Van de "Burma bacillus" in beslag genomen – reisafleveringen

Een zieke reiziger moest worden vervangen – en dus kwam ik naar het land, dat me sindsdien niet meer heeft verlaten. Het was 1984 en het toenmalige socialistische militaire regime had slechts één week verblijf en strikte regels. Ik had meteen spijt dat ik niet langer zou blijven. Het duurt nog steeds 15 jaar tot het volgende verblijf. Schuld was de politieke omstandigheden.

Met een gids van dezelfde leeftijd, die ik de eerste keer had leren kennen, hield ik, hoewel met lange pauzes, per post en telefonisch contact en besloot in 1999 terug te gaan. Het werd mijn meest avontuurlijke reis. We waren met z'n drieën en huurden een taxi in Yangon, waar de gasaandrijving op dat moment opnieuw moest worden getest. Meer dan 2000 km bracht de jonge Tin ons door het land, "altijd blij" en in een vakantiestemming. We moesten het uitvoeren, gasverbindingen zoeken en hotels voor buitenlanders toestaan. Het was erg belangrijk om geen beperkte gebieden te betreden, wat we niet gelukken in het President Summer Palace in Bagan. Tin heeft meer geleerd dan tijdens de rit.

Terug in Europa heb ik veel gelezen. Ook hier ontdekte ik de "beminnelijke grondsubstantie" die me al in het land had getroffen. Tijdens mijn bezoeken aan de bibliotheken vond ik een boek van Klaus Schröder en las in de blurb dat hij de 'Myanmar Children's Aid' had opgericht en betaalde al een obulus bij de aankoop van het boek. Ik heb per e-mail contact met je opgenomen en dat was het dan. Sindsdien ben ik lid van zijn stichting en ook lid van de adviesraad.

Ik was vooral onder de indruk van het verhaal dat na de orkaan Nargis kleine kinderen uit de lichamen van hun overleden ouders werden gered, die zich in de Irrawaddy-delta bevonden. De redders waren meestal monniken van de omliggende kloosters die de wezen meenamen. Het was duidelijk dat je hier moest helpen. Het was ook duidelijk dat de kloosters in het boeddhistische land ook moesten dienen als basis voor hulpoperaties.

In mijn meer dan een dozijn reizen naar Myanmar, zoals het land officieel wordt genoemd, is mijn genegenheid voor de bevolking gestaag gegroeid. Een collega spreekt van de "Birma bacillus", die elke bezoeker op een positieve manier treft.

De doelen van de Myanmar Children's Aid Foundation zijn om de hygiënische en gezondheidsomstandigheden van kinderen en jongeren op duurzame wijze te verbeteren en hen degelijk schoolonderwijs en gerichte praktische training te bieden. Daarbij zet de stichting zich met name in voor de bevordering van kansarme meisjes en jongens van verschillende etnische minderheden.

De meeste scholen en weeshuizen met steun van het Myanmar Children's Fund bevinden zich in de delta van de Ayeyarwady tussen de kleine steden Pathein en Kyaiklat: daar zijn de scholen Kabin en Thayet en de weeshuizen Kani en Dharmalinkara.

Als u dit werk wilt ondersteunen, kunt u dit doen op www.myanmar-kinderhilfe.de/spenden-und-helfen. Bedankt!

Похожие записи

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *