Van west naar oost * Reisverzendingen

Stel jezelf allebei eens voor.

Wij zijn Ana en Ida, twee zussen die in 2021 14 maanden ver weg en weer terug fietsten.

Wat was je exacte reisplan? Waren er afwijkingen die u op korte termijn moest doorvoeren?

Ons oorspronkelijke plan was om zo ver mogelijk naar het oosten te fietsen, daarom hebben we onszelf als bestemming Beijing in China gesteld. Maar aangezien we in 2021 tijdens de pandemie begonnen met fietsen, en daardoor veel landsgrenzen op onze route nog gesloten waren, was ons enige ‘plan’ om gewoon op pad te gaan en de route spontaan aan te passen aan de opening van de grenzen.

Hoe kwamen jullie op het idee om deze reis te maken?

Het idee om samen een grote reis te maken zat al lang in ons hoofd. We wisten niet hoe of waarheen, maar wat we wel wisten was dat we over land wilden reizen. Onze fietstocht naar Oekraïne in 2019 overtuigde ons uiteindelijk om verder naar het oosten te fietsen.

Wat was jouw hoogtepunt van de hele reis?

Het totaalpakket van gastvrijheid, kampeernachten in de natuur en kennismaken met vreemde culturen.

Wat waren de grootste uitdagingen tijdens het fietsen?

Lage bloedsuikerspiegel bij het bergop rijden en tegenwind.

Welke bijzondere ontmoetingen heb je onderweg gehad?

Een giftige woestijnspin op ons tentterras in Iran, huwelijksuitnodigingen in Oezbekistan, uitnodigingen voor een overnachting van een Jezidi-leider in Irak-Koerdistan en kuddes kamelen onderweg in Kazachstan.

Hoe reageerde u op onvoorziene wijzigingen in uw route?

We schaamden ons vaak behoorlijk voor de situatie, maar bijna altijd werd de onvoorziene routewijziging omgezet in een positieve verrassing.

Vanaf het begin hebben we onze reis gekoppeld aan de inzamelingsactie ‘Save Save Bicycle Chain’ voor Sea-Watch. Om hiervoor meer bekendheid te geven, hebben we via Instagram en Facebook verslag gedaan van onze reis.

Kunt u ons iets vertellen over uw fondsenwervingscampagne voor Sea-Watch?

Terwijl we onze fietstocht aan het plannen waren, werden we ons steeds meer bewust van het voorrecht dat we als Europeanen hebben. Veel mensen in de wereld worden gedwongen hun land te verlaten vanwege oorlog, klimaat of economische tegenspoed, enz. Terwijl we normaal gesproken bijna alle landen van de wereld met open armen mogen betreden zonder enige goede reden, alleen maar uit een verlangen om te reizen, riskeren deze mensen daarbij meestal hun leven. Daarom wilden we in ieder geval gebruik maken van ons voorrecht om zo vrij te kunnen reizen voor degenen die dat niet hebben.

Voor elke gefietste kilometer vroegen we onze gemeenschap om één euro te doneren aan de civiele reddingsdienst “Sea Watch” om in ieder geval vluchtelingen te redden van de verdrinkingsdood in de Middellandse Zee.

Wat heb je tijdens de reis geleerd over vrouwenrechten in verschillende landen?

Vrouwenrechten zijn niet iets dat als vanzelfsprekend kan worden beschouwd. Het is een bezit dat enerzijds beschermd moet worden, maar waar bovenal hard voor gevochten moet worden. De landen waar we naartoe reisden zijn zeer sterk beïnvloed door patriarchale structuren. Twee vrouwen die ‘alleen’ op twee wielen reisden, waren voor de meeste mensen die we ontmoetten erg schokkend. Hoe verder we ons verwijderd hebben van de Europese ruimte, hoe meer vrouwen uit het openbare leven zijn verdwenen. In veel landen zijn vrouwen meestal alleen thuis te vinden om voor hun gezin en kinderen te zorgen. We werden ons er steeds meer van bewust hoe bijzonder het helaas is om op te groeien in een land waar niet in twijfel wordt getrokken of twee vrouwen zich op de fiets vrij in de wereld willen bewegen.

Wat zou je aanraden aan andere stellen, broers en zussen die een soortgelijke reis plannen?

Basisvertrouwen in de ander, koop de tent niet te klein en heb altijd een hypoglykemische chocoladereep voor noodgevallen op zak voor de ander.

Wat zijn uw plannen voor de toekomst nu u terug bent in Duitsland?

We studeren momenteel allebei weer. Onze kalveren zijn dus weer een beetje gespannen in het dagelijks leven. Maar ons reislustige hart zal ons zeker keer op keer terug naar het zadel en de verte in drijven. We hebben bij onszelf gezworen dat we uiterlijk als we twee oma waren naar Pakistan wilden vertrekken.