Verloren in de tuin Verhalen uit het Noord-Friese landleven

De vreemde effecten van isolatie, die lichte freak. Zoals het moment waarop je blijft lachen vanwege het gelach. Ongegrond geluk. Alles is anders en toch normaal. Omdat het leven nooit stilstaat, stopt de tijd nooit.

We gaan gewoon niet verder zoals voorheen. De drukte is weggevlogen. We zullen even naar haar kijken, maar dat willen we niet echt. In deze rust heb ik de indruk dat ik meer beweeg dan voorheen. Anders. Intenser.

Het gezin gaat vooruit, de vrienden zijn meer aanwezig, de collega's ook. Zelfs oude bekenden komen tevoorschijn uit het zinken. Alsof de wereld was ontwaakt uit deze slapende schoonheid getiteld "Ik heb geen tijd". Iemand heeft op de stopknop gedrukt en de aarde draait in slow motion. De lucht is helderder, het water schoner, de plaatsen eenzamer.

Kippen komen eraan

Het geluk om de dag te kunnen leven. Het klam gevoel onderdrukken dat ik het niet kon betalen. Omdat we het echter niet kunnen wijzigen, worden de tekens opnieuw ingesteld. We worden creatief, helpen, reorganiseren, ademen diep. Verdiep ons in de sterrenhemel. Kijk hoe het gras groeit. Breng stoffige ideeën terug naar het daglicht. Omdat het het juiste moment is.

Op de heuvel ontspruit het eerste onkruid tussen verdorde rietstengels. Het is al lang mijn favoriete plekje in de tuin, soms zit ik in de zomer met Julchen aan de splitsing in de sloot en kijken we uit over het moerassige landschap in het westen. We zouden chillen op de heuvel als het in de zomer niet overwoekerd was.

De kleine verhoging is ontstaan ​​toen de greppels vóór onze tijd waren gegraven, wat met regelmatige tussenpozen nodig is, zodat de drainage van het moerasgebied blijft werken. Het uitgegraven materiaal wordt aan de zijkanten gestapeld, kleine heuvels zoals de onze ontstaan.

Precies daar wil ik een loungehoek opzetten met een bank gemaakt van pallets voor eeuwen. Rondom alles opnieuw planten, bramen, weidebloemen, indien mogelijk zelfs een of twee bomen die de wind kunnen weerstaan ​​waaraan de site wordt blootgesteld. Door de winterstormen zijn we drie bomen op de dijk kwijtgeraakt, dus is het tijd om te herplanten.

In de tuin
Voorzichtig, gevogelte!

Voor het eerst in mijn leven neem ik een schoffel in mijn handen en werk ik op de drassige grond die nog plakkerig was van de laatste regen. Gekarteld, de eerste eeltplekken. Ik reik ook in kleine vallen van brandnetels en merk dat de moerasgrond de pijn verlicht.

'Waarom trek je geen tuinhandschoenen aan?', Vraagt ​​de man voordat ik erover klaag. Goed idee! Ik doe het morgen. De eerste dag werk ik ook meestal alleen. Maar de kippen kennen hun gebied en merken snel wat er aan de punt gebeurt.

Het resultaat is dat het zo gaat: zodra ik in de tuin kom, nemen ze hun benen in de hand en rennen ze me achterna in een apenritme. Vanaf dat moment werkten we alleen als team. Dat betekent voor mij dat ik hier één keer hak, één keer hak en wacht tot het gevogelte klaar is met zijn werk. Met de overvloed aan wormen en griezelige kruipen, het puurste festival voor de drie.

Af en toe controleert Julchen of alles klopt en vindt dat ik me moet helpen. Soms jaagt ze de kippen weg, wat door mij noch door het team goed wordt ontvangen. Hafrún, Brynja en Gudny zijn niet gemakkelijk uit de hand te lopen. Ze komen via het rieten pad terug naar het feest.

Aan het werk in de tuin
Het team voor het fijne werk

Ik vecht met sterke rietwortels, voel overal onbekende spieren. Tuinieren kan nu over het hele lichaam worden gevoeld. Op dagen als deze, wanneer we veel meer tijd besteden aan koken, redt de tuin mijn figuur. Laten we een klein beetje zeggen.

Ik ga door. Eerst een muizeneik. Op het moment dat ik botten tegenkom tijdens het graven, net onder het oppervlak. Waarschijnlijk een muskusrat, een van degenen die bij de loopgraven wonen. Ik voel me een archeoloog. Het lijk van de graafmachine is hier waarschijnlijk samen met de aarde neergelegd. Ik stop voor de dag.

De aarde, die vol leven is, heeft ook ruimte voor de dood. Ik heb het gevoel dat ik de vloer begrijp. Ik voel me ook dichter bij alles. De extreem vruchtbare grond heeft de boeren op het schiereiland al eeuwen voor de toeristentijd welvaart gebracht.

Nadat we vanuit ballingschap in het centrum van Noord-Friesland waren teruggekeerd naar het schiereiland, hebben we ons opnieuw toegewijd aan de tuin en zijn we begonnen met het planten van wortels, kool en aardappelen. De man brengt echter meestal de tijd door met het bewerken van de grond, planten en groeien. Hij ontwierp echte plantplannen en leerde dat je bepaalde soorten groenten moet veranderen.

Tuin met moeras
Tevreden dieren zijn leuke dieren.

Niet alles is gelukt. Maar aardbeien houden bijvoorbeeld van de grond. Als we die van het verhoogde bed vergelijken met die van de mars, dan smaken de laatste wat beter. De mensen die hier ooit woonden, plantten op grote schaal pruimenbomen. We hebben de talloze vruchten sinds onze terugkeer meer dan ooit gebruikt en ingeblikt.

Oudere bomen komen in heel Noord-Friesland voor. Die geur als ze bloeien! Een zomer zonder stroopproductie is nu ondenkbaar. We hebben de rabarber ook niet zelf geplant. Onverschrokken, het lijkt elk jaar, de eerste bladeren en rode stelen spreken van lente. Ons oogstjaar begint altijd met rabarber – we houden van crumble.

In de herfst doe ik het met de appels van onze twee bomen. Zelfs als een van hen inmiddels de helft heeft afgebroken, wordt er goed voor ons gezorgd. Twee bomen met zure kersen, één met kweeperen. We hebben opnieuw geplant. Een appelboom die al heel lang met ons meebeweegt en eindelijk van de pot naar de aarde mocht migreren. Zoete kersenbomen, frambozen en bosbessen.

De flauwe wintertinten liggen nog steeds over het land. Geel is de eerste kleur van de lente. Forsythia en narcissen in de tuin, aan de kant van de weg. We staan ​​in de startblokken. We graven, we planten, we leven.

Tekst en foto's: Elke Weiler

Source: https://meerblog.de/garten-landleben-nordfriesland/

Похожие записи

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *