De wind zwaait in de lichtjes, buigt takken, wervelt het gebladerte en stoot iets omver. Hoe dan ook, op de weide achter mijn piepkleine huisje loopt een kudde koeien rustig rond. Met tussenpozen verschijnen ze achter de struiken voor mijn raammuur.
De deur wil niet open blijven, de wind sluit hem. Dus ik maakte het me gemakkelijk op de bank, benen omhoog, muziek aan. Googlede een paar teksten, zong mee. De taalverscheidenheid in «Amours d’été» van Branko en Pierre Kwenders leek mij ook geen belemmering.
Dan is het weer stil, de nacht valt over Delve, de camping en de Eider. Het regende niet meer, maar de wind heeft nog steeds een enorme behoefte aan melding en snelt door bomen en struiken. Af en toe rammelt er iets door het huis, hoor ik daar voetstappen? Nee, misschien zat er een vogel in de versiering. Omdat het Tiny House vol zit met potplanten rondom, binnen en buiten.
Dus ik hang rond op de bank en koel mijn knie. Helaas was ik die ene stap in het midden van het huis even vergeten toen ik naar boven wilde om het raam boven het bed te sluiten. De trap scheidt de woonkamer van de iets hogere keuken en eetkamer.
Alles was doordacht
Elke centimeter van de beschikbare ruimte wordt optimaal benut. Alleen mijn knie doet pijn nadat hij iets te stormachtig de houten vloer heeft geraakt. Het zal waarschijnlijk over een groot gebied van kleur veranderen. Ik heb het fietsen voor morgen al afgezegd, ook al staan er twee fietsen naast het huis en valt er veel te ontdekken, zoals natuurgebied Delver Koog. Of de Eider, die op een bochtige manier rond Koog en Dorf slingert.
Ik heb mijn allergie voor inductiekookplaten overwonnen om pasta te koken. Ik wil alles testen in het Tiny House. Onafhankelijk leven in de kleinste ruimte. Bestaat er eigenlijk een Duits woord voor tiny house? Mini-huis klinkt minder charmant. Ik noem het peperkoekhuis, ook al moet je het niet eten.
Dus terug naar eten. Ik weet niet hoe ik het kinderslot van de inductiekookplaat moet uitschakelen en bel kort Sophie Müller, de eigenaar van het Tiny House. Ze helpt me graag, het is helemaal niet ingewikkeld: ik moet gewoon langer op de overeenkomstige plaats op het fornuis drukken. Dan kun je beginnen. Het menu van de avond bestaat uit spirelli met biologische venkelpesto uit Toscane, die ik al had gedoopt met een beetje olijfolie. Ik had thuis een restje rosé uit Sicilië in de koelkast gevonden en ingepakt.
Koe nirvana
Het smaakt naar groen en mijn koeien. Een kudde spreeuwen passeert het huis. Je eet hier nooit alleen. Ik had graag de tuin gebruikt, maar door de regen is alles nog steeds bedekt en de wind en temperaturen zijn niet bepaald verleidelijk voor een buitendiner.
Ik zit voor het eerst in mijn leven in een klein huisje. En mijn eerste reis sinds het begin van de Corona-crisis trok me rechtstreeks in de exotische Delve! Koe nirvana en campingidylle aan de Eider. 40 minuten rijden van huis. Zelfs Denemarken is niet nog hygiënischer.
Als klap op de vuurpijl wil ik nu de hobbit-oven starten. Maar midden in de zomer van het kleine huis een sauna maken, is misschien geen briljant idee. Dus in plaats van sauna voelt het als een grot. Omdat het peperkoekhuis zo schattig is, biedt het bescherming als een tweede, dikke huid. Niets is ver weg om alles in een handomdraai te bereiken. Ok, je kunt ook niet veel storten, want het wordt snel rommelig van binnen en verliest zijn minimalistische charme. Iets soortgelijks zou van toepassing zijn op een potentiële kamergenoot, tenzij hij klein en vierpotig was.
Klein leven
In feite zegt de Nedersaksische fabrikant Koersmann van dit kleine huis, dat de ruimte heeft ontworpen volgens de wensen van Sophie,: «Onze belangrijkste klantenkring is vrouwelijk, alleenstaand, met een hond.» Leeftijd maakt niet uit. Interessant ding. Maar goed, Sophie’s Tiny Escape is bedoeld voor vakantie en hier zouden twee mensen kunnen verblijven. Het bed op het bovenste platform is 160 centimeter breed. En beide kanten profiteren van de sterrenwacht.
Daarom heb ik de rolgordijnen van de dakramen direct na aankomst tegen elkaar geschoven. Ten eerste heb je meer licht tijdens het klimmen, ten tweede wil ik iets zien. Het is fijn om het bed helemaal voor jezelf te hebben. Zo kan ik midden op het puntdak gaan liggen en heb ik meer bewegingsvrijheid. Dit is natuurlijk beperkt in het Tiny House. Elke centimeter wordt optimaal benut en er is zelfs ruimte voor leesmateriaal. Dit is een integraal onderdeel van Tiny Life. Net als stijlvol meubilair, decoratie en servies.
Ja, ik voel me goed. Als je je gezicht boven de gootsteen wast, probeer dan niet je hoofd tegen de trap te stoten en gebruik het toilet alsof ik ermee ben opgegroeid. «Zoals de Azteken!», Werpt de man later in. ‘Vertel me nu niet dat ze aparte toiletten hadden’, zei ik.
Het wordt beter. De man legt uit: De Azteken maakten afzonderlijk klein en groot, gebruikten de eerste voor het looien van leer en de mest voor het bemesten van de velden. Ze hadden waarschijnlijk niet eens problemen met overbemesting en een hoge nitraatconcentratie in het grondwater. In mijn onderzoek naar het scheiden van toiletten ontdekte ik dat ammoniakgeuren zich pas ontwikkelen als beide uitscheidingen samenkomen. Overigens belandt het toiletpapier met de vaste delen in het scheidende toilet.
Kijk naar de lucht
In tegenstelling tot ons kampeeravontuur met de Bulli, heeft het Tiny House niet alleen een eigen toilet, maar ook een comfortabele douche — met een regendouche-optie! Maar ook in Delve verspreidt zich een beetje kampeersfeer, ook al staat het piepkleine huisje helemaal aan de rand van het plein en is het uitzicht gericht op de koeien en de natuur. In ruil daarvoor profiteert u van de aansluiting op water, riolering en elektriciteit.
Na het avondtoilet trek ik me langzaam terug naar de bovenkamers onder de sterrenhemel. Door de zware bewolking flitst er niets in de lucht. De regen begint weer te vallen, het klettert net zo hard als op het vel eend Emilia. Het waait nog steeds door het huis en ik nestel me comfortabel in mijn warme grot.
Ik word midden in de nacht wakker, er zijn eigenlijk twee sterren aan de hemel! Zoals de onwetende steratlas me vertelt, behoren ze tot het beeld van de zwaan. Maar het duurt niet lang voordat de zwaansterren weer zijn verdwenen. In de vroege ochtend sieren de laatste regendruppels de dakramen. Daarachter licht het blauw op, een sprankje hoop.
Op de Eider
Ik ontdek eindelijk mijn omgeving. Het dok voor zeilboten en woonboten direct achter de camping, de kajakverhuur en het kleine strand. Een oudere dame verschijnt in een professionele outfit met rubberen schoenen, een badjas en een pak en laat zich een beetje meeslepen door de zwakke stroming en krabt dan terug. Zo vredig, de ochtend in het uitgestrekte rivierlandschap. Anders blijven er maar een paar vissen over, sommige springen hoog in de lucht.
‘Hoe is het met het water?’, Vraag ik aan de bader die is geland. ‘Leuk!’, Zegt ze enthousiast. ‘Rond de 20 graden.’ Ze zou hier van mei tot september zwemmen, eerder had ze het zelfs in de winter gedaan. «Jammer», bedoel ik naar de Eider kijken, «Ik heb geen zwemkleding bij me.» Maar de goede vrouw moedigt me aan: «Je kunt hier ook naakt zwemmen!» Ik liet mijn hand door het zachte rivierwater glijden, verfcirkels in de Zand.
Na alle wind en regen ziet deze zonnige ochtend eruit als een belofte dat de zomer nog niet voorbij is. Overal piept het vrolijk van de bomen en struiken. Maar nu ontbijten in het Tiny House! Mijn koeien rusten in het gras, zo nu en dan spuugt de schorre kerkbel van Delve een paar tonen uit. In de verte kraait een haan. Bijna zoals thuis. En de volgende keer ga ik zwemmen.
Tekst en foto’s: Elke Weiler
Ik vroeg naar de nacht in de «Tiny Escape» in Delve an der Eider en werd uitgenodigd.
Sophie Müller heeft het huisje van Koersmann besteld en met liefde en smaak ingericht. Als je een klein huisje wilt laten bouwen, moet je eerst een van de fabrieken kiezen; het is niet ongebruikelijk dat timmerlieden de tijdsgeest erkennen. Hout van duurzame bosbouw en andere ecologische materialen zoals hennep, vlas of houtwol worden vaak gebruikt — precies zoals de klant dat zou willen. Net als bij de Tiny Escape worden de woningen meestal als stacaravans op een trailer gebouwd. Je kunt ze dus als een aanhanger meenemen. U bespaart de bodemafdekking ter plaatse en theoretisch heeft u geen bouwvergunning nodig. De kwestie is echter in elke deelstaat anders geregeld. Als u uw eerste verblijf in het Tiny House wilt registreren, heeft u mogelijk een bouwvergunning nodig. Het is zeker een goed idee om eerst het leven op een paar vierkante centimeter te testen. Eén ding is gegarandeerd: het uitzicht gaat naar buiten. Het huis is weer een grot, terug naar de wortels, terwijl de focus op de natuur ligt. Zo voelde het tenminste voor mij. Binnen de gezellige krapte, buiten het groen, het blauw en de weidsheid. Net als de lucht die je nodig hebt om te ademen.
Source: https://meerblog.de/tiny-house-delve-dithmarschen/