Schepen in de mist en de stilte van Klein Westerland

Elke keer als ik terugkom van een reis en het Kiel-kanaal oversteek, verspreidt het gevoel zich. Voor mij begint het noorden hier, op deze waterweg tussen de zeeën. Maar het trekt me zelden naar deze belangrijke waterlijn. Eens bracht ik de nacht door in Breiholz ​​aan het kanaal, en ik fietste ook stuk voor stuk langs het kanaal. En nu, op een koele herfstochtend, brengt het me naar Hochdonn.

Tijdens een fietstocht had ik het badgebied ontdekt, een kleine baai met de verfijnde naam Klein Westerland. Het ligt direct naast de gelijknamige camping, die niet alleen populair is bij spotters. In de zomer zitten ze aan het kanaal en begroeten ze je als je langskomt. En ze weten precies wanneer welk schip zal passeren. Klapstoel en verrekijker, een minimum aan apparatuur.

Hochdonner-brug
vroege ochtendmist

Zodra ik onder de 42 meter hoge Hochdonner-spoorbrug reed, die het kanaal overspande sinds 1920, stopte ik. Een verrassing, de kleine baai achter de camping. Zwemmen met uitzicht, soms een paar golven. Sommige mensen kwamen zelfs in het water. Terwijl ik besloot terug te keren.

En hier ben ik weer, niet deze keer op de fiets, maar met Emilia, de enige echte Meerblog-auto. Terwijl de Navi me weg stuurt van de weg op een smalle onverharde weg, zijn dergelijke insider-tips zijn specialiteit, ik verminder het tempo in loopsnelheid. Een geluk! Omdat recht voor Emilia een hert over het pad snelt en in het struikgewas verdwijnt.

Wanneer ik Klein Westerland bereik, lijkt de kampeerwereld nog te slapen. Ze mist het beste: het kanaal is gehuld in witte mist, waardoor het zonlicht doorbreekt. Zwemt over het water, de andere oever is slechts vaag herkenbaar.

Dan hoor je een piepend geluid, het luidere geluid van een scheepsmotor, totdat een reus zich een weg baant door de zwaden. Als bij toverslag, voorbijgaand en dan weer door de mist ingeslikt. Het ochtendlicht is nog steeds deppen met vloeibaar goud.

Wat een plek, wat een stilte. Alsof het kanaal geen banale, drukke verkeersroute was, maar magie. Fijne wolken verdampen tussen de oevers, alsof de lucht voelbaar is, alsof het een plastic structuur heeft. Voor mij de kleine baai. Geen zwemmer komt deze herfstochtend in het water, zeker ik niet. Slechts een paar eenden en ganzen dartelen op het oppervlak.

Alles ziet er netter uit dan het vorige bezoek, bijna te gereguleerd. De kust van de baai was versterkt, een beetje riet groeit voor het zandstrand. Het water beweegt tenminste net zo zacht als een schip voorbij vaart. Twee trappen leiden over de dijk het water in, een zeilboot ligt iets verder voor anker. De baai is aan de andere kant omlijst door dichte struiken en bomen.

Klein Westerland
Niemand gaat zwemmen.

De kwaliteit van het water mag niet slecht zijn, omdat het water in de baai zichzelf voortdurend vernieuwt met de zuigkracht die door de schepen wordt gecreëerd. Ik ren naar de top van de inkeping, wachtend op dikke potten. Er schreeuwen over het water: de mensen van de zeilboot begroeten. Men praat, het is de typische sfeer voor Klein Westerland. Iedereen die langer blijft kent iedereen, elke struik, elke eend, elke boom, elk hert persoonlijk.

Maar wat willen de zeilers? Een foto van jezelf in de boot, ik doe ze graag een plezier. De zeilers communiceren met mij hun e-mailadres, elke letter vliegt afzonderlijk over het water. Dolby Surround in Klein Westerland. We nemen afscheid met goede wensen en Winkewinke.

De mist is verdwenen, individuele zwaden dansen als flexibele pilaren over het kanaal. En ik besluit terug te komen – misschien tijdens een volledige Kiel Canal-tour op de fiets, misschien in de zomer. En misschien ga ik zwemmen in Klein Westerland.

Badplaats Klein Westerland
Roep in stilte

Tekst en foto's: Elke Weiler

En nog een paar informatie over het kanaal van Kiel:

Het wordt beschouwd als de meest gebruikte kunstmatige zeescheepvaartroute ter wereld. Een schip heeft acht uur nodig met een maximale snelheid van 15 kilometer per uur om de andere zee te bereiken. Het kanaal tussen Brunsbüttel en Kiel bestaat sinds 1895 en is sindsdien meerdere keren uitgebreid.

De maximale grootte om te navigeren door de internationaal bekend als de Kiel Canal waterweg, resulterend uit de relatie tussen lengte, breedte en diepgang. Als twee grote potten elkaar ontmoeten, bieden de punten die zijn gemarkeerd door dolfijnen hen kansen voor ontwijking.

Rechts en links wordt het kanaal van Kiel geflankeerd door bedrijfswegen die populair zijn bij fietsers. Sommigen rijden de volledige 320 kilometer lange fietsroute, anderen (zoals ik) alleen delen. Het kanaal zelf meet 98 kilometer en 11 meter diep, het leidt brak water met verschillende niveaus van zoutgehalte.

Source: https://meerblog.de/klein-westerland-nord-ostsee-kanal/

Похожие записи

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *