Wil je vriendje bij voetbalwedstrijd, maar jij bij winkelen? Wanhoop niet: verander ook twee vliegen in een handomdraai!
Ik neem de vrijheid een beetje persoonlijk te zijn. Ik weet het, omdat de kans groot is dat jij die dit bericht leest in veel opzichten zoals ik is: een vrouw met een reislust. Misschien heb je ook een partner als de mijne: voetbal gered op de rand van waanzin, die vast komt te zitten op de bank telkens wanneer er een belangrijke wedstrijd op tv is.
Net als ik, heb je je waarschijnlijk ook afgevraagd hoe vaak "belangrijke spellen" worden gespeeld. Ik ken de Wereldbekerfinale. En het Europees kampioenschap. Gedeeltelijk ook de lokale nederzetting tussen aartsrivalen. Maar serie wedstrijden? Bekerwedstrijden? T r e n i ng s k a m p e r? ! Dat ondanks het feit dat ik mezelf bovengemiddeld geïnteresseerd vind in voetbal, dat wil zeggen.
Meer dan een sport
Ik ben geboren en getogen in een Spaanse voetbalfamilie, met een vader die de liefde voor de sport in mijn keel dwong voordat ik kon lopen. In de kast hingen meer Atletico Madrid truien dan tule jurken en gehuil, vloeken en kloppen in de tafel vanwege de strijd op tv werd de definitie van familienacht.
“Ik geef het toe: er zijn dagen dat ik bang ben dat het voor mij zal vallen."
Dag na dag stonden we met onze benen in het kunstgras en oefenden we sancties en hoeken, hoe we een bal konden knikken zonder de neus te breken en de kunst van het filmen zonder gepakt te worden. Ik ben echter nooit een grote speler van mij geworden — maar de interesse in voetbal bleef bestaan. Tot op zekere hoogte.
Toen vond ik een Schot. Een verdomd schot. Realiseer je je waar voetbalbewuste Schotten zijn? Ik geef het toe: er zijn dagen dat ik vrees dat het voor mij zal kantelen. Maar zoals iedereen weet, gaat het bij relaties om een compromis. Geduld. Offers. Dus toen hij een voetbalreis boekte, ging ik natuurlijk mee. En we waren verre van alleen.
Lied en proost!
Vorig jaar waren in totaal 93.000 Noren alleen op voetbalreis in het VK. 93.000! Sport, met voetbal op de voorgrond, is nu wat de meeste toeristen naar Engeland trekt. En weet jij wat? Ik snap het. De sfeer in het stadion is iets heel unieks — of je nu een voetbalfan bent of niet. Tijdens die 90 minuten ervaart u gewoon meer entertainment dan waar dan ook — zelfs als u niet één keer naar de baan kijkt.
"De bittere waarheid is dat het eigenlijk verdomd leuk is."
Voetbalfans zijn een heel andere soort. Ze ademen en leven voor het team dat ze ondersteunen — brullen, zingen, banieren en kommen. En de bittere waarheid is dat het eigenlijk verdomd leuk is.
Het perfecte compromis
Bovendien realiseerde ik me dat voetbalreizen de optimale vakantie is voor zowel vrienden als koppels. De samenwonende krijgt "een belangrijke strijd" te ervaren — en omdat door Apollo's voetbalpakketten je zelf de reisafstand en het hotel kunt kiezen, krijg ik een nieuwe metropool aan mijn zijde. (Het is ook niet om me onder een stoel te verbergen dat mijn wederhelft meer geduld heeft met bezienswaardigheden bekijken als hij weet dat ik bereid ben om de volgende dag mee te vechten, of de dag ervoor met een volle keel te juichen.)
Als je, volgens alle vermoedens, zou weigeren deel te nemen aan een gevecht, zou het niets ter wereld doen. Want zelfs als je een voetbalreis koopt, hoef je geen wedstrijdkaartjes voor het hele feest te kopen — dus je kunt ofwel de vakantiepuls op het strand verlagen als je wilt, of de halve bende laten vechten terwijl de rest iets anders doet! Briljant toch?
Kortom, voetbalreizen staan nu twee tot vier keer per jaar op onze kalender — en het cadeau-probleem is voor altijd opgelost. Want wat is beter dan een overvloedige en succesvolle vakantie — voor beide partijen?
Elke voetbalscheidsrechter zou daarvoor één gouden kaart verzamelen.