Wat is er de afgelopen tien jaar gebeurd?

Ik heb de afgelopen tien jaar op de Noordzee doorgebracht, waar de stad al snel een plattelandsman werd. Bij gebrek aan alternatieven had ik hier weer mijn eigen auto nodig. Emilia trok in, een 30-jarige acadiaan uit Italië die me ook vergezelt op roadtrips door Scandinavië. In het afgelopen decennium zijn we verhuisd van een appartement naar een rieten dak met tuin en fruitbomen. Een paar jaar geleden stond onze mooie Kate in brand omdat er een brand was begonnen vanuit de al even mooie rieten schuur. Oorzaak onbekend. De schuur was verdwenen, we mochten deze niet herbouwen. Te dicht bij de weg, stond er. We mochten de 18e-eeuwse kate restaureren omdat deze niet tot op de grond was afgebrand. Helaas moest hiervoor veel worden geïnvesteerd. We hadden voor een nieuw gebouw aan de overkant van de straat kunnen kiezen. Maar we houden van deze oude muren die deel uitmaken van het culturele landschap van Eiderstedt.

We hebben honden, katten en kippen geadopteerd en verbouwen groenten en sla. Ons vogelhuis serveert een club zangvogels en duiven als een populaire lunchlocatie. De lucht is schoon zolang er geen diesel passeert. Soms ruik je de zee, in de lente, zomer. De winter presenteert zich als een levendig modderseizoen met permanent gezwollen vloeren. Omdat het naakte seizoen groen en bladeren mist, missen onze kippen het gebruikelijke privacyscherm.

Toen een van onze kippen onlangs werd gedood door een buizerd, waren we verdrietig. We waren niet verrast, er zijn teveel roofvogels op ons schiereiland. Aangezien de kippen vrij rond het terrein lopen, kunnen we ze niet volledig beschermen. En zelfs kreupelhout, struiken en riet helpen niet echt in de winter.

Beste Björk, je was een geweldige kip, ren, gackere, pik in vrede!

De klap in de zomer toen we onze kat Matilda niet konden redden van een auto-ongeluk. Ik begon deze straat te haten voor ons huis waar 100 km / u is toegestaan. Helaas, de normale waanzin op het schiereiland, zijn de straten meestal smal en hebben geen middenberm, noch voetgangers- of fietspaden. En ik haat deze straat elke keer als ik iets transporteer, plant of gewoon de ramen maak, en de auto's rennen langs me heen met onverminderde snelheid. Gebrek aan afstand? De meeste chauffeurs lijken er iets om te geven. Ik zal over dit onderwerp petities praten, schrijven en ondertekenen totdat de laatste persoon zich realiseert dat het geen vrijheid is om te mogen racen waar mensen en dieren leven. En wat wordt bedoeld met mindfulness, saamhorigheid en aandacht.

Alles over de blog

Ik heb dat ook gemist toen ik op Facebook werd aangevallen door de volgers van een zogenaamde mariene beschermingsorganisatie en ook op de blog werd beledigd door nepreacties, vooral door een vermeende collega. Veroorzaakt door: mijn rapportage over de Faeröer. Dat ik er helemaal was! Ze doden walvissen! Als deze mensen echt iets te maken hadden met de zee en de bescherming ervan, zouden ze mij of andere bloggers niet hebben aangevallen, maar zouden ze actief, specifiek en duurzaam hebben geprobeerd de zee te beschermen. Jammer voor alle verspilde energie en tijd.

De afgelopen tien jaar heb ik mijn eigen medium gekregen, deze blog. En de afgelopen jaren ben ik van vreugde gesprongen wanneer Meerblog opnieuw is verkozen tot de beste Duitstalige reisblog van de branche. Velen adviseerden me aanvankelijk om mijn baan als reisjournalist niet op te geven en tijd te investeren in dit nieuwe medium. Ik zag de toekomst erin. Ik heb ook mijn weg terug gevonden naar het schrijven van boeken en het werken met uitgevers. Terugblik op het afgelopen decennium: zes boeken plus twee als co-auteur.

Maar het afgelopen jaar is ingrijpend geweest. Het deed me twijfelen aan mijn werk, dat ik al meer dan 20 jaar doe. Kan ik nog steeds veel reizen in tijden van klimaatverandering? Kan ik lezers over lange afstanden nog steeds aanbevelen? Uiteindelijk heb ik na lang nadenken en veel gesprekken voor mij een oplossing gevonden die in feite het pad dat ik al heb genomen voortzet: veel naar het noorden, weinig, goed gekozen lange-afstandsreizen, zo min mogelijk vluchten.

Ik zal blijven controleren of en in welke mate ik dit het komende decennium kan voortzetten. Ik wil dat mensen reizen. Maar ik wil bewust reizen, langzaam reizen inspireren. Rome in de winter, laagseizoen reizen helemaal. Neem een ​​kijkje achter de gevels, respecteer respectvol met de lokale bevolking en leer een stukje van hun cultuur kennen, zoals die van de Rastafari in Saint Lucia.

Regelmatig verslag uitbrengen over het gekke, mooie en soms dramatische plattelandsleven uit Noord-Friesland vormt een ander deel van de blog, niet voor niets wordt gezegd "Langzaam reizen, leven aan zee", Op dit punt moet ik klagen dat mijn dierencolumnisten de laatste tijd behoorlijk lui zijn geworden.

Ik kan mijn ogen niet sluiten voor wat ik zie. Ik kan niet zwijgen. Het artikel over plastic in zee sluimert al geruime tijd in het gedachtenarchief, het zal komen. Ik wil ook verslag uitbrengen over een reis naar Australië. Niet zonder de nieuwere evenementen op te nemen. Ik werd me het meest bewust van de kwetsbaarheid en kwetsbaarheid van de aarde op het punt dat het verst verwijderd was van mijn dagelijkse leven, op Antarctica. Het was mijn meest onwerkelijke reis van het afgelopen decennium en waarschijnlijk mijn hele leven.

Niemand en niets is perfect. Geliefden, leef, geniet en reis, maar sluit alsjeblieft je ogen niet, ren niet weg van wat er in de wereld gebeurt. Neem een ​​standpunt in, ga op straat voor en met uw kinderen. Vermindert plastic, verbruikt en leeft duurzamer. Besteed aandacht aan elkaar en communiceer met elkaar. Ik wil de pastoor hier niet geven, de schoen is te groot voor mij. Het feit is: klimaatverandering raakt ons allemaal. En als iedereen een bijdrage levert, kunnen we het misschien doen. Omdat alleen de blauwe planeet kan worden gered. Misschien word ik in het volgende leven opnieuw geboren als een kip. Dan wil ik een Hafrún zijn, onze vechter voor vrijheid, goodies en een geweldig leven. Vooral bij ons. Mars en de maan zijn alleen mooi van een afstand.

Favorieten van het decennium

Het afgelopen decennium zijn er talloze prachtige momenten geweest – thuis en onderweg. Ik wil ook mijn persoonlijke ontdekkingen voor deze periode niet voor je verbergen. Favoriete Islands: Åland, Saint Lucia, Martinique, Amrum, Île d'Ouessant, Kanaaleilanden en Bornholm. Favoriete boek: "Op aarde zijn we kort geweldig" (op aarde zijn we kort prachtig) door Ocean Vuong. Kijk voor meer tips in mijn leesgedeelte. Favoriete Architectuur: het operagebouw van Oslo en het Guggenheim-museum in Bilbao. Favoriete Films: Amerika Square (Plateia Amerikis) van Yannis Sakaridis, "The Effect of Water" (L’effet aquatique) door Sólveig Anspach, "Roma" door Alfonso Cuarón en "Little Forest" door Lim Soon-rye. Ik had dit laatste al in meer detail genoemd in mijn 187 (niet echt serieuze) tips voor langeafstandsvluchten. Favorite Series: "Die Brücke" (Denemarken / Zweden), "Die Erbschaft" (Denemarken), "Blutsbande" (Finland), "Bezet" (Noorwegen), "Top of the lake" (Australië) en "Carlo & Malik" (Italië) , Favoriete nummers: "Mo Jodi" door Delgres, "Overnight" door Parcels, "La nostra pelle" door Ex-Otago, "Barefoot at the piano" door AnnenMayKantereit, "Man Funk" door Guts, "Tudo de Bom" door Lei de Dai, "Deeperize “Van Raf feat. Jabbar, "Bossa Muffin" van Flavia Coelho en "Aht Uh Mi Hed" van Shuggie Otis, uit de jaren '70, maar ik ken het pas sinds vorig jaar.

Nieuwe projecten zoemen rond in mijn hoofd. De man moet nog steeds door sommigen worden overtuigd. Ik kijk uit naar wat komen gaat en wens je alle liefde, gezondheid, flexibiliteit, humor en moed voor 2020 en het komende decennium!

Elke

Source: https://meerblog.de/meine-nordsee-dekade-2010-2019/