Toen Matilda kwam, zag en won
Het gebeurde op een zondagmiddag. Vanuit een struikgewas op ons terrein klonk een ellendige miauw. Ik ging naar de plek, maar kon niets zien. Dus, ter nagedachtenis aan de goede kater Mats, kreeg ik mijn talenkennis en mompelde ik terug. Zonder te weten wat ik precies zei. Maar ik sloeg de juiste toon: een zacht wezen kwam uit de struiken en kwam op me af. Ik pakte het op en bracht het in veiligheid, weg van de weg.
Zijn miauwen nam niet af, dus ik haalde uit onze voorraad het enige dat me redelijk kat-eerlijk leek: sardines in hun eigen sap. In het glas vond ik een puddingglas, dat ik wegspoelde en het kitten als een kom aanbood. Het sprong bijna op het eten. Het feit dat het kritisch werd bekeken door de twee honden, maakte haar weinig. Teder en klein als ze was, had ze ongeveer vier tot vijf keer zoveel zelfvertrouwen. Dat maakte niet alleen indruk op mij.
Tatort bad
Het kitten ontsnapte snel aan de honden en liet ze er onhandig en oud uitzien. Zelfs drie weken later en een kilo zwaardere Matilda kan nog steeds dwingen onder het keukeneiland, achter kasten en onder banken. Onder een van hen at ze haar eerste muis. Mijn gok is dat ze haar nieuwe leven graag op een familiedag met ons op zondag viert.
Dus gaat ze na het eten weer de frisse lucht in en het duurt niet lang voordat ze terugkeert in onvrijwillig gezelschap: met een muis in haar mond. Ze speelt ermee voor onze ogen, voordat ze haar wegduwt, en ze krijgt die eetlust niet. Het lijkt op een demonstratie van hun capaciteiten. We walgen elke keer en onze relatie krijgt een lichte breuk. Op de eerste zondagmuis liet de moordenaarskoningin niets anders dan drie kleine bloedvlekken op de vloer achter.
Een week later, dus gisteren, sleepte ze haar tweede slachtoffer mee. Janni keek haar onbegrijpelijk aan en we besloten hem te redden van de psychologische gevolgen van deze misdaad op zondag op Cat TV en ons te bellen. Dit keer verdween Matilda in de badkamer met de muis. Opnieuw liet ze bloedvlekken achter en deze keer zelfs wat lef.
Onbedoeld gleed ik in de rol van Tatortreinigerin, heb ik alles schoongemaakt en gedesinfecteerd. Zou ik in de toekomst in de badkamer kunnen blijven zonder aan die moord te denken? Wat ik nu nodig had, was een kleine afstand van de dader. Dat leek haar trouwens niet zoveel te storen, ze was in de Fresskoma gevallen en wilde alleen maar rustig verteren.
Natuurlijk vindt iedereen de kleine Matilda lief. Deze neus, waarmee ze graag tegen haar eigen neus stuit. De oren zijn een beetje te groot voor het hoofd en de olijfgroene ogen, die ze graag wijd uitscheurt, misschien om te trainen voor een hypnotisch effect. Ergens doet het me denken aan Golum.
We namen haar onmiddellijk mee naar het hart. Je kunt uren kijken naar spelen en ontdekken en lachen om haar kittenachtige onhandigheid. Zelfs mensen die herhaaldelijk beweren dat ze elkaar niet leuk vinden, zorgen liefdevol voor Matilda. Eerst zag Julchen zichzelf in een tante, leraarachtige rol. Maar toen besloot ze dat het veel gemakkelijker was met de knuffels. Je neemt ze hier en daar mee, soms gebruik je ze als kussens of geluiddempers. Stomme groupies die je naar hartelust kunt verzamelen. Mijn hond is tenslotte een intelligent wezen.
De nieuwe stagiair
Zonder Julchen als hoofdcolumnist te raadplegen, heb ik Matilda aangenomen als stagiair bij Meerblog. Haar nieuwsgierigheid en haar geest van ontdekking kwalificeren haar in mijn ogen. Julchen was sceptisch en tweette haar twijfels over de ziel. Matilda's stage ploetert op mijn schoot in de vreemdste posities terwijl ik werk, en dat is de leukste optie.
Proberen het interne initiatief te pakken en de toetsen te raken of over het bureau te klimmen kan een beetje lastig zijn. Het wachtwoord van mijn pc is nog niet gekraakt. Als ik haar op de grond zet, duurt het niet lang en ze duikt terug op mijn schoot. Het spel herhaalt zichzelf meerdere keren, totdat ze gaat liggen om te slapen of een andere baan zoekt. Door met mijn vingers over het toetsenbord te dansen, kunnen hun jachtinstincten ontwaken. Meerdere keren stond Matilda op het punt te worden vrijgegeven. Vanwege mishandeling.
Maar ze zou geen kat zijn als ze niet alles onder controle had. Wij, de honden, het leven. 'S Nachts slaapt ze graag naast een warmtebron, wat helaas betekende dat we eerst niet goed sliepen. Uiteindelijk vreesden we het delicate wezen te verpletteren terwijl we sliepen. De deken zou niet voldoende bufferzone bieden.
Maar alle angsten bleken ongegrond, want Matilda overleefde en zag er altijd uitgerust en fit uit in de ochtend – in tegenstelling tot ons. We zijn eraan gewend geraakt en slapen nu weer beter. Julchen is jaloers en klimt soms de trap op om ook in bed te slapen. Dus het wordt daar een beetje krap, maar uiteindelijk kunnen we Julchen niet weigeren, wat is toegestaan voor de nieuwkomer.
Met Janni ontmoette Matilda een Gentle Girl Agreement. Hij mag haar tijdens de maaltijd in de gaten houden en aan het eind haar kom schoonmaken. In ruil daarvoor mag ze zijn kom schoonmaken. Een absoluut taboe is hem tijdens het eten te irriteren. Dan kan hij echt vervelend zijn. Maar de kleine tikte af na de eerste poging. Wanneer Matilda niet slaapt, ontdekt ze elke hoek van het huis en de tuin. De geur van lavendel. De textuur van deuren, hekken en bomen. Leven.
Bovenal ontdekt ze haar eigen vaardigheden. We hebben ze al viervoetig aan een dikke boomstam zien plakken, elke klimmer zou bleek worden van jaloezie. Ze was echter iets te hoog geschat en brak na een korte tijd de actie af.
We gaven haar bongo's om haar muzikale talent te promoten. Een speelgoed gemaakt van twee sisalballs. Ze kan dus echte trucs doen, op twee benen staan als een echte drummer of over haar rug rollen of in de lucht springen. We zijn niet verbaasd over hoe hoog zo'n kitten kan springen.
Waarom hebben we haar Matilda genoemd? Het was het idee van de man. Eerst dacht ik aan een Japanse naam, die onpraktisch bleek te zijn, zoals Julchen erover hoorde. Omdat mijn leven vaak en oncontroleerbaar wordt weerspiegeld in sommige liedjes, betrapte de oude oorworm van Belafonte me: "Matilda, ze neemt me geld en runt Venezuela. Nogmaals nu! "Het lied achtervolgt me, maar verandert met een lied van Queen.
"Ze is een moordenaarskoningin
Buskruit, gelatine
Dynamiet met een laserstraal
Gegarandeerd om je uit te blazen
Anytime "
Tekst en foto's: Elke Weiler
P.S.: Elke avond vliegt een lawaaierige school grijze ganzen over ons huis en vestigt zich op de Fenne daarbuiten. Dan zijn er de tieten, mussen, merels en roodborstjes die onze hagen en bomen bevolken, dankbaar dat we ze in de zomer zelfs afwisselend verwennen. Ik maak me geen zorgen om onze gezonde kippen. Háfrun had onlangs zonder problemen een kleine kikker gegeten …
