De Atacama-woestijn in Chili: eenzame maanlandschappen met vulkanen, zoutmeren en flamingo's

Al vanuit de lucht zie ik een breed, bruin en ruig woestijnlandschap, dat zich eindeloos in de verte lijkt uit te strekken. We naderen de noordelijke Chileense mijnstad Calama, en het kan net zo goed een landingsnadering naar Mars zijn – of een verre woestijnplaneet.

Gefascineerd zit ik vastgeplakt aan het raam van het vliegtuig, starend naar het mooie niets onder me, zie ik puin, zand en steile rotsformaties, bergen, valleien en plateaus, evenals de wonden van open mijnen die er meer en meer onschadelijk en esthetisch uitzien vanuit de lucht dan ze doen zijn. Waarom wilde ik hier weer heen?

De Atacama-woestijn in het noorden van Chili wordt beschouwd als de droogste woestijn ter wereld – en een van de mooiste.

Hier vindt u fascinerende maanlandschappen met tot 6.000 meter hoge vulkanen, eenzame plateaus in gekke kleuren, zoutmeren, tussen flamingo's, vicuñas, gigantische cactussen, groene oases en warmwaterbronnen.

Explora is een hotelketen met een speciaal concept, dat het u.a. ook in Patagonië en op Paaseiland. Lange tijd wilde ik een keer een Explora-hotel testen en ben daarom bijzonder benieuwd naar wat te verwachten bij Explora Atacama. Bij aankomst worden we begroet door de manager en ander personeel vriendelijk en met de handdruk, ze stellen zich allemaal bij voornaam voor. Het is snel duidelijk: hier is het ontspannen en vertrouwd. We krijgen meteen een fles water om bij te vullen, want met de hoogte en het woestijnklimaat is veel drinken essentieel. Omdat het nog niet helemaal etenstijd is, zijn gezonde snacks in de lobby en kleine, verse gerechten aan de bar beschikbaar om de kloof te overbruggen.

Het luxe hotel ziet eruit als een uitgestrekte hacienda, maar is gemodelleerd naar een traditionele gemeenschapsfaciliteit van Atacameño. Het ontwerp is niet pretentieus, maar helder en minimalistisch, met open ruimtes, veel natuurlijk hout en witgekalkte muren. Het hotel is verdeeld over verschillende gebouwen, met stallen met eigen paarden voor ritten, een eigen observatorium voor sterrenkijken, een spa en vier prachtige zwembaden omgeven door de natuur. Vanaf het terras van het restaurant dwalen mijn ogen over de met sneeuw bedekte vulkanen van de Andes in de verte (gek!) En ik geniet van een heerlijke, verse driegangenlunch met een glas Chileense Mousserende wijn.


Excursie naar de geisers van Tatio
Daar, waar het zo vermoeiend is voor het lichaam, op meer dan 4.000 meter, zijn enkele van de mooiste landschappen van de Atacama: de plateaus. Zand- en grindwoestijn worden afgewisseld met wetlands waar we flamingo's en vredig grazende vicuna's kunnen observeren. Het is verbazingwekkend hoe deze dieren zijn aangepast aan de extreme omstandigheden!
Maar niet alleen Vikunjas en flamingo's die we op deze dag zien, maar we komen onderweg ook een kleine vos tegen (zoals ik je later op Facebook zal vertellen), dit is waarschijnlijk niet zo zeldzaam als ik dacht – het waren zelfs gehanteerde veronderstellingen, dat het altijd dezelfde vos zou kunnen zijn …).
Hoe hoger en verder we rijden, des te slechter is de weg, die binnenkort slechts een onverharde weg is die zich rechtstreeks in het niets uitstrekt (zoals ik van dergelijke wegen hou!). Wanneer het eindelijk te hobbelig wordt en we alleen in een slakkengang kunnen bewegen, verlaat de bestuurder van onze jeep de weg en rijden we off-road verder. Nog beter! En nog avontuurlijker! Deze omweg is ook te wijten aan het feit dat we in het midden van nergens op het eenzame plateau een dier tegenkomen dat volgens onze gidsen zelden in dit gebied wordt gezien: echte "Roadrunner"! Voorzichtig kijken de grote loopvogels ons van een afstand aan terwijl we ons een weg banen door de stoffige woestijn en kijken we terug. Wat leuk!
De reis naar El Tatio was trouwens mijn persoonlijke hoogtepunt in de Atacama – ook vanwege de rit over de gekke plateaus, omdat dit soort landschap me op de een of andere manier vooral raakt.
Een rondleiding naar de geisers die u kunt gebruiken boek hier *.
Flamingo's en het grote zoutmeer Salar de Atacama
Elke avond, wanneer de zon ondergaat, gloeien de vulkanen van de Andes rood. Vooral mooi en nog magischer en kaasachtiger als je kijkt naar de zonsondergang bij de Laguna Chaxa, een lagune in het enorme zoutmeer Salar de Atacama, net buiten San Pedro. Omdat in de uitgestrektheid van het zoutniveau het licht bijzonder mooi is. En als je nu denkt, is het niet langer kaasachtig: het werkt. Omdat hier veel flamingo's zijn!
We beginnen onze tour in het kleine woestijnstadje Toconao, met zijn witgekalkte kerktoren die op de een of andere manier charme uit het wilde westen uitstraalt, en wandelen door de verbazingwekkende groene tuinen van deze oase. Daarna gaat het naar het "meer", dat grotendeels gedroogde zoutpan is. Na een korte wandeling bereiken we een ondiepe lagune, waar flamingo's voorzichtig sjokken en hun snavels zachtjes in het olieachtige water dompelen om naar voedsel te vissen. We lopen ook heen en weer, terwijl het licht van de ondergaande zon de vulkanen aan de horizon langzaam onderdompelt in een gloeiend rood licht. Hach!
Tagestouren, die euch u.a. zum Salzsee und zur Lagune führen, könnt ihr z.B. hier* oder hier buchen*.
Was ihr sonst noch in der Atacama erleben könnt:
Eine Wanderung zu den heißen Quellen von Puritama, und danach ein entspannendes Bad, umgeben von der Wüste. (Eine Tour könnt ihr z.B. hier buchen.*). Anm.: Das Explora Hotel hat einen eigenen, separaten Bereich bei den Quellen, bei dem weniger los ist.
Ein Besuch archäologischer bzw. präkolumbischer Stätten, z.B. Pukará de Quitor, die Ruinen einer Steinfestung aus dem 12. Jahrhundert. Eine Tour könnt ihr z.B. hier buchen.*
Touren mit dem Fahrrad en Ausritte zu Pferd.
Eine Tour zu den Salzlagunen Cejar und Tebinquinche mit Baden und Sonnenuntergang (hier buchen*)
Sterne kucken: Es gibt kaum einen Ort auf der Welt, der dafür besser geeignet wäre (in der Atacama stehen auch weltberühmte Observatorien wie ALMA). In San Pedro könnt ihr spezielle Stargazing-Touren buchen. Das Explora Hotel hat sogar ein eigenes Observatorium (leider hätte man die Teilnahme vorher reservieren müssen, was wir nicht wussten.)
Wer möchte, kann hier auch einen Vulkan bzw. einen Fünf- oder Sechstausender besteigen. Da die Atacama an sich schon so hoch gelegen ist, läuft man dabei oft erst bei 4.000 bis 5.000 Meter Höhe los, was das ganze Unterfangen wohl „relativ“ einfach macht. (Da ich bei über 4.000 Meter Höhe schon Schwierigkeiten habe, überhaupt normal geradeaus zu laufen, ist das wohl leider erst mal nix für mich…).
Eine Tagestour zum Altiplano, der faszinierenden Hochebene an der Grenze zu Bolivien. So eine Tour wäre ja mein Traum! Allerdings hätten wir dafür mehr Zeit in der Atacama benötigt, auch zum Akklimatisieren an die große Höhe von z.T. über 5.000 Meter. Beim nächsten Mal dann!
Atacama – praktische Reisetipps
Hinkommen/Anreise: Ausgangspunkt für Touren und Ausflüge ist das kleine Dorf San Pedro de Atacama, die nächstgrößere Stadt ist die etwa 90 Minuten Fahrt entfernte Minenstadt Calama. Hin kommt ihr entweder mit dem Bus (z.B. von Santiago), mit dem Mietwagen, oder mit dem Flugzeug über den Flughafen Calama. Wir haben einen Inlandsflug von Santiago nach Calama genommen, da wir wenig Zeit hatten (Flugzeit etwa 3h). Von dort gibt es regelmäßige Bus-Shuttles nach San Pedro.
Einen Transfer vom Flughafen nach San Pedro könnt ihr z.B. hier buchen*, einen Transfer von San Pedro zum Flughafen hier.*
Die beste Reisezeit für die Atacama-Wüste ist im südamerikanischen Sommer, bzw. zwischen Oktober und Mai. Zwischen Dezember und März kommt es allerdings zum sog. „bolivianischen Winter“ mit Gewittern und Regenfällen über den Anden. Grundsätzlich könnt ihr die Atacama das ganze Jahr über bereisen, im südamerikanischen
Klima und Wetter: Das Klima ist extremes Wüstenklima, d.h. es wird tagsüber heiß (25 bis über 30 Grad) und nachts kalt (im November, also im Sommer: etwa 10-15 Grad in San Pedro). Ich fand es tagsüber im November sogar recht angenehm, da es meist einen frischen Wind gab, und sobald die Sonne etwas weggeht, brauchst du sogar schon eine dünne Jacke. Aufgrund der Höhe knallt die Sonne in der Atacama extrem und je höher du kommst, desto kälter wird es logischerweise auch. Bei den Tatio Geysiren auf über 4.000m Höhe trug ich mehrere Schichten plus Daunenjacke und Mütze – trotz strahlendem Sonnenschein. Im Juli/August ist es am kältesten. Den November kann ich euch jedenfalls sehr empfehlen!
Ausrüstung/einpacken: Starker Sonnenschutz (Sonnencreme, Sonnenbrille, Hut, leichte, langärmelige Kleidung) und Funktionskleidung in Schichten von heiß-kalt sind ein Muss! Dazu eine nachfüllbare Wasserflasche, Laufschuhe oder Wanderschuhe, und für große Höhen bzw. kühle Abende einen warmen Pulli/Fleece und eine Leichtdaunenjacke.
Akklimatisierung und Höhe: Ich empfehle euch, es erst mal langsam angehen zu lassen und nicht gleich am ersten Tag Ausflüge auf über 3.500 Meter Höhe zu machen (aber ich selbst neige halt auch zu Kopfschmerzen/Migräne und Höhengedöns). Meine Tipps gegen Höhenkrankheit und zum Wohlfühlen in der Atacama: Zwing dich, möglichst viel zu trinken (mindestens 5 Liter am Tag!), nicht zu schwer essen, wenig Alkohol, ausreichend Sonnenschutz, Aspirin 100 zum Blut verdünnen, pflanzliche Kreislauftropfen (Korodin), salziges Essen, und: die Geheimwaffe: Coca-Tee! Ich wusste nicht, dass es den auch in Chile gibt, doch auf Nachfrage wurde er mir im Hotel serviert, so dass ich mir jeden Tag ein oder zwei Kännchen gegönnt habe. Frag einfach mal nach! Der hilft echt!
Mein Atacama-Fazit: Ich liebe Wüsten und durfte bereits einige wunderbare Wüsten dieser Erde bereisen, und dennoch habe ich noch keinen Ort gesehen, der so ist wie die Atacama. Die Farben, die Vulkane, die Tiere… ein Naturwunder, das in meiner Erinnerung für immer eingebrannt ist, und dessen Besuch ich jedem nur empfehlen kann. Ich selbst mag unbedingt nochmal hin – die vier Tage waren einfach zu kurz!