Wereldontdekkingsreizigers februari: politieagenten besmeuren in Paraguay

We zijn vooral blij met de wereldontdekker February, want met Marc hebben we eindelijk weer een man in onze lijn. Ze zijn hier vrijwel in de minderheid. Mannen, solliciteer!

Marc vertelt ons vandaag over zijn avontuurlijke reizen rond de wereld en zijn niet erg gunstige ontmoeting met de politie in Paraguay. Veel leesplezier!

Hoi Marc, vertel ons iets over jezelf

Hallo iedereen. Mijn naam is Marc, ik ben 36 jaar en kom uit het prachtige Saarland. Reizen is mijn absolute passie en sinds 2010 ben ik bij de Rugzak in Bali was onderweg, het greep me echt!

Maar in tegenstelling tot elk ander virus is het dat wel Reisbug iets moois. Allerlei soorten sportactiviteiten in de frisse lucht behoren tot mijn absolute favoriete bezigheden, dus het spreekt voor zich dat ik tijdens mijn reizen veel in de natuur wil beleven.

Of het nu op het land, op het water of in de lucht is. Alles was er al. Ik verplaats me meestal rond “Laag budget” weg om meer te weten te komen over het land en zijn mensen.

In 2013/2014 zat ik er een heel jaar in Australië, Thailand en Brazilië onderweg en meest recent (2018/2019) heb ik een reis van 15 maanden gemaakt door enkele landen in Zuid- en Midden-Amerika, Laos, Cambodja, Canada en Nieuw-Zeeland.

Wat is je favoriete manier van reizen en waarom?

Het hangt natuurlijk altijd af van de afstand, maar ik reis liever “low budget” en dus met de openbaar vervoer zoals bus en trein.

Omdat je op deze manier veel geld kunt besparen en toch nog iets uit het land en de mensen haalt. Met de “Kippenbus” door Belize was absoluut een avontuur, maar ook super leuk. Je komt met veel mensen in aanraking en de tijd vliegt voorbij.

Wat was je meest memorabele moment tijdens het reizen en wat maakte het zo speciaal?

Dit moment was onvergetelijk want ik heb even kort Hart in je broek is uitgegleden. Mijn reismaatje en ik wilden te voet de grens van Brazilië (Bella Vista) naar Paraguay oversteken om vanaf de lokale bushalte de nachtbus naar de hoofdstad Asuncion te nemen.

Maar tot onze verbazing was er zowel de Braziliaanse als de Paraguayaanse kant Grenspost voor uitreis- en inreisstempels al om 15.30 uur gesloten We hebben daar een officier kunnen vangen, maar hij vertelde ons dat alles al gesloten was en dat we morgenochtend terug moesten komen.

Zonder stempel over de grens

Maar dat hebben we niet gezien omdat we de nachtbus al hadden geboekt en we zaten Ezel van de wereld gevonden. Dus gingen we zonder stempel naar de bushalte en stapten later in de bus naar Asuncion.

De volgende ochtend kwamen we daar aan en keken naar de stad. Maar omdat daar niet zo veel te zien was, stapten we ‘s middags in een nieuwe bus en reisden we terug naar de Braziliaanse grens. Maar nu richting Foz do Iguaçu om daar de enorme watervallen te bekijken. Maar zover kwam het eerst niet.

het gebeurde zoals het moest

Halverwege onze bus kwamen we bij een politiecontrolepost, dus dat gewapende politieagenten kwamen in de bus om de inzittenden en hun paspoorten te controleren.

Natuurlijk wetende dat we geen inreisstempel hebben illegaal in het land we werden behoorlijk misselijk. Natuurlijk merkten de agenten de ontbrekende stempel meteen op en moesten we met hen de bus verlaten.

We kwamen buiten aan omringd door 4 politieagenten met machinegeweren en een officier vertelde ons direct dat we de hele zaak nu via de normale officiële kanalen zouden doen, of zoals amigo’s zou kunnen regelen.

We behandelen het als amigo’s

We wisten natuurlijk wat dat voor ons betekende, maar toch vroegen we hoe de Amigos-regeling eruit zag. De officier vroeg ons toen hoeveel Braziliaanse Reais we bij ons hadden. Maar we hadden de dag ervoor al deze valuta uitgegeven. Dus hij vroeg om USD en euro’s.

Mijn reismaatje opende trillend zijn portemonnee en de officier pakte meteen de zijne vijf biljetten van 50 euro. Maar daar waren we het niet mee eens. Na een korte discussie kwamen we 50 euro per ambtenaar overeen. De rest mochten we houden en mochten we verder met dezelfde bus die 20-30 minuten op ons stond te wachten.

Opgelucht maar 200 euro armer Daarna zaten we weer in onze stoelen en gelukkig konden we bij de grens weer Brazilië binnen zonder paspoortcontrole. Daarmee werden we rijker door het hoofdstuk “de politie uit te smeren” tijdens onze reis

Wat is je absolute geheime tip? Wat is daar zo speciaal?

Mijn absolute geheime tip voor mensen die graag een actieve vulkaan willen zien die lava spuwt, is de tweedaagse vulkaantour op de Acatenango-vulkaan in Antigua, Guatemala. Omdat je in Guatemala de kans hebt om een ​​actieve vulkaan van dichtbij mee te maken.

De Fuego-vulkaan is een van de meest actieve vulkanen in Midden-Amerika en achtervolgt om de paar minuten een wolk van as en lava. En het beste van alles: het heeft een dubbele vulkaan. Je hebt er een van Acatenango fantastisch uitzicht op het natuurspektakel, vooral ‘s nachts wanneer de lava rood oplicht.

Hiervoor wandel je de eerste dag een paar uur op een hoogte van ongeveer 3.600 meter om de nacht door te brengen in een tent in het basiskamp. Van daaruit heb je een prachtig uitzicht op de Fuego vulkaan er tegenover en zodra de zon onder is kun je je vergapen aan het natuurspektakel in al zijn kleuren.

De volgende ochtend gaat het, dan nog eens 400 meter omhoog naar de top, vandaar om de zonsopgang en het fantastische landschap met de vuurspuwende Fuego en andere inactieve vulkanen. Heel vermoeiend, maar elke seconde waard!

Wat betekent reizen voor jou?

Voor mij betekent reizen vrijheid! Vooral in lockdown merk ik hoeveel dit op één plek in de mijne moet zitten fysieke en psychologische ontwikkeling vernauwt.

Ik ben iemand die altijd graag spontaan nieuwe wegen inslaat, maar de pandemie heeft dit van de ene seconde op de andere extreem beperkt.

Daarom ben ik des te blijer als reizen van welke aard dan ook weer zijn toegestaan! Ik zit er praktisch weer op ingepakte rugzak.

Wat is het vreemdste dat je tijdens je reis hebt gegeten? Smaakte het goed?

Cavia’s in Peru (Spaanse naam: Cuy). In het begin was het even overwinnen, maar het is een van de ervaringen die ik niet zou willen missen. Vooral de Peruanen in het binnenland bereiden zo’n gerecht alleen bij speciale gelegenheden en feestdagen.

Door het feit dat z. B. de mensen in de Andesregio’s leven bijna volledig van landbouw en veeteelt en hebben niet veel geld, het brengt ze op Belang van zo’n gerecht nog een keer.

Ik mocht deel uitmaken van zo’n feest met de lokale bevolking in extreem slechte omstandigheden en daarom weet ik hoe ik het moet classificeren en waarderen.

Qua smaak zit het een beetje tussen kip en konijn in, maar voor mij zal het nooit mijn favoriete gerecht worden.

In veel restaurants in Cusco wordt het ook aangeboden aan toeristen in het omliggende restaurant.

Wat was het hoogtepunt van uw reis? Waarom was het zo bijzonder?

Ik word nog steeds geflitst vanuit Patagonië. Het oneindig mooie en nauwelijks aangeraakte landschap tussen Chili en Argentinië was een van de mooiste dingen die ik heb mogen ervaren qua natuur en buitenactiviteiten tijdens mijn 16 maanden durende reis.

Reis je liever naar de mooiste plek waar je ooit bent geweest of ontdek je een nieuwe plek?

Eigenlijk heb ik er de voorkeur aan nieuwe landen en nieuwe culturen voordat ik een tweede keer naar dezelfde plaats reis.

Tenzij ik zo onder de indruk was van een bepaalde plek dat ik het echt wil laten zien aan mijn vriendin of een andere persoon die belangrijk voor me is.

De Inca-locaties in Peru ik zou mezelf bijvoorbeeld zeker aan belangrijke mensen willen laten zien.

Hoe bewaar je herinneringen aan je reis?

Ik ben er nog niet eens in geslaagd om van mijn reizen een leuk fotoboek te maken. Aan de ene kant heb ik meestal geen motivatie en aan de andere kant heb ik er geen tijd voor, want zoiets kost nogal wat tijd.

Daarom bewaar ik alle mooie momenten enerzijds in mijn hart en anderzijds op mijn mobiele telefoon of in de cloud.

Wat was je meest sportieve ervaring?

Het sportiefste evenement was de veelbelovende bergtocht op de actieve Villarrica-vulkaan bij Pucon in Chili. Begeleid door ervaren bergbeklimmers ging het omhoog naar de krater. Met een ijsbijl als ondersteuning gaat hij ongeveer 6 uur in één bestand en bijna 1.500 meter hoogte de berg op.

In het bovenste gedeelte was het ijskoud waardoor stijgijzers moesten worden aangetrokken. Op de top wordt het soms erg steil en vanwege de dampen is het goed om er een te doen Gasmasker dragen.

Heel vermoeiend, maar het uitzicht is fenomenaal omdat je niet alleen het spectaculaire doel voor je ogen hebt, maar de hele tijd Villarrica-meer en andere vulkanen in het zuiden van Chili.

Daarna is het vooral naar beneden sleeën, een specialiteit van de plaatselijke bergscholen. Hiervoor rek je een soort “kinderbobslee” onder het allerbeste uit en glijd je geleidelijk de berg af, wat de afdaling aanzienlijk verkort tot een uur en erg leuk is.

VOND JE HET INTERVIEW? LAAT EEN MOOIE COMMENTAAR ACHTER!

Source: https://wetraveltheworld.de/weltentdecker-februar-21/

Похожие записи

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *