Thailand met een verschil – reisbenodigdheden

Ik word wakker op een verzakte matras die pijn doet aan mijn rug, alsof hij de hele nacht contact had gehad met de houten vloer. Een haan kraait, maar wordt onmiddellijk overstemd door een mannelijke stem die op Thaise megafoon aankondigt wat nieuw is in en rond het dorp Ban Pao Sam Kha ten oosten van Chiang Mai. "De auto komt elke ochtend door, het is onze boodschap om iedereen te laten weten wat er gebeurt," gastvrouw Aoi Somkate Silphisuth, 50, waarschuwde ons de dag ervoor. Nee, dat is niet hoe je de typische Thailand-vakantie inbeeldt. Waarschijnlijk niet dat je veel tijd op het fornuis doorbrengt en zijn Pad Thai en de Tom Yam-soep zelf kookt. Maar dat is precies wat ik doe – en leer Thailand van een andere kant kennen.

Fietsen naar waar de rijst groeit

Het voelt een beetje als fietsen door een ansichtkaart – rijstvelden waar iemand hier en daar werkt met een puntige strohoed, langs kleine houten huizen waar honden op de postbode of iets dergelijks liggen, of waar mensen in de schaduw op de loer liggen hochlegen. Voorbij dorpswinkels, de toonbanken vol met exotisch fruit zoals mangosteen (de koningin van het fruit), durian (de koning van het fruit) of drakenfruit. Ik stop. In een hoek van de winkel staat een kleine diepvrieskist met verpakt maïssmaakijs en echte maïskorrels.

Een monnik draait de straat in zijn oranje gewaad, wat later gevolgd wordt door een tempel, die leidt naar een brede trap met licht betegelde treden. Alleen de lucht is bewolkt: het is februari, de tijd van het jaar waarin veel boeren hun velden verbranden in de hoop dat er een betere oogst uit de as zal komen. Vooral veel ingrediënten die je nodig hebt voor heerlijke Thaise recepten. In de eerste plaats: rijst.

Hoewel de Thaise keuken al decennia lang wordt beïnvloed door de Chinese en Indonesische keuken en Europese invloeden, is er altijd wel één ding geweest: rijst, het hoofdvoedsel dat 's ochtends,' s middags en 's avonds naar Thailand komt. "Er zijn in totaal ongeveer 130 rijstvariëteiten", leer ik later van Vasin, die kooklessen aanbiedt met zijn vrouw Pom buiten Chiang Mai. Dus, om een ​​goede reden, betekent 'eten' 'kin khao' in het Thais, letterlijk 'rijst eten'. Maar om te zien waar de rijst groeit, moet je verder de stad uit – bijvoorbeeld in het dorp Ban Pao Sam Kha, dat naar verluidt 250 families huisvest.

Samen met Aoi gaat het naar een rijstkwekerij. "Het is heel belangrijk dat de rijst altijd in het water zit", legt ze uit. De gebruikte zaden zijn de rijstkorrels van de hoogste kwaliteit van de vorige oogst. Plaats ze echter niet rechtstreeks in de overstroomde rijstvelden, maar laat ze opzwellen in schoon water totdat ze gemakkelijk ontkiemen. In speciale zaaibedden groeiden ze op en waren ze toen pas rijp voor de eigenlijke rijstvelden. "Het duurt enkele maanden voordat de rijst is geoogst en de beste oogsttijd is december en januari, maar we oogsten ongeveer vier keer per jaar." De rijstvelden zouden echter enkele weken voor de oogst zijn leeggemaakt. Zodra de droge bloempluimen, die elk 150 tot 200 rijstkorrels uitstoten, worden geoogst, moeten ze in de zon worden gedroogd om vervolgens de rijstkorrels te dorsen en vervolgens in de lucht te gooien om het kaf weg te laten vliegen. Maar de rijst is nog lang niet af: Aoi vertoont geelachtig uitziende rijstkorrels die weinig te maken hebben met de witte rijst die je op je bord vindt. "De granen moeten nu in de rijstmolen zitten, want daar zijn de korrels van de korrels verwijderd." Uiteindelijk verkopen de boeren een kilo rijst voor 25 baht, een goede 70 cent. De goedkoopste, khao ', rijst, is altijd op de markt, maar Aoi waarschuwt ons om op te letten als we ook een pompoen willen kopen: "' Fuck me mei 'betekent' Heb je pompoen? ', En neuk me 'betekent' ik heb pompoen '! "

Maar niet alleen rijstboerderijen bestaan ​​in het dorp Aois, maar ook een champignonkwekerij. Een arbeider plukt een spoor van een paddestoel en houdt deze met een pincet onder de neus vast: "Deze ene spore kan 3.600 kilo champignons produceren," beweert hij. Als organisch materiaal voor meststoffen wordt gebruikt, en permanente irrigatie komt uiteindelijk het pasteurisatieproces binnen. In een donkere gang rijpen de paddestoelen vervolgens in de zakken met substraat, totdat de eerste oogst ongeveer drie weken kan duren. Aoi stuurt ons de gang in met een mandje totdat hij terug is voor haar gevuld met paddenstoelen voor de lunch.

3-katten in plaats van 3-sterren hotel

Wie bij Aoi en haar dochter Amie woont, 27, hoeft zich geen zorgen te maken over het niet krijgen van voldoende voedsel. Als een eerste snack komt Miang Kham naar de tafel, vertaald 'one-bite wrap', omdat er minder dan een handvol ingrediënten in een betelnotenblad zijn gerold. Gember, sjalotten, limoenen, chili, geroosterde pinda's en stukjes kokosnoot maken deel uit van de mix, met garnalenpasta en wat palmsuiker. Dan is het onze beurt om te koken. Ik moet aan Japan denken als ik de plank met speciale keukenschoentjes voor de open keuken ontdek, die deel uitmaakt van de woonkamer aan de voorkant van het huis. Alleen dat in Japan zijn er geen extra slippers voor de keuken, maar voor het toilet.

Er zijn anders niet veel regels met Aoi. De schoenen worden alleen verwijderd voordat ze het huis binnenkomen, waar een smalle houten trap leidt naar een grote kamer onder het dak. Op de vloer zijn acht paar matrassen, waar maximaal 16 gasten kunnen slapen – beschermd tegen mogelijke insecten door muskietennetten. Aoi ontvangt al 20 jaar gasten. Op de doorhangende matras krijg je een indruk van hoeveel Thai nog op het platteland slapen. Voor monnikspredikers zouden de matrassen zelfs luxe zijn, omdat ze eenmaal per maand op de kale grond slapen. Een driesterrenhotel, dus je ziet er tevergeefs uit, maar er zijn drie katten – waarvan de ondeugende's 's nachts in het huis stelen om het comfortabel te maken op een van de uiterst comfortabele kattenbodemmatrassen.

Aois's dochter Amie heeft op deze dag een speciaal recept voor ons klaar: we koken Nam Prik Ong, een pittige tomatensaus uit Noord-Thailand. Het bestaat uit chili, sjalotjes, knoflook, koriander en garnalenpasta en aan het einde komt het stukjes kip met tomaat, vissaus en palmsuiker. Koken is niet een van mijn hobby's thuis, maar hier, ergens in het land in Thailand, met een exotisch gerecht, maakt het opeens plezier.

Nog beter is een klassieker onder de Thaise desserts: Bua Loi, vertaald als 'floating lotus', een kleurrijke, warme kokoscreme soep. De kleurrijke ballen zijn gemaakt van kleefrijst, die dankzij voedselkleuring geel (pompoen), grijs (johannesbroodwortel), sinaasappel (wortel), groen (pandanbladeren) of blauw (vlindererwten) kan zijn. Jammer dat niet elke maag de onbekende lekkernijen zijn – sommige bezoekers zijn tijdens de nacht als een onvrijwillige tester van de drie buitentoiletten gebleken.

Eet warm dankzij de Europeanen

"Oorspronkelijk was Thais eten helemaal niet pittig – chilipepers brachten Portugese missionarissen uit Portugal", zegt Pom, die dol is op koken zoals Aoi en haar eigen kookschool in de buurt van Chiang Mai opende met haar man Vasin in 2009. "Ik heb van mijn moeder gekookt, er zijn al generaties lang veel recepten in het gezin overgeleverd", zegt ze. Koken maakte haar zo blij dat ze in 1993 begon te trainen op de Chiang Mai Thai Cookery School en nu zelfs haar eigen kookboek geeft. Onderdeel van de service: Vasin haalt eerder kookliefhebbers in Chiang Mai op en zet ze eerst op de markt, zodat ze daar kunnen snuiven en de ingrediënten kunnen kopen, inclusief waar de gemiddelde Thai koopt, bijvoorbeeld op de Uithar-markt. "Op de markt is rijst veel goedkoper dan in de supermarkt, en je krijgt ook rijstvariëteiten die niet in de supermarkt worden verkocht – bijvoorbeeld gebroken rijst." Vasin wijst naar de kleine korrels die eruitzien alsof iemand al geplukt heeft. "Deze rijst is goedkoper, hoewel hij niet minder voedzaam is dan andere." De meeste mensen kochten altijd rijst per liter en slechts een paar dagen van tevoren. Terwijl ik rondkijk en vaak geen onderscheid zie tussen reisboeken die met verschillende prijzen zijn aangegeven, begin ik me te realiseren waarom Thailand het land is met de grootste reisuitvoer, vóór Vietnam en India.

We slenteren door de vele kraampjes langs eetstalletjes, waar vrouwen koken voor iedereen die na het eten iets snel en toch vers bereid wil nemen – Fast Food Deluxe, voor een paar centen. "De meeste markten zijn familiebedrijven, je kunt een stand huren voor ongeveer 6000 baht per maand," legt Vasin uit. Dat is ongeveer 170 euro.

Dan zijn we thuis bij Vasin en Pom, waar de twee een overdekte ruimte hebben neergezet om op de binnenplaats te koken. Ik voel me alsof ik in de kookstudio ben, terwijl Pom potten en ingrediënten achter haar aanrecht legt en geduldig uitlegt hoe je kleverige rijst moet bereiden voor mijn favoriete dessert – glutineuze rijst met mango – in de ochtend, als je het 's avonds wilt eten , Het hele ding moet niet alleen doordrenkt, maar ook schoongemaakt worden. Dan introduceert Pom ons bij de basis van Thais eten.

"Voor Thaise gerechten nemen we nooit koemelk, alleen kokosmelk." Ik leer dat hoe kleiner de chili pepers zijn, hoe scherper de populaire Tom Yam-soep wordt – en je kunt ze weglaten voor de Duitse sissy-versie. En die papajasalade, som tam, is geen fruitsalade, zoals ik eerder geloofde. In mijn gedachten bied ik mijn excuses aan voor de arme kok die ik op Koh Phayam vloekte, omdat ik in plaats van een milde fruitsalade een pikante salade met wortels en andere kool had geserveerd. Dus dit kruid was onvolgroeid, groen papaya fruit. "Oorspronkelijk waren soepen en salades of desserts geen onderdeel van de Thaise keuken, alles werd overgenomen van het buitenland", legt Pom uit. "De Thaise mensen aten voornamelijk rijst, vis, fruit en groenten."

Last but not least, is een van de meest populaire gerechten uit de Noord-Thaise keuken Khao Soi, een romige noedelsoep met kokoskerrie uit Myanmar. Pom beslist over de kipvariant, maar de soep is ook verkrijgbaar met rundvlees, varkensvlees of vegetarisch. Verloren in gedachten gooi ik beide pepers van de ingrediëntenbak in de soep – waardoor ik bij de eerste proeverij de adem kwijt ben. Pom lacht. "Geen probleem, als je soep te heet wordt, voeg dan meer kokosmelk toe." Als het leven zo gemakkelijk was. Ik verlaat Poms kookstudio karton en ben tevreden. Koken is leuk. En op een of andere manier voel ik me meer op mijn gemak op het platteland dan in de grote steden – zelfs in een 3-kattenhotel, dat niet veel comfort biedt, maar een klein kijkje in het echte Thailand buiten de toeristische hotspots en op volle maan feesten.

Deze reis werd georganiseerd door Intrepid Travel: https://www.intrepidtravel.de. Intrepid Travel staat voor avontuur en avontuurlijke reizen met ontmoetingen met de lokale bevolking, land-specifieke accommodaties en gedeeltelijk openbaar vervoer opties op basis van het motto 'real life experience'. De filosofie van Intrepid Travel is om reizen aan te bieden zonder ecologische voetafdrukken na te laten, terwijl mensen in de gastlanden worden gerespecteerd en hun economieën worden bevorderd.

Reis naar Thailand met Thai Airways van Frankfurt naar Bangkok en van daar naar Chiang Mai

Cooking School Cooking @ home: http://www.cookingathome-chiangmai.com/

Похожие записи

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *