Op naar Costa Rica – Reisverslag Costa Rica – reisberichten
Iedereen die van koffie houdt, heeft altijd een uitstekende reden om te reizen: het is fascinerend om te zien hoe een van onze favoriete dranken wordt verbouwd en verwerkt in de landen van herkomst. Er is natuurlijk geen weg om een land met de hoogste koffieopbrengsten per hectare: twee koffieliefhebbers op koffiereis in Costa Rica.
Foto’s: Anja Menzel, tekst: Sabine Neddermeyer
Geloof het of geloof het niet: een zin, een klein stukje tekst op de achterkant van een koffiepakket kan het. Zelfs in de over het algemeen grijze onherbergzame drukte van de grote stad hebben mijn brein alles meteen weer klaar met deze ene zin: “De Turrialba-vulkaan rijst boven de Caribische mist uit en Aquiares ligt op zijn hellingen”. Bijna eindeloos groen in adembenemende vegetatie, bedwelmende soundscape van de Costa Ricaanse dierendiversiteit. Ik wil terug naar … nee, niet naar Westerland, maar naar land tussen de rivieren. Dit is de naam van de koffieplantage Aquiares in de inheemse Huetar-taal. Mooi of? Leuk en veelbelovend genoeg om deze locatie tussen de rivieren Aquiraes en Turrialba in te plannen als bestemming voor een kleine koffietrip.
Interessant genoeg werden de eerste koffieplanten pas 250 jaar geleden vanuit Cuba in Costa Rica geïntroduceerd. Met gemiddeld 1.600 kg per hectare behaalt het Midden-Amerikaanse land nu de hoogste oogstopbrengsten ter wereld. Hoe komt het dat koffie en dit land zo glad zijn? Laten we eens kijken.
Een bezoek aan een koffieplantage.
Juist op dit punt, op de vruchtbare hellingen van de Turrialba-vulkaan in de provincie Cartago, kwamen in 1890 een paar Britse boeren niet alleen op het slimme idee om de rijke grond en het ideale microklimaat te gebruiken voor de productie van koffie. Maar ook om de verbinding van de spoorlijn van Costa Rica naar de haven van Limón te gebruiken om hun koffie te exporteren. In de vroege jaren van de 20e eeuw kocht de familie Lindo de boerderij en vervolgens de familie Figueres in 1945. Precies, de familie van THE José Figueres Ferrer, de voormalige president van Costa Rica die het leger afschafte en de progressieve sociale hervormingen voortzette. Eind jaren zeventig ging het over in drie nauw verwante families. En vandaag? Met een oppervlakte van 990 hectare zitten we midden in de grootste koffieboerderij van Costa Rica in een aaneengesloten gebied: 660 hectare zijn koffieplantages, de rest is een beschermd bos in Turrialba volgens de normen van de Rainforest Alliance certificering.
Naast Central Valley, West Valley, Tarrazù, Tres Rios, Orosi, Brunca en Guanacaste, is Turrialba een van de acht belangrijkste koffieteeltregio’s van het land. In de hooglanden van de centrale regio in het midden van het land is de koffieteelt van Costa Rica geconcentreerd vanwege de ingenieuze klimatologische omstandigheden: constant vochtig en mild. Natuurlijk is er hier ook een regen- en droog seizoen, maar de hoeveelheid neerslag in de bergen fluctueert niet zoveel. Hierdoor, en omdat de planten door de koele nachten langzamer groeien, hebben ze meer tijd om te rijpen. Dit kan een intensere smaak en een grotere variëteit aan aroma’s in de koffieplanten creëren. Oké, langzaamaan wordt duidelijk dat Costa Ricaanse koffie een van de beste koffiesoorten ter wereld is …
Costa Rica: 5 miljoen inwoners, 400 miljoen koffieplanten. Wauw.
Maar niet alleen de pure ligging van de koffieplantage onderbroken door twee watervallen en rivieren en de aanblik van de betoverend mooie heuvels met de hoge, schaduwrijke Ceiba- of Kapokbomen bieden een grote aantrekkingskracht voor koffieliefhebbers. Iets anders is heel bijzonder, zoals onze gids Denise ons uitlegt tijdens de tour, die enkele uren duurt: Deze koffieplantage is een uniek landbouwmodel. Het integreert een complete gemeenschap met bijna 2.000 inwoners.
Deze gemeenschap wordt naar best vermogen ondersteund: er is een basisschool, een kliniek, een kinderdagverblijf, verschillende sportvelden en meer dan 200 woningen. Deze waren voorheen eigendom van de plantage, maar in de jaren negentig boden ze koffieboeren aan om deze huizen te kopen via een campagne om de levensomstandigheden te verbeteren: elke arbeider kreeg een bonus voor hun dienstjaren en de boerderij steunde degenen die overheidsleningen aanvroegen. Vandaag zijn 96% van de zogenaamde Aquiareños, de medewerkers van Aquiares, trotse huiseigenaren! Dit idee gaf de gezinnen veiligheid en stabiliteit en verhoogde op lange termijn zowel het opleidingsniveau als de algemene sociaaleconomische status. De arbeiders hier identificeren zich op een prachtige manier met hun werkgever, legt Denise uit.
De echte blikvanger van de gemeenschap is degene die in 1925 is gebouwd en in 1997 door de overheid wordt beschouwd Wereldwijd architectuurproject beschermde kerk. Leuk weetje: de familie Lindo importeerde een aluminium kerk uit België en glazen ramen uit Italië. Het prachtige gebouw met de ingewikkeld versierde ramen staat bekend om het feit dat het kan worden gehuurd voor bruiloften. Hoe geweldig zou een voor altijd onvergetelijk huwelijk op een koffieplantage zijn? Als koffieliefhebber maakt het idee je helemaal gek, nietwaar? (Kosten trouwens 80 dollar – voor iedereen die er spontaan over begint na te denken … #keinwitz # en waarom niet een beetje dromen?)
Strikt arabica bonen
In Costa Rica wordt alleen Arabica-koffie verbouwd. Hier komen meer dan 300 verschillende soorten Arabica bonen vandaan. Koffie uit Costa Rica smaakt typisch fijn en kruidig, heeft een natuurlijke zuurgraad en een aangenaam zoete afdronk. Meer dan twee derde van de koffie uit dit land draagt de onderscheiding voor hooglandkoffie, dat wil zeggen bonen die groeien op een hoogte van meer dan 1.200 m boven zeeniveau. De hoogte, toegevoegd aan de vruchtbare grond, resulteert natuurlijk in de beste omstandigheden. Hier op de boerderij verplaatsen we ons tussen 800 en 1.400 m hoogte. Over het algemeen heeft het Midden-Amerikaanse land, dat overigens zeer toegewijd is aan duurzaamheidsinspanningen op verschillende niveaus – maar dat is een ander verhaal – een reputatie opgebouwd als een van de landen met de hoogste kwaliteitsnormen voor koffie. Strenge regelgeving op het gebied van milieubescherming en grondwatervoorziening zorgt er bijvoorbeeld voor dat er in Costa Rica geen overexploitatie plaatsvindt zoals in Brazilië. Bij deze kwaliteitseis horen natuurlijk ook sociale eisen. Deze kwaliteitszorg is in handen van de boeren.
Duurzaamheid en heroverweging
Deze koffieboerderij draagt het Rainforest Certificaat van de Rainforest Alliance: Aquiares werd in 2010 uitgereikt als eerste boerderij die CO2-neutraal werkte. 95% van hun koffie wordt geëxporteerd.
Een paar jaar geleden maakten ze de nachtmerrie van elke koffieboer mee: Roya, de koffieroest, viel de planten massaal aan. Er is geen oplossing voor deze schimmelziekte. Een koffieplant kan normaal gesproken 50 jaar oud worden en de actieve levensduur zal naar verwachting ongeveer 25 jaar bedragen. Nadat de effecten van de ernstige verliezen veroorzaakt door de verwoestende aantasting van de planten met de koffieroest (Roya) moesten worden geregistreerd, was het duidelijk: we moeten heroverwegen! Dus ze sleutelden en testten acht tot tien jaar en kregen hulp van het internationale instituut voor landbouwontwikkeling en biologische bescherming CATIE (Centro Agronómico Tropical de Investigación y Enseñanza). Het resultaat: twee hybride varianten die zeer goed bestand zijn tegen koffieroest.
handwerk
De kleine, zeer goedgehumeurde groep die we tegenkomen op weg naar het einde van de dag is een fractie van de velen: 1.200 koffieplukkers zijn bezig met het oogsten van drie miljoen planten na acht maanden rijpen. Voor elke met de hand geplukte mand met koffiebessen van 20 liter ontvang je twee dollar contant. En Denise vertelt ons dat er, interessant genoeg, nog steeds VIP-plukkers zijn: ze plukken sneller en alleen de rode koffiebessen. Je verdient drie dollar per mand van 20 liter. Denise onthult dat een koffiekiezer in één maand na de oogst $ 600 kost. Vergeleken met de $ 100 per maand in het naburige Nicaragua voor dezelfde baan, redelijk goed.
Hier op de boerderij is gekozen voor drie verschillende verwerkingsmethoden. Er is niet alleen de natte koffiebereiding, de zogenaamde volledig gewassen Proces, maar ook honing verwerkt en natuurlijk. Bij deze laatste vorm van verwerking laten de koffieboeren de koffiebessen drie weken drogen in de zon. Gebaseerd op de traditionele Afrikaanse methode van koffieverwerking, worden de koffiebessen op een terras uitgespreid om op zonne-energie te drogen zonder het vruchtvlees van de koffiebessen te verwijderen, d.w.z. het vruchtvlees rond de boon te verwijderen.
Tijdens het langzame droogproces absorberen de bonen sporen van de alcoholen en suikers waaruit de kersenfruit bestaat. In tegenstelling hiermee werkt het proces van met honing verwerkte bonen zo dat de bonen eerst naar de hakmolen worden gebracht om te verpulveren. Het slijm, de perkamentenhuid met de pectinelaag, zit nog aan de boon vast. In de volgende twee weken van drogen in de zon doorloopt de boon een langzaam droogproces en krijgt zo zijn unieke karamelachtige en zoetig-fruitige smaak. Bij de derde methode, het volledig gewassen proces, wordt het wasproces gevolgd door 32 uur drogen in een droger bij 60 ° Celsius. Twee maanden in de silo volgen.
Uiteraard proberen we de verschillende procedures van tijdens de proeverij aan het einde van de tour natuurlijk, Lieve schat of volledig gewassen te proeven van de koffiekop zelf. In competitie: de fotograaf, de auteur en de Costa Ricaanse gids Isaac. Terwijl we aan het cuppen waren, nipten, lachten, snuffelden en vroegen we ons af hoe ongelooflijk verschillend deze soorten koffie smaken. Als je nog geen Costa Ricaanse koffiespecialiteit hebt geprobeerd, moet je dat zeker doen. Geloof het of geloof het niet: helaas faalden onze Europese koffiepatiënten gewoon volledig in de competitie.
Source: https://www.reisedepeschen.de/kleine-kaffeereise-ins-paradies-%E2%80%A8auf-nach-costa-rica/
