Een nacht aan zee - in de slapende strandstoel op Föhr

De vakantieganger stopt voor het hek. "Mag ik een kijkje nemen?" Ik nodig haar graag uit. In het hotel zou je het vreemd hebben gevonden, als de buurman een uitzicht in de kamer zou willen gooien. Alles is anders op het strand.

"Er is niet veel te zien," zeg ik. Mijn bed voor een nacht is spartaans, ik heb het roze beddengoed nog niet in de schijnwerpers gezet. "De matras ziet er dun uit", zegt de vrouw kritisch. Ik onderzoek het bovenste gedeelte. "Er ligt een matras onder," informeer ik haar. Een eerste druktest toont aan: ongemakkelijk is anders.

"Dat zou me te koud zijn", gaat ze verder. Haar moeder of schoonmoeder verschijnt kort daarna met glanzende ogen voor de mand. "Een bed op het zandstrand!" Ze zingt het bijna. En nu heb ik dit Kornfeld-lied in mijn hoofd.

Waarschijnlijk vindt ze me benauwd, omdat ik mijn best doe om zo min mogelijk zand in mijn strandbed te dragen. Maar deze onderneming blijkt al snel onmogelijk wanneer omgeven door zand. Dus waarom de stress?

Vanaf nu op blote voeten

Ik pak kussens, deklakens en lakens uit, leg dingen in en berg de rest in de auto op de nabijgelegen parkeerplaats in Utersum. Omdat een slapende strandstoel slechts weinig opbergruimte heeft, en niet te vergeten kasten. Maar het ziet er nu echt comfortabel uit.

Het avontuur kan beginnen.

Eerst versterken voor de nacht in de open lucht. De strandbar heeft reggae en de ober zegt dat ik een zwarte hugo zou kunnen gebruiken. Blijkbaar de Föhrer-tegenhanger van saloon en whisky. We spreken iets warms en een koele rosé af, waarmee ik ondanks het weer naar het terras ga.

Donkere wolken stijgen op aan de horizon. In Utersum moet je de mooiste zonsondergang in heel Föhr ervaren, maar of dit tegenwoordig een spektakel van kleur is, is de vraag. Je zit tenslotte schilderachtig tussen Amrum en Sylt.

Wanneer de zomerregen verandert van druipend in een lichte douche, heb ik gegeten en kan ik naar mijn kleine oase op het strand vluchten. Mijn slaapmand werkt als een cabriolet met scharnierend dak. Door een rond venster kijk ik nu naar regendruppels met Beachlife.

Ufo met grotgevoel

Veel comfortabeler dan luchtbed en tent en aangepast aan de omgeving. En je moet zeggen dat zo'n slapende strandstoel alleen op afstand verband houdt met de normale strandstoel. Het is breder, grijzer, rechthoekiger, moderner.

Het lijkt bijna alsof iemand een extra grote slee op sleden en met kap naar het strand heeft gebracht. Een eenvoudige UFO met een grotgevoel. Onder het cabriodak is een plek om te zitten, liggen, knuffelen, praten, nadenken, filosoferen, overnachten. Schrijven is ook mogelijk. Zeer goed zelfs.

Bovendien, de zachte ruis van de golven, die nooit stopt. Oké, op een gegeven moment. Eb en vloed bestaan ook rond Föhr. Ergens praten een paar toeristen, ik zie het niet. Een raaf rent over het zand, meeuwen schreeuwen. De wind schudt het cabriodak.