Wereldontdekkingsreiziger Kristina: Waarom thuis niet hetzelfde is als thuis

Velen van jullie voelen hetzelfde als Kristina: ze voelt zich zo thuis op haar droomplek dat ze eigenlijk niet meer naar huis wil. Waar deze plek is en wat hem zo bijzonder maakt lees je in onze wereldverkenner van de maand:

Vertel ons iets over jezelf

Hallo aan alle reisliefhebbers die er zijn. Ik ben Kristina, een 22-jarig kind uit het Ruhrgebied met een sterke band met het noorden. Hoewel ik als jongvolwassene pas echt van de grond kwam met reizen, wilde ik al op jonge leeftijd de grote, wijde wereld in.

Op de jonge leeftijd van 18 was ik nog maar in fracties naar een paar landen gereisd en vier jaar later kan ik al terugkijken op vele onvergetelijke reizen. Of het nu dichtbij of ver weg is. Uiteindelijk komt het waarschijnlijk niet als een verrassing dat ik in de toeristenindustrie werk.

Daarnaast combineer ik twee van mijn grote hobby’s met reizen. De fotografie en het schrijven. Als ik maar één ding over mezelf zou kunnen zeggen dat mij zou moeten beschrijven, zou ik waarschijnlijk zeggen dat zout water niet door mijn aderen stroomt, maar zout water.

Instagram: @kristinaseath

Waar heb jij de mooiste zonsondergang meegemaakt?

Ik heb een van de meest fantastische zonsondergangen kunnen meemaken op mijn favoriete eiland Amrum. Toen het getij zijn golven met volle kracht naar het strand duwde. Terwijl de zon steeds lager aan de horizon zonk en de lucht baadde in een zee van oranje en rood, klonk het gekrijs van de zeevogels en het breken van de golven als muziek in mijn oren.

Een moment waarop de wereld even stil stond. Wat me altijd fascineerde, was het kleurenpalet dat elke minuut aan de lucht veranderde en dat deze zonsondergang voor mij nooit meer op zijn eigen manier zou gebeuren.

Wat was je meest memorabele moment tijdens het reizen en wat maakte het zo speciaal?

Dat was de dag dat ik een van ‘s werelds meest spectaculaire natuurwonderen te zien kreeg, het noorderlicht. Op een donkere, ijskoude winterdag in IJsland in de stad Stykkisholmur. Eerst verscheen er een licht glinsterende groene wolk, toen verscheen er een echte stroom groen licht aan de nachtelijke hemel.

Het leek alsof dit groene licht, dat altijd in beweging was, in de lucht danste. Ik vind het eerlijk gezegd moeilijk om dit spektakel te beschrijven, omdat het iets zo magisch heeft dat zelfs woorden het niet eerlijk kunnen beschrijven.

Wat is jouw absolute insidertip? Wat is daar zo speciaal?

In het hart van Kenia’s Tsavo West National Park waren we op weg met onze safarigids om de zonsondergang in de savanne te aanschouwen. We reden een grote heuvel op naar wat Poacher’s Lookout wordt genoemd. Een voormalige schuilplaats voor stropers. Tegenwoordig echter een plek voor een van de mooiste 360 ​​graden uitzichten op het hele Afrikaanse continent.

De savanne beslaat een uitgestrektheid die adembenemend is. Je ziet acaciabomen, groene plekken verspreid over het dorre landschap. Vanaf hier lijken de paden van de safariauto’s als kleine sporen in het zand.

Aan de ene kant strekt zich de Kilimanjaro uit, gehuld in mist, aangezien we niet ver van de grens met Tanzania zijn. Hier voel je je de koning van de savanne. Een uitzicht om nooit te vergeten.

Waar voel jij je thuis en waarom?

Een zeer interessante vraag die je volgens mij niet vaak in het leven wordt gesteld. Maar waarom automatisch aannemen dat het altijd direct is waar je woont? Voor mij is het niet mijn appartement, niet de plek waar ik nu woon, maar een eiland dat me mijn hele leven heeft vergezeld. Het Noord-Friese eiland Amrum. Vaak bekend als het kleine zusje van Sylt en Föhr.

Het is een klein eiland vol luchtigheid. Ik ben al meer dan 20 keer op dit eiland geweest en het is altijd een droom die uitkomt, het zout in de lucht proeven en ruiken, wandelen tussen de duinen op het strand of zelfs gewoon luisteren naar de zeevogels op het wad.

Het is het nuchtere karakter van het eiland, de rust en de natuur die het afscheid nemen steeds weer moeilijk maakt. Elke keer dat ik het eiland verlaat, is het alsof ik echt mijn thuisland verlaat.

Waar kijk je naar uit als je terugkomt van een reis?

Eigenlijk vooral mijn familie en vrienden. Meestal al enthousiast, omdat ik ze vaak alles wil vertellen en meteen foto’s wil laten zien. Anders misschien een beetje ongewoon, maar thuis op het kraanwater. Iets dat ik na een paar jaar reizen echt ben gaan waarderen.

Wat is het beste ansichtkaartmotief?

Je geeft me een moeilijke keuze. Maar ik zou zeggen dat je nooit fout kunt gaan met een panoramisch beeld van het Afrikaanse savannelandschap waar wilde dieren doorheen trekken. Als alternatief is er altijd een prachtig strand omgeven door palmbomen en een turquoise zee.

Wat was je meest emotionele moment tijdens het reizen? Waarom?

Dat was zeker het moment waarop ik voor het eerst vrij rondlopende olifanten in Kenia met eigen ogen kon zien. Hoe elegant en majestueus baanden deze olifanten zich een weg door het dorre landschap bij ons in de buurt.

Ze liepen langs ons heen als vriendelijke reuzen, totaal niet onder de indruk. Op dat moment realiseer je je wat de mens zou wegrukken uit de natuur als deze dieren er niet meer waren. Dit zijn de momenten waarop veel dingen hun belang verliezen omdat je gewoon overweldigd wordt door de schoonheid van de natuur en deze dieren.

Hoe bewaar je herinneringen aan je reis?

Elk jaar print ik een fotoalbum uit met de mooiste foto’s die ik in het betreffende jaar op reis heb gemaakt. Zodat ik op elk moment door de pagina’s kan bladeren en de herinneringen kan oproepen.

Enige tijd geleden ben ik begonnen bijzondere ervaringen op te schrijven in een soort kort verhaal, zodat ze ooit in een boek terecht zouden kunnen komen.

HEB JE HET INTERVIEW MET Kristina leuk gevonden? WIJ ZIEN UIT NAAR UW MOOIE COMMENTAAR!

Source: https://wetraveltheworld.de/weltentdecker-februar-22/