Westerheversand — vanaf hier op blote voeten

Niet alle stranden zijn identificeerbaar of als zodanig gedefinieerd. Sommige zijn wild, ver weg, woestijnachtig en daarom mooi. Ook omdat je in kleine details kunt verdwalen buiten de beschaving. Zo'n plek is de zandbank Westerhever. Een plek van geluk voor liefhebbers van minimalisme.

Afgelopen zomer. Het is een warme dag in augustus en de weg is lang. Ik parkeerde mijn fiets vlak achter de kwelders. Op de plek waar mensen zich graag vestigen en uitkijken over de enorme zandmassa's van Westerhever. Westerheversand is een zogenaamd hoog zand dat zelden wordt aangespoeld.

De lucht glinstert aan de horizon, daar boven de zee. Mijn zee, de Noordzee. Waarin ik jaar na jaar ga zwemmen. De zee waar ik van hou. Soms zachtaardig, soms opvliegend. Soms grijs, soms oker, dan groen of diepblauw. Sommigen beschuldigen hem ervan troebel te zijn. Maar dat is precies wat de krabben lekker vinden. Anderen beschuldigen hem ervan zich vaak terug te trekken. Maar juist dit samenspel van de getijden maakt het bijzonder. En het stelt ons in staat om over de oceaanbodem te lopen.

Ik laat de kwelders achter. Een stel haalt me ​​in op mountainbikes, een ander loopt net als ik te voet over het eindeloze Westerheversand. Dag schoenen! Vanaf nu alleen op blote voeten. Op een gegeven moment vervagen de stemmen van de vogels, de scholeksters, kieviten en tureluurs. Ruimte en tijd vervagen.

Het licht

Het silhouet van de vuurtoren vervaagt in het wazige ochtendlicht. Ik hou van deze waas, die dingen als een waas vervaagt, de contouren vervaagt. Links de paalwoningen van Sankt Peter-Ording, zwevend als een luchtspiegeling. Maar na een tijdje vormen zich losjes gevormde wolken in de lucht, de zon breekt door, de lucht wordt blauw. Het fijne zand flatteert onder de kale zolen, de voeten graven bij elke stap maar weinig in, het is zo stevig.

Het geluid van de Noordzee dempte. Het water borrelt en borrelt zachtjes, loopt in het zand, duwt er een paar mosselen en algen voor. Iets verder heeft een gezin met een hond zich gevestigd op aangespoelde pallets. Het iets andere strandmeubilair. Een stel dat ongeveer tegelijkertijd met mij uitging, sloeg linksaf en verdwaalde in de verte.

Beetje bij beetje bereiken andere woestijnliefhebbers de waterkant, waaronder een Italiaans stel. Ze knikken vriendelijk, terwijl ik bezig ben met de dingen in de wasnaad. Mosselen, algen, waterbellen. 'Buongiorno,' antwoord ik met een glimlach. Wie had dat kunnen raden?

De zee

Ik zet mijn spullen wat verder weg, want de top van het getij is nog niet bereikt. Ik moet nu de zee in, verlangend naar zout water op mijn huid. Na gewichtloosheid. Ga comfortabel op je rug liggen en kijk omhoog naar de lucht. De zee om me heen. Het draagt ​​me op gulle armen en wiegt me heen en weer als een deel van zichzelf.

Op een gegeven moment heeft de woestijn me weer, op een gegeven moment zal ik de weg terug beginnen. De stemmen van de kinderen worden zachter, de roep van de vogels komt terug. Aangespoeld afval ligt in het zand, plastic bekers, een bus, een kapotte houten ligstoel, turquoise kleur. Schelpen, talloze schelpen in een zee van voetafdrukken die zich sinds de laatste stormvloed moeten hebben verzameld.

Ze zullen weer verdwijnen, weggeblazen door de wind, weggespoeld door de zee als de herfst komt. En ik zou iets op het zand kunnen schrijven, wat dan ook. Gooi me er weer in. Mijn voetafdruk in het zand, vluchtig zoals al het andere. De uitgestrektheid van Westerheversand inademen. Verlies me, vergeet alles, zelfs de tijd. Zandbanken zijn als poederachtige aquarellen op zomerse dagen wanneer de lucht is gedept en diffuus lijkt. Zandbanken zijn van radicale schoonheid, zandbanken zijn puur geluk.

Mijn 'goodies in North Frisia' liggen vers op de plank. Wil je een stukje van de beste puincake of een concert in het kerkje boven de zee? Een kleine wandeling ergens midden in de grootste Koog van Noord-Friesland of een paar gedachten in de tuin van het kunstmuseum? Een ontmoeting met melkschapen op Eiderstedt of zeehonden op Helgoland? De Glücksort-serie wordt uitgegeven door Droste Verlag in Düsseldorf.