te kijken en de plaatsen te bezoeken die nog niet bekend zijn in Duitsland. Misschien hebben de ervaringen van het ‘nieuwe normaal’ me aan de grond gezet en me uit mijn ‘thuiskantoorbubbel’ gehaald.

Wandelen in het Siebengebirge

Nu heb ik nog maar een weekend, maar ik had Bonn en het Siebengebirge al heel lang op mijn verlanglijstje. Terwijl ik door mijn oude kaartcollecties blader, kom ik een kaart van de Rheinsteig tegen. Ik heb een paar etappes gelopen en ben altijd verbaasd geweest door het landschap. In de verte reizen is nog niet mogelijk, Bonn is goed bereikbaar met de trein, dus boek ik spontaan twee hotels langs de Rijn en rij weg.

De eerste etappe voert me van Bonn-Oberkassel naar Bad Honnef. Dit komt overeen met een mooie combinatie van delen van de eerste en tweede etappe van de Rheinsteig, waarbij het stadsdeel bij Bonn wordt ingeruild voor de Drachenburg en delen van Bad Honnef. Ik start de gematigde wandeling boven de steengroeven van Oberkassel op de Rabenlay. Vanaf hier bieden sommige uitzichtpunten uitzicht op het zuidelijke deel van Bonn, de Rijn en de Drachenburg. Ondanks de nabijheid van de bebouwde kom, loopt de Rheinsteig door de groene natuur.

Wijngaarden bij Bonn

De Rijn verdwijnt snel en het pad voert door bossen en weiden en graast de eerste bergen van het Siebengebirge. Aan het eind van de dag zullen de verticale meters in totaal ruim 750 meter zijn. Een aanzienlijk bedrag voor een bergketen waarvan het hoogste punt slechts 460 meter boven zeeniveau ligt. Daartoe verbindt de Rheinsteig de hoogten ten oosten van Bonn-Oberkassel, ook wel bekend als Rabenlay, met de Petersberg en de Drachenfels en laat een daartussen gelegen vallei niet weg. Drie beklimmingen zijn genoeg voor de eerste dag.

Laatste klim naar Drachenfels

Bij Oberdollendorf bereik ik tijdens mijn tocht de eerste wijngaarden en kort na het middaguur het klooster Heisterbach. Slechts een klein deel van de abdij uit de 13e eeuw is bewaard gebleven als kloosterruïne. De rest werd gebruikt als steengroeve nadat het klooster in 1803 werd verlaten. Op het terras van de kloostersalon eet ik een flinke portie om mezelf te versterken en vervolg mijn weg naar Petersberg en het hotel. Daar keek ik naar uit. Ik wilde lang genieten van het Federal Guest House op Petersberg en het uitzicht vanaf de terrassen. Wat ik tot nu toe niet wist, was dat er tot 1958 een tandradbaan naar de top liep. De tegenhanger uit dezelfde periode maakt nog steeds de steile klim naar de Drachenfels mogelijk.

Kasteel

Ik koos voor de wandelvariant, waarbij ik na afdaling vanaf Petersberg twee bergen moet beklimmen om kasteel Drachenburg en later de ruïnes van kasteel Drachenfels te bereiken. Drachenburg Castle is het hoogtepunt van de eerste dag. De prachtige villa uit de 19e eeuw is sterk gebaseerd op een kasteel, maar biedt heerlijke decoratieve elementen en, naast de prachtige tuin, ook prachtig gedecoreerde interieurs met uitzicht op het Rijndal. Alsof mensen al waren vergeten dat we eigenlijk in een tijd van het corona-virus leven, zijn ze druk bij de standpunten. Dus alles zoals voorheen?

Dominik aan de Rijn

Gelukkig gaat de zon laat onder, want ik vergeet ook de tijd met het geweldige uitzicht en kom iets later aan dan gepland in het hotel. Dankzij een paar resterende porties eten in mijn rugzak, ruil ik het diner in een restaurant in voor comfortabele benen en laat ik de dag eindigen.

Rijnlus bij Boppard

Op de tweede dag steek ik met de trein de Rijn over en breng ik een bezoek aan Koblenz. De stad aan de samenvloeiing van Rijn en Moezel is een stadstour waard. Ik concentreer me op een korte en ronduit oppervlakkige stadstour door de parken van het electoraal paleis, langs de Rijn naar de Deutsches Eck met uitzicht op de kabelbaan over de Rijn naar het fort Ehrenbreitstein en langs de Moezel terug naar het treinstation. Ik wil mijn Rijnwandeling voortzetten en daarom neem ik de trein naar Rhens. Vandaar klim ik gestaag de Rheinburgenweg op naar Boppard. De Marksburg aan de andere kant van de Rijn blijft het enige kasteel van de etappe tijdens deze wandeling en de Rijn wordt in het begin ook zelden gezien.

Rijnlus bij Boppard

Maar aan het einde van de wandeling wachten de Vierseenblick en het uitzicht vanaf de Gedeonseck op de Rheinschleife bij Boppard op me. Het perspectief is interessant. Het panorama lijkt vervormd alsof het door een fisheye-lens gaat. Ik strijk neer en kijk naar het levendige scheepvaartverkeer op de Rijn. Mijn voeten verliezen het verlangen om te rennen en de stoeltjeslift moet me naar Boppard in het Rijndal brengen.

Ik ga zitten in een restaurant vlak bij de rivier en geniet van de vreemde, kalme en verre drukte om me heen. Hoe de tijden veranderen … een ober met een plexiglazen vizier brengt me een Boppard rode wijn en ik laat mijn gedachten afdwalen. Op de een of andere manier heb ik zin in reislust … misschien ga ik binnenkort wandelen in de Lüneburger Heide of aan de Oostzee. Het is ook ver weg en in bepaalde omstandigheden een avontuur met de trein en het openbaar vervoer. Nederlanders willen daarentegen geen toeristen in het openbaar vervoer en het milieuvriendelijke alternatief is al achtergelaten. Maar hoe reis je nu eigenlijk correct? Moet ik opnieuw reizen en is het redelijk? Ik weet het niet en na mijn tweede wijn besluit ik gewoon dat ik de nieuwe “reisstandaard” nader – langzaam, voorzichtig en toch gewoon nieuwsgierig.

Zonsondergang aan de Rijn

Source: https://www.reisedepeschen.de/raus-an-den-rhein/

Похожие записи

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *