Overseas on the Florida Keys – Reisverslag VS – reisberichten
Ik zit in het vliegtuig naar de VS. De weken voor de vlucht waren enorm stressvol en ik heb me maar beperkt voorbereid en eigenlijk alleen maar vertrouwd op mijn idee dat de Florida Keys zeker goed zouden zijn.
Ik heb op internet een podcast over de Keys gevonden en luister momenteel met grote interesse naar de afleveringen. Op de een of andere manier grijpt de jingle aan het begin me echt. Als een oorwurm wil je meer – Emerald Islands en kobaltzeeën – Welkom bij 200 jaar op de Florida Keys!
Het is bijna onmogelijk om verder te gaan. Er is alleen snelweg nr. 1 of zoals het heet in de Florida Keys: Overseas Highway.
Het is 205 kilometer van het vasteland tot mijl 0 in Key West. Talloze bruggen verbinden de eilandenketen in het zuidelijkste puntje van Florida. Niet alle eilanden zijn met elkaar verbonden. Als je verder wilt, heb je een boot nodig of, voor degenen die haast hebben, een watervliegtuig.
De Keys liggen tussen de Golf van Mexico en de Atlantische Oceaan. Afgeleid van het Spaanse woord Cayo, hebben de Keys een geweldige ligging en zijn ze voorbestemd voor watersport, een ontspannen sfeer en een tikkeltje gek.
Taart als beloning
Ik ontmoet James in Key West. Hij is mijn gids voor de Key Lime Bike Tour. De fietsen hebben geen versnellingen – waarom zouden ze dat wel moeten doen? Het is hier vlak. Het hoogste punt van het eiland is nog geen zes meter. Een perfecte plek om te fietsen en op een ontspannen manier de stad en het eiland te verkennen.
James woont al ruim twaalf jaar in Key West. Hij kwam oorspronkelijk uit Seattle en is helemaal naar Key West gewandeld, waar hij nu woont. Het voelt alsof iedereen hier uit Minnesota, Ohio of een van de andere staten komt waar het in de winter erg koud wordt. Je kunt het ze niet kwalijk nemen. Dit soort drop-outleven maakt de Keys zo charmant en zorgt voor een creatieve en vriendelijke, ontspannen sfeer.
James neemt ons mee op de tour – we passeren Mallory Square, de plek waar elke avond zonsondergang wordt gevierd, het Kleine Witte Huis waar Henry Truman vele weken van zijn presidentschap doorbracht en we rijden door de voormalige Cubaanse sigarenwalswijk.
Eén ding valt op: overal zijn kippen. De Cubanen namen ze mee om in hun vrije tijd hanengevechten te houden. Toen werd het verboden en werden de kippen aan hun lot overgelaten. Zoals James duidelijk maakt, vinden niet alleen de mensen in dit paradijs het leuk, maar ook de kippen. Er is zelfs een kippenautoriteit die zich ontfermt over gedragsmatige en vervelende kippen. Je mag ze zelf geen kwaad doen; ze zijn beschermd. Het kan niet over het hoofd worden gezien dat Key West een tuinparadijs is. De tour voert ons door kleine straatjes en elk huis is pittoresker dan het volgende. De pasteltinten op de huisjes zijn beschermd en je moet dus een aanvraag indienen als je de kleur wilt veranderen. Ook in het centrum van de stad staan geen hoge gebouwen. Alleen al de talloze versierde veranda’s en voortuinen zijn een kunstwerk op zich.
Op slechts een paar minuten afstand passeren we het Hemingway House en de oude vuurtoren van de stad – vandaag de dag midden in de stad, toen het werd gebouwd was het meer een pand aan het water.
Na een korte stop op het zuidelijkste punt van de VS, dat eigenlijk een paar meter verderop op een militaire basis ligt, rijden we terug naar ons startpunt. James slentert kort met ons mee langs de haven en geeft ons nog enkele laatste tips voor een leuke avond voordat hij ons ijskoud de beroemde “Key Lime Pie” serveert. Het wordt in vele vormen geserveerd, maar hier heeft het een bijzonder limoenachtige smaak met een klein crèmelaagje. Afhankelijk van je smaak en voorkeur kan het in de verschillende restaurants hier ook met een krachtig topping geserveerd worden. De tour doet zijn naam echt eer aan.
Zoals James voorspelde loop ik ‘s avonds met een klein groepje door de drukke Duval Street. Nog even shoppen en we komen terecht bij de Green Parrot en luisteren naar live Cubaanse muziek.
In de wind en onder water
De volgende ochtend gaan we het water op. Met de catamaran van HonestEco reizen we eerst naar de baai voor Key West. Er liggen hier veel kleine zeilboten voor anker. Zoals kapitein Libby ons uitlegt, is het de goedkopere optie om op Key West te blijven. Voor een kamer van 10 vierkante meter betaal je €1.500,- per maand – behoorlijk hoog.
Helaas vertrekt kapitein Libby vandaag niet en dat is maar goed ook. We gaan de zee op en elke meter telt. De Keys werden gevormd op basis van hun belangrijkste attractie: het koraalrif. De waterdiepte varieert enorm en de doorgangen zijn soms erg smal en vergen veel ervaring. Met de wind vandaag, niet voor een zeilboot.
Vandaag hebben we wat pech met snorkelen. Het water is wat ruw door de wind en de kreeften verstoppen zich onder de rotsen. De beste snorkelplekken zijn naar verluidt rond Key Largo en John Pennekamp Coral Reef State Park. Op Key Largo bieden veel exploitanten ook snorkel- en duiktochten aan.
Maar ik word gecompenseerd voor het tweede deel van de reis en deze keer in diepere wateren. We zien talloze dolfijnen. We drijven er gewoon tussendoor en ze springen hier en daar uit het water en laten zich zien.
Volledig beladen met deze indrukken rijden we terug naar Key West. In 1819 werd het samen met Florida bij de Verenigde Staten gevoegd. Hier liep destijds een van de belangrijkste handelsroutes van Zuid-Amerika naar Europa. Iedereen die vanuit Spaans Cuba naar Europa wilde komen, moest hier langskomen om wat momentum te krijgen. Helaas maakten de riffen het de zeelieden niet gemakkelijk en zo nu en dan zonk een van de schepen langs de kust. Zoals James zei: De mensen legden toen hun rum opzij en peddelden als een gek richting het schip, want de eerste moest niet alleen de mensen redden, maar kreeg ook een bergingscontract met de kapitein en het was enkele miljoenen waard. Key West was in de 19e eeuw een van de rijkste steden, samen met New York en Philadelphia, en de prachtige villa’s doen je vandaag de dag nog steeds dromen van die tijd.
“Conch Republic” – een inspiratiebron
Ik ontmoet Carol op de pier. Ze komt ook niet uit de Keys. Ze kwam hier meer dan 40 jaar geleden en de magie van de plek, zoals ze het beschrijft, heeft haar hier gehouden. Zelfs haar familie volgde dit voorbeeld en leeft zo klein, ik noem het een ‘drop-out droom’. Ik ontmoet zelden de echte schelp. De schelp, uitgesproken als konk, is afkomstig van een soort zeeslak uit de wateren van de regio. Ze hebben een zachte smaak en zijn erg taai en veerkrachtig. Daarom noemden mensen zichzelf ‘schelpen’ vanwege hun veerkracht. Er zijn drie soorten: de schelp – geboren in de Keys, de zoetwaterschelp – na zeven jaar inwoner van de Keys te zijn geweest, en de ere-schelp – voor speciale diensten aan de gemeenschap.
De “Conch Republic” is zijn eigen natie en een knooppunt hier in de Keys. In 1982 voerde de Amerikaanse regering grenscontroles in de Keys in om illegale immigranten op te sporen. Waarschijnlijk ging het meer om illegale drugs. Omdat dit leidde tot lange files bij het “verlaten van het land”, maakten de eilandbewoners zich na een paar mislukte pogingen los van de VS en verklaarden hen symbolisch de oorlog, waarbij een marineofficier met een stuk brood werd geslagen. Toen capituleerden ze en eisten een miljard aan buitenlandse hulp. Dus ongeveer tien dagen later, midden in de nacht, verdween het grenscontrolepunt, maar het feit dat ze de “Conch Republic” hadden uitgeroepen trok de aandacht van de media en drop-outs overal. Sindsdien, ruim 40 jaar later, vieren ze nog steeds elk jaar de geboorte van de “Conch Republic” met een 10-daags festival op 23 april.
Schildpad ziekenhuis
Helaas zal ik het festival missen, maar ik heb nog een kajaktocht door de mangroven op “No Name Key” en ik heb nog twee prachtige projecten om de koraalriffen en hun bewoners – de schildpadden – in gedachten te houden.
Mijn auto brengt mij via de Overseas Highway terug richting Key Largo. In Marathon stop ik bij het schildpaddenziekenhuis. Dit mooie project wordt ondersteund door entreegelden en donaties. Er staan twee ambulances voor alleen schildpadden geparkeerd voor het complex. Melissa verwelkomt mijn groep bezoekers. Ze draagt een kleine knuffelschildpad om haar enkel en gaat in een waanzinnig tempo op pad. Ze heeft ons veel te vertellen. In een kleine trainingsruimte direct naast de behandelkamers introduceert ze de verschillende schildpadden in de wateren van de Keys en laat ze foto’s zien van schildpadden op het zeeoppervlak die niet meer duiken – precies een teken dat de schildpad in slechte staat verkeert. De schildpad wordt verzameld door vrijwilligers en de kustwacht en wordt vervolgens behandeld als in een echt ziekenhuis, waarbij hij bloedtransfusies, tumorbehandelingen en nog veel meer krijgt.
Buiten leidt Melissa ons naar de watertanks en de schildpadden. Sinds de oprichting in 1986 zijn ruim 4.000 van hen weer in het wild vrijgelaten.
Het werk van MOTE Marine Laboratory & Aquarium is net zo belangrijk. In verschillende koraalkweekstations, bijvoorbeeld op Key Largo, kweken ze koralen van alle lokale soorten. Ik bezoek het kleine station en word begroet door Summer. Na een korte introductie over het werk kan ik zelf een handje helpen. Ik pak een klein koraal en op een diamantbandzaag verdeel ik het koraal in stukjes ter grootte van een vingernagel en lijm ze met keramische lijm op kleine plaatjes.
De splitsing stimuleert de groei van de koralen en kan een paar maanden later weer op het rif worden losgelaten, waar ze vervolgens weer samenkomen om een vereniging te vormen. Helaas, en dat merkte ik ook tijdens het snorkelen, hebben de riffen veel aandacht nodig. De hogere watertemperaturen, veroorzaakt door de opwarming van de aarde, maar ook door stormen, eisen een enorme tol van hen.
Licht eten tot slot
De mix doet het op de toetsen. Terwijl ik in Key West uren door de straten zou kunnen lopen en galerieën en musea zou kunnen bezoeken, is kennis van natuurbehoud hier ook erg belangrijk. Want zonder dit zou ik niet zoveel van de Keys op land en water kunnen genieten als ik zou willen.
Wat hier niet mag worden verwaarloosd, is de keuken. Amerika staat beter bekend om hamburgers en steak. De beroemde Sloppy Joe’s in Key West, waar Hemingway vroeger rondhing, kan dit middelmatige fastfood doen.
Maar daarvoor zit je niet in de Keys, denk ik. Hier moet je afstand nemen van deze dingen en de vis- en zeevruchtensectie op de restaurantmenu’s durven bestellen. De keuze aan restaurants is enorm. Mijn favorieten zijn de schilderachtige en vaak zeer origineel ontworpen oude restaurants, zoals de “Half Shell Raw Bar” in Key West, de “Castaway” in Marathon of het “The Fish House” in Key Largo. Ik ben nooit zo’n fan van vis geweest, maar de gefrituurde schelp, ceviche van garnalen en verse sushi gaven me een voorproefje.
En dus is het erg moeilijk voor mij om de Keys weer te moeten verlaten. Het pakkende deuntje uit de podcast samen met de prachtige indrukken, de eindeloze bruggen over de blauwe zee en de natuur hebben, zoals Carol voorspelde, ‘mij betoverd’.
Deze reis werd gesponsord door het Florida Keys Tourism Office. Meer informatie over de sleutels vindt u op fla-keys.de
Source: https://www.reisedepeschen.de/overseas-auf-den-florida-keys/
