Reis naar Manitoba, land van 100.000 meren

"Manitoba? Waar is dat? "," Waarom naar Manitoba? ", Of alleen" Mani-wat?! "Waren de typische reacties vóór mijn laatste reis naar Canada. En dat is op de een of andere manier het mooie: bijna niemand kent Manitoba. Je hebt dus niet van tevoren deze verwachtingen en deze afbeeldingen in het hoofd van Instagram & Co. – wat de Canadese provincie op zijn beurt een charmante en nog relatief onbekende bestemming maakt, weg van de mainstream.

Manitoba wordt beschouwd als een "land van 100.000 meren" (en dit is geen overdrijving), is enorm en heeft slechts 1,4 miljoen inwoners. In het zuiden veranderen de landbouwgrond en de prairie in meren en bossen, in het noorden lokt de eenzame Arctische toendra met Churchill en zijn ijsberen en beloegawalvissen. Net buiten de hoofdstad Winnipeg bevindt u zich al midden in de wildernis van Canada en kunt u ontspannen in de uitgestrekte natuur – in een hut aan het meer, kamperen of peddelen.

Voor mij is Manitoba bijna de underdog van de Canadese reisbestemmingen. De provincie in het midden van Canada is misschien niet zo spectaculair als Alberta of BC, maar in tijden van overtoerisme is het zeker de moeite waard om buiten de gebaande paden te zijn. Vooral als je, zoals ik, misschien in Canada bent geweest en iets nieuws wilt ontdekken, kan dit iets voor jou zijn! In dit reisverslag heb ik samengevat wat je kunt ervaren in het zuiden van Manitoba – tussen de lichten van de stad Winnipeg en de eenzaamheid en stilte van de bossen en meren.

Winnipeg: Ontdekkingen in de hoofdstad van Manitoba

Winnipeg, de hoofdstad van Manitoba, verwelkomt me na een lange vlucht van aangename 20 graden en een ontspannen, niet erg hectische sfeer, en het is nu eind juni bijna tot 23 uur in het moderne, stijlvolle boetiekhotel Mere direct aan de rivieroever van de lange reis om te slapen voordat het de volgende ochtend naar de stadsverkenning gaat.

Op het eerste gezicht is de stad met 700.000 inwoners geen schoonheid: een conglomeraat van architecturale stijlen in de kleuren bruin en grijs – maar er is ook veel groen – en ergens rijdt altijd een van deze schijnbaar eindeloze goederentreinen (ik vraag me zelfs af of het altijd hetzelfde is). Winnipeg staat op het eerste gezicht niet voor je open, maar als je weet wat je moet doen en bereid bent om betrokken te raken bij de stad en haar verhalen, kun je veel ontdekken.

De Winnipeg Art Gallery heeft bijvoorbeeld de grootste tentoonstelling van Inuit-kunst ter wereld. Dat in een woonwijk de "Back Alley Arctic" met arctische dieren van de muurschildering van de lokale kunstenaar Kal Barteski. Dat een spion van Winnipeg het model was voor James Bond, dat Homer Simpson in feite een "Winnipegger" is, evenals de beer "Winnie", die A. A. Milne inspireerde tot zijn personage "Winnie-de-Poeh" (Pu de beer). Dat het hoofdstation is gebouwd door dezelfde architect als Grand Central Station in New York. We komen een zekere Michael Jackson tegen, die al 30 jaar hotdogs op dezelfde hoek verkoopt, en het huis van Neil Young. Bij de sterk aanbevolen "Hermetische Code Tour" we ontdekken dat het indrukwekkende Wetgevend gebouw Met zijn koepel is het eigenlijk een vrijmetselaarsgebouw, omdat de architect veel occulte symbolen en verborgen berichten verborg. Ik hou van zoiets!

in de Exchange DistrictDe historische binnenstad van Winnipegs herinnert ongeveer 150 gebouwen aan zijn hoogtijdagen in de 19e eeuw, toen Winnipeg een belangrijk handelscentrum voor graan was en een van de belangrijkste steden in Noord-Amerika. Hier vindt u pompeuze oude effectenbeurs- en bankgebouwen met kolommen en marmer, historische hotels in het Wilde Westen en rottende bakstenen gebouwen, waarop oude brand ontsnapt, net als in New York. Ik vind de zogenaamde "Ghost Signs", oude advertenties en berichten geschilderd op de gevels, die soms vervaagd zijn en alleen op het tweede gezicht kunnen worden geraden. Ghost Signs vermengen zich met moderne straatkunst in vele hoeken en in de straten van het Exchange District bevinden zich enkele individuele winkels zoals Tiny Feast, galeries en kunstruimtes, hipstercafés zoals Forth, hippe bars en restaurants zoals herten amandel".

Dat was een verrassing Canadian Museum for Human Rights, Dus ik had niet verwacht in Winnipeg, het eerste mensenrechtenmuseum ter wereld, het bezoek niet alleen waard vanwege de indrukwekkende architectuur (buiten en binnen), maar ook omdat het zo interessant is. Onlangs sierde het museum zelfs de Canadese biljetten van tien dollar. Als je vanuit het museum over de brug naar de overkant loopt, kom je uit in St. Bonifatius, de Franse wijk van de stad, onder andere met de kleine crêperie op de brug, kondigt de delicatessen "Fromagerie Bothwell" en de Chocolaterie aan. Aan de waterkant, die een fantastisch uitzicht heeft, torent de ruïne van de kathedraal van Saint-Boniface uit in de overwegend winderige lucht.

Kortom, ik ben erg kritisch op dierentuinen en werd toen een bezoek aan de Assiniboine dierentuinen overgehaald. Hier leven in de babytijd verweesde ijsberen, die werden gered uit Churchill en in het wild niet alleen zouden hebben overleefd. Staand in een glazen tunnel kun je ze beneden zien zwemmen, en dat was zo fascinerend dat ik de rest van de dierentuin miste. Ik kon niet genoeg krijgen van hun soepele bewegingen in het water, de grote poten en de enorme witte popo's, en toen twee over mijn hoofd speelden en vochten, leken ze alsof ze samen dansten.

Daar, waar de Rode Rivier en de Assiniboine rivier samenkomen en al millennia een belangrijke ontmoetingsplaats en handelscentrum zijn, ligt "The Forks" – het hart van Winnipeg, nog steeds een ontmoetingsplaats vandaag, een plek om te wandelen en te entertainen. En voor eten! in de "Forks Market" Individueel eten staat in een rij – hier moet u in ieder geval langskomen voor het diner. Een echte aanrader zijn de geweldige fish and chips, de koffie bij "Fools & Horses" en het kleine maar fijne restaurant "Passero", waar we de laatste avond hebben met verse lekkernijen zoals zelfgemaakte ricotta gnocchi en een paar flessen Canadese wijn (ja, er is ronden).

Omdat het dan tijd is om de verleidingen van de grote stad te stoppen, want het gaat de uitgestrekte Canadese natuur in!

Seagrim Lakes: Kanovaren en kampeeravonturen in het achterland van Manitoba

Het is niet voor niets dat Manitoba wordt beschouwd als een land met 100.000 meren, dus het lijkt logisch om het land op een zeer Canadese manier te ervaren: op een meerdaagse peddel- en kampeertocht in het achterland van Manitoba met Twin River Travel. Mijn eerste kanotocht!

Na ongeveer drie uur rijden van Winnipeg in het noordoosten laden we ergens in het bos op een oever van het meer drie kano's en al onze apparatuur inclusief voedsel voor drie dagen. Na een korte briefing is het ook puur in de kano's en naar het water! We zullen vandaag drie meren oversteken voordat we aankomen op onze camping in Seagrim Lake. Het landschap doet denken aan Scandinavië: overal meren en dicht bos tot aan de kust, tussen platte rotsformaties.

Al na de eerste paar minuten ben ik verrast hoe gemakkelijk peddelen in kano's is en hoeveel bagage in zo'n boot past. Na een eerste korte overtocht over zee wacht ons de volgende belangrijke ervaring van zo'n kanotocht: de zogenaamde "Portage". Hier moeten we landen op de rotsachtige oever van het meer en kano's en uitrusting over korte afstanden door het bos dragen om elders te kunnen blijven peddelen. Niet zo gemakkelijk, zeg ik je! Hoe dan ook, ik ben blij voor de hulp van mijn reisgenoten en onze gids Liam, die zichzelf in evenwicht houdt als een kano vanuit een staande positie in zijn nek, alsof het de meest natuurlijke zaak ter wereld is.