Short on the moon – reisbrieven

Voor me strekt zich dit vrij gekke landschap uit en in het midden probeert een klein vogeltje tegen de wind in te vliegen. Hij fladdert en fladdert en gaat geen millimeter vooruit. Naarmate zijn krachten afnemen, geeft hij het op en blaast hij elders. Ik ben blij met deze kleine uitvoering, maar niet lang. Want als ik terugkijk op de auto, besef ik dat we een van onze voorbanden verloren hebben in de woestijn. Nou ja, niet helemaal. Hij is er nog steeds, maar zo plat als een band kan zijn. De timing is niet optimaal, omdat binnenkort in de Bardenas Reales de zon zal ondergaan.

Bardena Blanca – laten we daarheen gaan

De hotelmanager vertelt ons dat er nauwelijks Duitsers of Engelsen hier komen. Want de Fransen zijn gek op de Bardenas Reales. Het lijkt erop dat hij het leuk vindt, dat we er enthousiast over kunnen worden. Daarom doet hij er alles aan om ons voor te bereiden op onze reis daar.

Een felblauwe markeerstift in zijn hand markeert de rand van de Bardenas Reales op een kaart. Met vette streken verdeelt hij royaal in drie delen en legt ons uit over deze hoofdzones van de semi-woestijn. Eerst is er een plateau genaamd El Plano en vervolgens de Plana de la Negra. Hun naam komt van het feit dat het gebied vruchtbaarder en rijker aan vegetatie is en daarom donkerder lijkt. We moeten echter de twee links en rechts achterlaten. Omdat het opwindende deel de Bardena Blanca is, de centrale en woestijnachtige vlakte. Hij legt uit hoe je daar het beste kunt komen, wenst ons veel plezier en stuurt ons vervolgens naar de woestijn.

Best bizar

Eenmaal hier, heb ik het gevoel dat ik plotseling in een ander land ben. Misschien zelfs op een andere planeet. In Aragon leek de wereld een paar uur geleden vrij normaal. Zoals je het weet. Er was herfst en de bomen waren kleurrijk. Er waren in de eerste plaats bomen. Hier is het, zoals ik het me voorstel op de maan. Een landschap, vergelijkbaar met een steppe. Droog, stoffig en geribbeld.

Natuurlijk is er ook vegetatie. Dit is echter niet erg overvloedig. Niettemin, hier en daar zelfs een paar kleine bloemen trotseren droogte. We nemen ze ook waar, maar we kwamen vooral vanwege de soms bizarre bergvormen en plateaus van Bardena Blanca. Door erosie zijn ze gemaakt van zand en kalksteen. Ook uit klei, die hier overvloedig aanwezig is. De kleur oker domineert. Maar ondanks deze kleurrijke monotonie wordt het oog veel aangeboden.

Op onverharde wegen rijden we richting de bergen. Op de bijna 26 kilometer lange route wil ik elke honderd meter stoppen en nog eens honderd foto's maken. Van dit ongewone landschap, dat de achtergrond is geweest van vele filmproducties. Ook voor de serie Game of Thrones werd hier gefilmd.

Het is bijna verlaten in de Bardenas Reales. Een fietser ontmoet ons op straat. Een paar auto's halen ons in. Ik kijk over de toeristenbus uit Portugal, die enkele ontdekkingsreizigers spuugt, weg galant. Dit loopt hier in dit bijna 420 vierkante kilometer grote natuurpark. Allereerst.

Het is een feit dat er op dit moment, wanneer we de hulp van andere mensen nodig hebben, er geen varken in de buurt is. Een beetje hulpeloos staan ​​we daar en kijken naar de auto. Dan gaan we aan het werk en legen we de kofferbak. Niet met de zekerheid, maar in de hoop dat we er alles zullen vinden om het bandenprobleem op te lossen. Blij, voordat het donker wordt.

Waar de zon en de maan welterusten zeggen

Ondertussen lag al onze bagage opgestapeld in het semi-woestijnzand. Het reservewiel is daar en gevuld met lucht. We kunnen de krik ook naar het licht tillen. De man gaat aan het werk en vecht fel tegen onhandelbare wielmoeren. Hij wint en we kunnen doorgaan. Beste man!

En dan ontmoeten we ze opnieuw, de hele mensen. Die van de Portugese bus en anderen. Bij zonsondergang dartelen ze voor het oriëntatiepunt van de Bardenas Reales, de rotsformatie "Castil de Tierra". Ze nemen selfies alsof de zon nooit ondergaat en nooit weer naar beneden gaat. Dat deze dagelijkse manoeuvre van het hemellichaam voortdurend zoveel mensen moet aantrekken. En dat ze zo vervelend kunnen zijn alleen door hun aanwezigheid. Gelukkig, zoals altijd, is de zon verdwenen, zijn de mensen verdwenen.

Plots wordt de wind frisser en wordt het veel koeler. Vrede komt en we hebben het allemaal terug voor ons. Zittend in de auto en kijkend over dit uitgestrekte landschap, badend in zachtroze licht zo vredig voor ons. Kijk hoe kleine zwermen vogels hun choreografieën doen in de avondlucht. Zoveel schoonheid, zoveel stilte.

Op de terugweg stoppen we voor de laatste keer bij een uitkijkpunt. En terwijl we de Bardenas Reales vaarwel zeggen, begint aan de horizon een kleine gloed die langzaam groter en groter wordt. De maan gaat open en we hebben het bijna voor onszelf. Bekijk hem nog een paar minuten terwijl hij naar de hemel klimt terwijl de muggen ons opeten. Dan zeggen we welterusten.

De Bardenas Reales

De Bardenas Reales is een semi-woestijn gelegen in de autonome gemeenschap Navarra in het noorden van Spanje. Bijna 20 jaar geleden werd het grotendeels tot beschermd natuurpark verklaard en in 2000 werd het ook door de UNESCO tot biosfeerreservaat uitgeroepen. Het gebied is ongeveer 420 vierkante kilometer.

waarin

Tussen de steden Olite en Tudela, op de weg NA 134, gelegen op Arguedas de belangrijkste toegang tot Bardena Blanca. De oprit is bewegwijzerd. U kunt een kaart en informatie krijgen in het hotel of in het informatiecentrum "Centro de Información de Bardenas Reales", dat zich direct bij de ingang van het natuurpark bevindt.

hoe

Met behulp van de kaart en de markeringen ter plekke kunt u het centrale gebied omcirkelen. De lengte van de route is ongeveer 26 kilometer. Aangezien dit een natuurreservaat is, mogen alleen aangewezen routes met de auto worden gebruikt. De route van het informatiecentrum naar een ingezeten militair station is geasfalteerd. Vervolgens gaat het verder op onverharde wegen. Naast de autoroutes zijn er andere die alleen op de fiets of te voet kunnen worden verkend. De toegang is gratis.

wanneer

Theoretisch kun je van 8.00 uur tot een uur voor het donker op het terrein lopen. In de praktijk lijkt het echter niet te voorkomen dat iemand naar de maan kijkt als deze opkomt.

blijven

De Bardenas Reales ligt ten noordoosten van de stad Tudela, die daarom biedt om te overnachten.

Похожие записи

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *