Tussen palmbomen en bergtoppen – reisverslag Zwitserland – reisberichten

Als ik terugdenk aan Lugano, is het eerste dat ik in gedachten heb, kleuren. Caribisch blauw, tropisch groen, mediterrane pasteltinten. Het waren hete zomerdagen, bijna 40 graden. Bovendien was de lucht zo vochtig dat je je vroeg in de ochtend afvroeg: ben je vandaag echt aan het wandelen? Of chill je liever op het strand? Het zou te verleidelijk zijn om het gewoon te doen Lido om te genieten van een lui leven.

Maar dan zouden ze voor ons verborgen blijven, de pieken om ons heen. De gunstige uitzichten. En wat we die ochtend niet weten: een gezellige wandeling met Silvio Bendella.

In de wolken

En zo zijn we in de ochtend Capolago. Het werkt sinds 1890 Tandradbaan van hier tot aan de top van de Monte Generoso. Op een indrukwekkende 1700 meter heb je een fantastisch uitzicht over Lugano tot aan het Gotthard-massief. Theoretisch. Als het niet voor de wolken was die de top en alles eromheen inslikken.

Maar er is nog iets anders te zien: de Fiore di Pietra op de top is een architectonisch wonder. De "stenen bloem" staat sinds 2017 op het bergplateau. Architect Mario Botta heeft hier waarschijnlijk een van de meest elegante berghutten van Zwitserland gemaakt.

Omdat het oog niet ver wil kijken, verwennen we het gehemelte met een zondig heerlijke cake.

Op het pad van neveren

Toegegeven, het weer is niet goed voor ons. De luchtvochtigheid zit hier vast, in de verte kun je je de bergen slechts vaag voorstellen. Nu in de nazomer het gras geel is geworden, zijn we bijna aangekomen in het voorgaande jaar.

We herkennen Silvio op het eerste gezicht in de Fiore di Pietra. Een echte natuurjongen met een wandelstok passend bij zijn klas. We hebben vandaag een wandeldatum. Al snel wordt in de eerste meters duidelijk dat het past. Silvio runt het etnografisch museum in de Muggio-vallei, die begint achter Monte Generoso. Als cultuurwetenschapper staat mijn hart daar natuurlijk voor open.

We staan ​​bijna midden in de buitenexpositie van het museum op het pad van Neveren. Neveren zijn voormalige berggrotten gebouwd voor de opslag van melk en bederfelijk voedsel. In de winter waren de grotten, die tot zeven meter diep waren, met sneeuw gevuld zodat ze als koelkast functioneerden.

Dat is heerlijk Muggio Valley. De pompeuze, verfijnde Lugano lijkt in een ander sterrenstelsel te zijn als je over bergweiden wandelt. We komen tijdens onze tocht maar een handvol wandelaars tegen, die we spontaan uitbreiden. In plaats van de vijf kilometer lange rondweg naar Monte Generoso te volgen, gaan we helemaal door naar Bellavista, een lager station van de tandradbaan.

Lopen is mijn meditatie. Elke stap is geconcentreerd, maar in een ritme dat na de eerste honderd meter is geëgaliseerd. De langzame voortgang helpt ook om de gedachten te kalmeren, de ogen meer gefocust. Hier is een vlinder, er is een delicate bloem. Let op het geritsel van het gras. Het is een toestand van geluk. En verslaafd.

Samen wandelen opent meer verbondenheid. Geen stedelijke afleiding, de stilte, de gedeelde natuurbeleving. Je bent bijna een beetje naakt daarbuiten alleen in de bergen.

Ik leg in ieder geval uit dat ik tijdens het wandelen veel sneller tot de grote problemen van het mens-zijn kom. In plaats van de oppervlakkige kleine dingen, praten we over carrièreveranderingen, heroriëntaties (die we toevallig al onze drie levens hebben gedaan), het belang van het gezin, de effecten van het wereldwijde kapitalisme, milieubescherming en uiteindelijk wat ons echt gelukkig maakt in het leven.

Delicatessen in Lugano

Terug in het modieuze Lugano. Contrastprogramma. We ontmoeten Patricia Carminati, die ons haar culinaire Lugano wil laten zien. Je merkt meteen dat ze dol is op hoogwaardige, regionale producten. Terwijl we langs de promenade van het Meer van Lugano naar het stadscentrum lopen, maakt Patricia ons hongerig.

Drie restaurants, drie delicatessen en delicate Merlot uit Ticino. Tussendoor veel informatie over het leven in Lugano, de lokale culturele scene en natuurlijk de lokale gastronomie.

In het mooiste dorp van Zwitserland

Zo'n overtreffende trap spreekt mij natuurlijk aan. Morcote werd in 2016 uitgeroepen tot het mooiste dorp van Zwitserland en ook al verdiende de wedstrijd zeker de titel: Morcote is een waardige winnaar. In het voormalige vissersdorp, dat tussen het Meer van Lugano en het meer ligt, wonen slechts ongeveer 750 mensen Monte Arbostora knuffels.

Passend behoort Morcote tot de wijk Paradiso en het ziet er hier ook uit als een paradijs. Weelderige villa's, patriciërshuizen en smalle straatjes. De bedevaartskerk torent hoog boven uit Santa Maria del Sasso en geeft een hemels uitzicht.

Eén plek, veel opties

Zelden biedt een plaats zo'n diversiteit: mediterrane flair, topwerelden, wandelpaden, gastronomische gerechten, een actieve culturele scene.
Waarom Lugano het potentieel heeft voor "Everybodys Darling". Onze Zwitserse lieveling is definitief Lugano geworden.

Transparantie | Reclame: we reisden naar Graubünden en Ticino als onderdeel van een onbetaalde persreis. Veel dank aan Switzerland Tourism voor de geweldige organisatie. We komen graag terug!

Source: https://www.reisedepeschen.de/lugano/?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=lugano

Похожие записи

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *