Waarom (ver) wandelen je blij maakt

We zijn erg blij dat we vandaag weer een man in ons interview hebben en ook iemand die Duitsland als reisbestemming voor zichzelf heeft ontdekt. En omdat hij het zo leuk vindt, trok hij zijn wandelschoenen aan en wandelde hij gewoon van Berlijn naar München. Wat doe je gewoon…

In een interview vertelt Daniël over zijn ervaringen en ontmoetingen op de langeafstandswandeling. En hij vertelt wat reizen en wandelen met hem doet.

Veel plezier tijdens het lezen!

Vertel eens iets over jezelf!

Ik ben Daniel, 34 en industrieel ingenieur. Al in de eerste semesters begon ik met backpacken naar Zuid-Amerika en was toen zo verslaafd aan reizen dat tot 2017 minimaal één keer per jaar een verre reis van enkele weken volgde.

Op een gegeven moment had ik het gevoel dat ik mijn eigen land beter moest leren kennen en begon aan kortere roadtrips en citytrips in Duitsland. Sinds 2018 heb ik bosbaden en wandelen vooral voor mezelf ontdekt en schrijf ik erover op mijn website.

Op een van deze excursies in het Odenwald stond ik op een deel van de Limes en bedacht ik spontaan hoe het zou zijn om er gewoon langs te lopen. Het duurde even voordat ik actief een langeafstandswandeling plande.

In 2020 was het echter zover dat ik niet over de Limes liep maar van Berlijn naar München. Het gaf me zo’n voldoening dat ik mijn ervaringen optekende in een wandelboek dat, met kaarten voor de dagetappes, bedoeld is om alle lezers aan te moedigen hun laarzen aan te trekken en ze na te doen.

Website: draussentutgut.de

Wat is jouw favoriete manier van reizen en waarom?

Al enkele jaren reist ze het liefst met de trein/openbaar vervoer en te voet met een rugzak. Dat lukt niet in alle landen, maar vooral in Duitsland is het netwerk best goed. De langeafstandswandeling van vorig jaar was mijn eerste, maar ik vond hem nog fijner vergeleken met mijn andere backpackreizen.

Te voet kun je ook op hoeken komen die je anders niet zou kunnen bereiken en je kunt het landschap veel intenser waarnemen. Je bent 9-11 uur buiten in de frisse lucht en tegelijkertijd heb je een zekere mate van lichamelijke inspanning.

Ik heb dat op geen enkele andere reis gehad en het maakte me erg blij van binnen en ook geaard.

Wat zijn jouw top 3 ultieme reisgadgets en waarom?

Op een lange afstandswandeling zijn de uitrusting en het gewicht natuurlijk het allerbelangrijkste, ik vond de rugzak en schoenen het belangrijkst.

Als je tussen de 25 en 35 km per dag loopt, voel je dat aan het eind van de dag in elke schoen. Als de schoen echter niet past, krijgt u uiterlijk na 2 dagen zoveel pijn en/of blaren dat u niet meer verder kunt. Het pad leidt vaak genoeg over harde paden of verdichte wegen, die dan de treden niet dempen en de voeten extra belasten.

Hetzelfde met de rugzak: ik had ongeveer 10 kilo op mijn rug met water. Het moet gemakkelijk te dragen zijn zonder schouder- of rugpijn, anders gaat het plezier voorbij. Daarom schreef ik in het boek dat deze combinatie van schoen en rugzak onmisbaar is en dat je liever een paar trainingsroutes loopt om te kijken of het past.

Als de enige echte gadget, afgezien van kleding, zou ik mijn offline kaart tellen. Het pad was niet overal zo duidelijk als op de foto en met de kaart kon ik me goed oriënteren in stukken met een radiogat en in het bos en hoefde ik niet ook nog vouwkaarten te sjouwen. En er waren dode hoeken en bossen op de route.

Waar heb je de meest gastvrije mensen leren kennen? Wat was er zo bijzonder?

Alle herbergiers en pensioneigenaren waren eigenlijk gastvrij. In feite waren er verschillen in de belangen van mensen in mij en mijn project. Vooral in Brandenburg en Noord-Saksen had ik de indruk dat ik op de een of andere manier interessant was met mijn rugzak en mijn bestemming.

Daar vertelden de eigenaren, maar ook vreemden op straat, over hun regio, wat er waar te zien is (zelfs in het kleinste stadje) en natuurlijk de ingrijpende verandering. Dat vond ik heel mooi en ook ergens ontroerend.

Göltzschtalbrug

Vooral in de regio ten zuiden van Leipzig tot Hof zie je op elke hoek de oude economische geschiedenis terug. Enorme, half vervallen fabrieksgebouwen, oude handelsroutes met imposante infrastructuurgebouwen zoals de grootste bakstenen brug ter wereld, verlaten kolenvelden, etc.

De mensen die daar na de hereniging verbleven hebben bijna onwillekeurig veel opschudding ervaren en vonden het blijkbaar leuk dat ik er was en dat ik er zin in had.

Je merkt echt dat ze er graag over praten en ook willen laten zien dat hun regio niet zo slecht is ondanks veel negatieve berichtgeving in de media.

Wat heb je over jezelf geleerd tijdens je reis?

Hoe afgezaagd het ook klinkt, stap voor stap bereik je je doel. Een route van 670 km klinkt als veel en in het begin wist ik niet of ik het zou halen. Ik ben nu geen extreme atleet en had al respect voor zeker 25 km per dag. En toch werd het dagelijkse hardlopen op een gegeven moment routine. Je moet het gewoon proberen als je zo’n idee in je hoofd hebt.

Wat betekent reizen voor jou?

Reizen is voor mij vrijheid en ontdekking. Tijdens de wandeling was ik meer vrij dan op welke reis dan ook. Je hebt eigenlijk alleen het hoogstnoodzakelijke. Elke dag wandelen, eten, slapen, om zo te zeggen. Geen auto om ergens te parkeren, geen bus, vlucht of trein om gepakt te worden.

Je rent gewoon en ontdekt wat er om je heen gebeurt: bijvoorbeeld nieuwsgierige dieren die zo dicht mogelijk proberen te komen zonder ontdekt te worden of kleine dorpjes die plotseling tot leven komen na schooltijd. Natuurlijk is het soms best inspannend en geeft het minder gezellige (agressieve honden, regen, kou) impressies, maar dat hoort bij vrijheid en ontdekken.

Waar kijk je naar uit als je terugkomt van een reis?

Meestal ben ik altijd een beetje verdrietig als ik weer aankom. Maar dan ben je blij om langer op één plek te zijn, de indrukken te verwerken en vooral je spullen te wassen 🙂

Maar deze keer was ik vooral blij om langer te zitten. Ook al leek zitten in het begin heel vreemd en onnatuurlijk, uiteindelijk waren mijn benen blij om gewoon te rusten. Ik heb tijdens de hele wandeling maar twee rustdagen genomen en dat was uiteindelijk iets te weinig, zodat mijn voeten genoeg hadden.

Maar na een week had het weer kunnen doorgaan….

Wat was het hoogtepunt van je reis? Waarom was het zo bijzonder?

Groene band aan de voormalige binnen-Duitse grens

Zo bezien was er geen enkel hoogtepunt. Ik vond het bijzonder mooi in het Fichtelgebergte en ik was ook onder de indruk van de groene gordel – waar ik maar op een kort stuk was.

Ik dacht dat het Fichtelgebergte een aaneenschakeling van heuvels is, dus het is meer bergachtig, maar nogal onspectaculair. In feite waren er echt kleine, met paddenstoelen omzoomde wandelpaden en overal stroomden kleine stroompjes. Dat had ik niet verwacht. Ik vond het ook fijn om daar min of meer ongestoord en alleen te zijn.

Misschien lag dat ook aan de tijd van het jaar (eind september). Ik vond het groene lint surrealistisch. Je loopt door het gebied en komt min of meer ineens deze beschermde natuurstrook tegen. Het patrouillepad voor de bewakingsjeeps bestaat nog steeds, evenals de verdedigingsgracht. En je hoort alleen het ruisen van het gras in de wind.

Ik heb het niet gezien, maar ik denk dat het idee dat iemand die over wilde gaan hier 30 jaar geleden werd neergeschoten, totaal absurd is. Maar het was een harde realiteit en ik was blij dat het er niet meer was en dat ik er ontspannen langs kon lopen. Op een gegeven moment zal ik zeker voor langere tijd op deze bijzondere, historische strook land zijn.

Reis je liever naar de mooiste plek waar je ooit bent geweest of ontdek je een nieuwe plek?

Er zijn plekken die ik heel mooi vind en die niet zo ver weg zijn. Ik ga er eigenlijk vaker heen, maar ik zou niet meer naar een geweldige plek aan de andere kant van de wereld gaan. Het liefst ontdek ik nieuwe streken en plaatsen.

Als dat kan worden gekoppeld, ga ik ook graag terug naar waar ik eerder was. Meestal voel ik me echter aangetrokken tot regio’s die ik niet eens ken. Daarnaast heb ik ooit de ervaring gehad dat je teleurgesteld kunt zijn als je weer een bijzonder gedenkwaardige reisbestemming bezoekt.

Vaak is het juist de combinatie van plaats, persoonlijke ontwikkeling en tijd die iets interessant maakt. Het kan er na een paar jaar of in een andere tijd van het jaar compleet anders uitzien. Ik hou mijn geheugen liever zoals het is

Hoe bewaar je herinneringen aan je reis?

De uitgestrektheid van Brandenburg

Net als iedereen maak ik foto’s tijdens mijn reizen en probeer ik de momenten vast te leggen. Tot nu toe heb ik voor elke reis een fotoalbum gemaakt met de leukste foto’s met mijn vriendin. Daarnaast heb ik altijd een notitieboekje bij me waar ik mijn gedachten en indrukken opschrijf. Na een paar jaar helpt dit om de herinneringen zo emotioneel mogelijk terug te brengen.

Voor deze wandeltocht heb ik ook voor het eerst een boek over de tocht geschreven. De titel past bij de route: “Ick loof, want het is mi gfreit!”. Het ging er niet zozeer om mijn innerlijke gevoelsleven voor anderen op te schrijven, ik wilde eerder de tour vastleggen voor zoveel mogelijk mensen om te imiteren.

Er is geen officiële langeafstandswandelroute tussen Berlijn en München en dat verbaasde me enorm. Zo staat er in het boek informatie over mijn accommodaties, een wandelkaart (ook als GPS track) en mijn impressies van elke dagetappe.

Een mix van reisverslag en wandelgids, zeg maar. De hoop is dat zoveel mogelijk mensen te voet op pad gaan om een ​​deel van Duitsland te leren kennen en inspiratie en hulp vinden in het boek.

Hier vind je meer informatie over Daniel’s wandeling en ook zijn boek: https://draussentutgut.de/knapp-670-km-spaeter/

HEB JE HET INTERVIEW MET Daniel leuk gevonden? WIJ ZIEN UIT NAAR UW LEUK COMMENTAAR!

Source: https://wetraveltheworld.de/weltentdecker-dezember-21/

Похожие записи

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *