Zijn de camera's er altijd? Je ziet niets tijdens het reizen! – reisbenodigdheden
De dichte bewolking ging een ogenblikje open, de zon wierp zijn stralen op de grond, verlichtte de golven boven de kustlijn en baadde het tafereel in een warm, goudgeel licht. Een echt magisch moment dat we, zoals zo vaak, met onze camera's hebben vastgelegd. Het was een heel speciale foto. Een die zeker in onze portfolio past. Eigenlijk zou dit reden tot vreugde moeten zijn, omdat het precies voor zulke momenten is dat we reizen. Ik ben echter attent.
Wat een reiziger kan zien
De reden voor de cirkelende gedachten in mijn hoofd is een korte ontmoeting met een reiziger uit China. We begonnen te praten omdat we aan het fotograferen waren met dezelfde camera als wij. De goede heer reisde tot nu toe twee weken door Australië. Wij vijf van hen. Hij heeft veel meer gezien dan we hebben. Tenminste, hij kan meer steden vermelden. Adelaide, Sydney, Canberra, Perth, Brisbane – oh ja, natuurlijk was hij al in Melbourne. En wij? We zagen Kangaroo Island en een deel van Victoria. Niets meer. We reizen langzaam. Niet omdat we bezweken aan de filosofie van langzame reizen, maar vanwege fotografie, omdat we meestal reizen om prachtige foto's te maken. Daarom brengen we enkele uren door op dezelfde plek. Wachten op het speciale licht en maak, als alles past, onze foto. Dit hebben we de heer uit China uitgelegd toen hij vroeg waarom we die niet meer hadden gezien? Toen hij ons antwoord hoorde, schudde hij alleen maar zijn hoofd en zei: "Je ziet niets tijdens het reizen." We konden op dit moment niet veel antwoorden. In feite is dit een zin die we steeds weer horen. Soms wordt de uitspraak ook gecamoufleerd als een vraag, die dan als volgt luidt: "Zie je iets als je alleen naar de wereld kijkt door de zoeker van je camera en constant fotografeert?" Waarom wordt deze vraag steeds opnieuw gesteld? Wat vinden anderen van onze reisstijl? Welke claim hebben reizigers? Het gaat niet om de aankomst, maar om de manier, de reis zelf. We willen niet zoveel mogelijk afsnijden van onze bucketlist. We willen onvergetelijke momenten beleven. Alles zien is sowieso niet mogelijk. Dus wat ziet een reiziger? We denken precies wat hij wil zien.
Bewustzijn dankzij de camera
Tegen deze achtergrond, natuurlijk, voor ons rijst de vraag, die beweren dat we moeten reizen. We hebben het over onvergetelijke momenten. Deze kunnen alleen intensief worden ervaren als je jezelf de tijd geeft om jezelf onder te dompelen in het moment en het zijn tol te laten eisen. Fotografie helpt ons een moment veel bewuster waar te nemen. Omdat we vaak anticyclisch zijn, zien we plaatsen vaak in een ander licht dan andere reizigers. We nemen onze tijd, gaan met de locatie om. Het is niet ongebruikelijk dat we meer dan één keer terugkeren naar dezelfde plaats. Naar verschillende lichtstemmingen en weersituaties. We letten op de details en proberen uit te vinden waarom we hier foto's willen maken. De vraag wat de plaats met ons doet, is een zeer centrale vraag. Omdat dat bepaalt wat we voelen en dat bepaalt op zijn beurt de manier waarop we fotograferen. Zo'n intensieve verkenning van een locatie zou nauwelijks plaatsvinden zonder fotografie. We hebben onze ogen getraind en details gezien die anderen missen. Bijvoorbeeld, vanmorgen in Australië waren dit de Verlichte toppen van de golven, die glansden in goudgele kleuren. Het waren de verschillende lagen van de Twaalf Apostelen, die een prachtig beeld hebben gemaakt door de verschillende tinten. Alles wat de Heer uit China niet heeft gezien. Maar hij kon een kruis leggen met de Twelve Apostles en zijn bucketlist was korter bij één inzending.
De camera opent de deur
Dankzij fotografie zijn we niet alleen in staat om plaatsen en momenten veel intensiever waar te nemen, maar ook in contact te komen met mensen met wie we nooit zouden hebben gesproken. Het gebeurt ons vaak dat we door de camera's worden benaderd vanwege onze camera's en niet zelden nodigen ze ons uit bij hen thuis. Of het nu om eten is of gewoon om te delen. De camera helpt ons om onszelf onder te dompelen in andere culturen en van tijd tot tijd worden er onvergetelijke momenten gecreëerd. Zoals die in Myanmar, toen ik een oude vrouw kon fotograferen. Meer dan 80 jaar oud, twaalf kinderen en nooit eerder is ze gefotografeerd. Bij implicatie betekent dit dat ik de eerste foto van deze dame in haar leven heb gemaakt. Een heel emotioneel moment – en alleen mogelijk door de camera. Dan is er het moment in de tempel in Myanmar. Een shoot, die alleen mogelijk was omdat we de camera's hadden, ontmoette een lokale fotograaf met wie we goed opschieten en hij wilde ons een geschenk geven. Dus nam hij ons mee naar een tempel in het oude Bagan, waar we nieuwelingen konden fotograferen. Voor ons zal het moment in de oude kaarslichtmuren voor altijd herinnerd worden. Als we geen camera's bij ons hadden gehad, zou het er nooit zijn geweest. In die zin opent de camera niet alleen de deur, maar soms ook de harten van de mensen.
Met de camera kunnen we veel intensiever reizen ervaren. Dit geldt niet voor iedereen, maar bij ons is het zo. Door diepgaande discussie en reflectie krijgen onze reizen veel diepgang. Hoewel we altijd minder van een land zien dan veel andere reizigers, ervaren we de reis op een andere manier. Hoewel de vraag die aan het begin van de tekst wordt genoemd me altijd weer aan het denken zet, moet ik zeggen: ja, we zien iets tijdens het reizen, niet ondanks fotografie, maar juist vanwege fotografie.
Daarom zijn de camera's voor ons de belangrijkste reisgenoten.
