Geluk ligt in de wei – koe knuffelen in Jevenstedt


Koe knuffelen in Jevenstedt

En dan sta je op een milde herfstdag midden in een weiland. Zittend, hoewel de grond niet zo warm aanvoelt als de lucht. Gezicht gestrekt naar de zon. Naast jou, Bubi, liggend zij aan zij met zijn moeder in het gras en comfortabel herkauwend. Mijn rug tegen zijn vacht, zijn flank tegen zijn vrouw mama. Geluk ligt in de wei? In het begin was het al ongebruikelijk om midden in een kudde vee te staan ​​of zelfs te zitten.

Boerin Laura Morschett instrueert haar bezoekers als ze naar de wei gaan om koeien te knuffelen. Geen hectische bewegingen. Kruipen gaat goed op de nek, minder op het gezicht. Ze demonstreert het, hurkt op een van de meegebrachte kussens en nestelt zich tegen Amira aan, die naast haar dochter Annouk ligt. Beiden hebben er niets tegen dat ik ze voorzichtig streel. Ik mag zelfs naast het grootste dier in de kudde, Themba genaamd, zitten en met mijn vingers door zijn vacht gaan. Het echt massieve lichaam maakt indruk op me. Hopelijk schuift hij niet opzij terwijl ik naast hem zit? Laura glimlacht en stelt me ​​gerust. Dan zegt ze dat Themba’s gewicht ooit door een bezoeker werd geschat op een ton. Dat geloof ik meteen!

We gaan verder terwijl Themba opstaat en richten ons op de volgende potentiële knuffelpartner. jongen Het gebeurt terwijl ik naast hem zit. Ik verlies mijn onzekerheid, alle zorgen zijn opgelost als de wolken aan de hemel. Het leven is mooi, de zon schijnt rijkelijk en ik geniet van de rust om me heen. Leunend tegen Bubi sluit ik mijn ogen. Als ik ze weer open, lijkt het gras groener, de lucht blauwer, de lucht milder.

Ik realiseer me dat deze verandering niet alleen komt door te chillen op de wei. Bubi speelt een niet onaanzienlijke rol. Simpelweg vanwege zijn nonchalante uitstraling. Bubi is de meester van goede vibes. Het warme lichaam aan mijn zijde, het gestage kauwen, de pluizige vacht die ik kan aaien. Ik kan eindelijk genieten van een beetje leunen. Uitzetten.

leven koeien

“Zijn oren zijn erg ontspannen”, merkt Laura op, die even verderop in de wei zit. Ze kent het effect van haar favoriete dieren. Ze komt oorspronkelijk uit Nedersaksen en hielp als tiener al graag in de stal. Het was dus niet meer dan logisch om landbouwwetenschappen te gaan studeren. Ze wijdde haar proefschrift aan dierondersteunde therapie.

“Heup het tot aan de hoorns en wikkel je hand om een”, adviseert ze. Als ik het doe, sta ik er versteld van hoe warm de hoorn is, hoe het leven van binnen klopt. Hoeveel je het kauwen kunt voelen. Laura vertelt een beetje over hoe ze aan de 13 runderen kwam, elk met zijn eigen verhaal. En ze zijn allemaal schattig op hun eigen manier. “Levenskoeien”, noemt Laura ze. Er zijn ook voormalige melkkoeien, zoals Donna en New York, de moeder van Bubi. Haar zoon, die nu twee jaar oud is, zou na 14 dagen verkocht en vetgemest worden, maar hij heeft echt geluk gehad en kan zijn soevereine karakter nu ontwikkelen op de wei.

De koeien van boerderij Lüttje Drööm
Cookie was vroeger ook een melkkoe.

Het kostte Laura een jaar om de koeien voor te bereiden op nauwer contact met mensen. “Tegelijk mogen ze hun respect niet verliezen”, zegt Laura, die zich soms moet laten gelden. Van nature is een koe op hun hoede of verlegen tegenover mensen. Hoewel ik meerdere keren contact heb gehad met koeien, stond er altijd een hek tussen ons. Sommigen van hen strekten hun hoofd uit om met hun mond naar voren te tasten omdat ze geen handen hadden. Toen vond ik haar nogal brutaal, en dat is op de boerderij van Lüttje Drööm niet anders. Zo noemde Laura liefkozend haar woonplaats, kleine droom.

Keer op keer draaft een van de koeien omhoog, opgewonden om te zien wat hier gebeurt. Zitten er niet ook interessante dingen in het gras? Laura stuurt vervolgens de nieuwsgierige persoon voorzichtig rond, hoewel de tas of camera zeker het onderzoeken waard zou zijn geweest. Degenen die zich een weg naar voren hebben gewerkt, trekken ook graag aan mijn jas. Maar de koeienfluisteraar heeft alles onder controle. En op een gegeven moment liggen alle 13, hoe verschillend ze ook zijn, gewoon nonchalant in de zon. Dat is het moment. Naast Bubi met zijn charisma, gezelligheid en nonchalance, voel ik me bijna onderdeel van het geheel. Hier en nu, midden in de natuur. Deze rust.

Tekst & foto’s: Elke Weiler

Koe knuffelen in Jevenstedt
Met dank aan Laura voor het vastleggen van het juiste moment.

Info

Koeknuffelen bestaat al langer dan Koe-Knuffelen in Nederland. Lichaamscontact kan tot stand worden gebracht voor zover het vee dit toelaat. Het moet immers voor jullie beiden comfortabel zijn, contact op ooghoogte. Laura treedt op als vertrouwenspersoon van de dieren. Ze kent de aard van haar koeien en ossen het beste en kan ze lezen, bijvoorbeeld door de bewegingen van hun oren. Als de koe ook de ogen sluit, is ze ontspannen.

Laura biedt koeiensponsoring waarmee ze onderhoud en medische zorg kan bieden aan het vee dat niet langer op de boerderij werkt. Ik overweeg om een ​​gedeeltelijke sponsor van Bubi te worden. Natuurlijk gaat het geld voor iedereen in de pot! Lees meer op Laura’s website Hof Lüttje Drööm.

Meer dierenverhalen? Hier vind je alpaca’s, lama’s en ezels.

Source: https://meerblog.de/kuhkuscheln-jevenstedt/

Похожие записи

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *