"Patschifig" onderweg van Chur naar Bergün

Adverteren in samenwerking met Graubünden Toerisme.

Ik zit voor een bord Capuns met een glas Bündner Riesling. De stress van de week valt langzaam weg en ik weet dat ik nu kan ontspannen. Ik ben in Graubünden.

Ik heb lang uitgekeken naar het weekend in mijn favoriete kanton. Al heb ik plannen voor de komende twee dagen mijn reis draait om ontspanning. Iedereen die mij kent, weet dat ik de voorkeur geef aan actieve ontspanning. Gewoon luieren is niets voor mij. Maar op de avond van mijn aankomst komt alles goed en geniet ik van de uitstekende Graubündense keuken in het traditionele Gasthaus Gansplatz in Chur. Qua culinaire hoogstandjes ben ik al helemaal aangekomen!

Wandeling Dreibündenstein op de Brambrüesch

Na een goede nachtrust in Hotel Zunfthaus zum Rebleuten sta ik vroeg op op de mat. Ik wil de eerste gondel op de Brambrüesch bereiken. Voor mij liggen 12,7 km en meer dan 600 meter hoogte — en dat Plezierwandeling Dreibündenstein naar Feldis. Bij het dalstation pak ik de vegetarische lunchtas die ik heb gereserveerd. Tijdens de gondelrit knipper ik met mijn ogen, waardoor ik me verheug op de lunchpauze. Het perenbrood en de alpenkaas zien er heerlijk uit. Een gedetailleerde reisbeschrijving en de bergtreinkaartjes vind ik ook in de bijgevoegde envelop. Maar nu kunt u aan de culinaire tour beginnen!

De laatste keer dat ik de Brambrüesch, de plaatselijke berg van Chur, bezocht, was midden in de winter. Alles was bedekt met sneeuw. Nu ziet het er wat anders uit en zijn de zomerse temperaturen hier nog voelbaar.

“Patschifig” onderweg van Chur naar Bergün

Op de Brambrüesch.

Het eerste deel van de wandeling gaat altijd steil omhoog.

Voorbij mooie plekjes in Graubünden.

Allereerst gaat het een hele tijd bergop. Het uitzicht wordt steeds spectaculairder en ik vind onderweg altijd mooie plaatjes. Of het nu een mooie bank is om uit te rusten, een wilde bloemenweide of idyllische grazende koeien. Op Furggabüel, op 2174 meter boven zeeniveau, bereik ik het hoogste punt van mijn wandeling. Met dit spectaculaire panoramische uitzicht geniet ik van de souvenirs uit de lunchzak van Chur. Dus op deze wandeling eet ik eindelijk iets anders dan de gebruikelijke boterham. En met een slokje Churer Röteli wordt het levendiger.

Picknickpauze tijdens de wandeling Dreibündenstein.

Met dit uitzicht kan het geserveerd worden!

Prachtig uitzicht over de vallei!

Churer Röteli: Een lekkernij!

Diverse opvattingen onderweg.

Kort daarna bereik ik de Dreibündenstein. Het stenen monument herdenkt de vrijheidsstrijders van Graubünden en markeert tegelijkertijd het gemeenschappelijke grenspunt van de voormalige Rhätische competities. Hier is het uitzicht op de Tectonic Arena Sardona, die op de werelderfgoedlijst van UNESCO staat, spectaculair.

De afdaling naar Alp da Veulden naar Feldis biedt een heel ander gezicht. Over een hoogveen, langs een klein bergmeer, leidt het pad door een dromerig landschap met uitzicht op Chur. In het idyllische bergdorpje Feldis neem ik de gondel terug naar beneden de vallei in en van daaruit neem ik de trein terug naar Chur.

De Dreibündenstein boven Chur.

Een heerlijk niveau op de afdaling naar Feldis.

Onderweg van Chur naar Feldis via Alp da Veulden.

Van Chur tot Feldis.

«Patschifig» naar Bergün

Ik word nu dieper de bergen in getrokken en in Chur zit ik in het “Patschifig” compartiment van de Rhätische Bahn. «Patschifig» is het Graubündense woord voor «ontspannen» en dat is precies hoe de reis is — ontspannen, want de Rhätische Bahn heeft geen haast. Tegelijkertijd is de route Chur — St. Moritz een van de meest spectaculaire van allemaal en niet voor niets de Albula-lijn staat op de werelderfgoedlijst van UNESCO. In de 1e klas “Patschifig” -coupé worden de lichten ‘s ochtends en’ s avonds gedimd zodat u comfortabeler kunt reizen.

Patschifig van Chur naar Bergün met de Rhätische Bahn.

De prachtige rode trein is een lust voor het oog in het landschap van Graubünden.

Ik ben blij dat de trein niet met de snelheid van de sneltrein door het landschap raast, want het uitzicht is hier elke minuut waard. De Rhätische Bahn klimt de Albula-vallei op over viaducten en tunnels en reist door het Ela-natuurpark. Hoge bergen, brede valleien en kleine dorpjes verschijnen keer op keer bij het treinraam. Een van de hoogtepunten bereiken we als we over het beroemde Landwasserviaduct rijden.

In Bergün zijn een paar treden voldoende en sta ik al in de brede inkomhal van het Kurhaus Bergün. Het hotel verwelkomt zijn gasten sinds 1906. Tegenwoordig behoort het tot de vereniging van Zwitserse historische hotels en dat is al een reden voor mij om het te bezoeken. Ik voel me meteen goed. In elke hoek vind ik iets speciaals, cadeautjes voor de jongste gasten, een buffet waar iedereen zijn etensresten van wandelingen kan delen, of gewoon mooi opgemaakte bloemstukken.

In het Kurhaus Bergün.

Mijn kamer in het Kurshaus Bergün.

Het Kurhaus Bergün heeft een prachtig park.

In de torenkamer van het Kurhaus Bergün.

De comfortabele reis met de Rhätische Bahn ontspande me al. Na een lange wandeling door het dorp Bergün — sorry, maar hier moet ik het woord «pittoresk» gebruiken — geniet ik met volle teugen van het diner. De keuken in het Kurhaus is fantastisch. Een ecologisch bewust aanbod is hier het programma. Ik heb eindelijk tijd om weer te lezen. Ik, mijn boek en heerlijk eten — dat is de beste manier om te ontspannen.

Dit is hoe het wordt gegeten in het Kurhaus Bergün!

Lekkernijen in het restaurant van het Kurhaus Bergün.

Tussen Unesco Werelderfgoed en bergmeer

De volgende dag staat in het teken van excursies. Ik wil de omgeving van Bergün beter leren kennen. Ik heb al opgetogen over het dorp zelf. Ondertussen leerde ik enkele dorpen in het mooie Graubünden kennen. Bergün behoort zeker tot de top 3. De Engadiner bouwstijl met de sgraffiti gevels is een lust voor het oog. Er zijn ook veel gezellige boerderijwinkels met regionale specialiteiten.

De sgraffiti-gevels van Bergün.

Wat een mooi dorp!

Een wandeling door Bergün.

Met de Rhätische Bahn Ik ga terug naar Filisur. Hier maak ik een korte wandeling naar het uitkijkplatform van de Landwasserviaduct. Vandaag verwonder ik me over het viaduct waar ik gisteren van ver over reed. De constructie is een meesterwerk en als de Rhätische Bahn er in de rode wagon overheen rijdt, is het resultaat een indrukwekkend plaatje. Ik wilde hier al heel lang staan. Nu kan ik zeggen: ja, het is het echt waard!

Het beroemde Landwasserviaduct in Filisur.

Voor mij gaat het door naar Preda. Mijn sessie van 40 minuten begint hier Wandeling naar de Lai da Palpuogna. Ik bereik het meer door heerlijk geurende bossen. In eerste instantie lijkt het weer mijn plannen te dwarsbomen. Uiteindelijk stopte het met regenen, scheurde het wolkendek open en kwam de zon weer tevoorschijn. Ik loop rond het meer en ben verbaasd hoe het er heel anders uitziet vanuit de meest uiteenlopende hoeken.

Op weg naar de Lai da Palpuogna.

Het meer ziet er altijd anders uit …

… afhankelijk van waar je ernaar kijkt.

Het Palpuogna-meer kan gemakkelijk te voet worden omcirkeld.

Prachtig Palpuogna-meer.

Hier geniet ik weer van de rust. Hoewel de Albulapasweg naast het meer loopt en daardoor niet echt geïsoleerd is, voelt het zo aan. Tot dusverre in Graubünden, een paar uur rijden van Zürich, voel ik me alsof ik in een andere wereld ben. Ik kan me uitschakelen, ik kan genieten. Dat is iets waar ik vaak niet zo gemakkelijk in slaag. Ik heb te veel hommels in mijn kont en blijf maar op en neer springen. In Bergün lieten ze me ook weer zitten en genieten.