Het is slowtime – Een pauze in Graubünden – Reisverslag van Zwitserland – Reisberichten

Waar ligt Bergün eigenlijk? En waar ligt de gemeente Albula? Ik had geen idee. Maar zelfs met deze ‘blinde ontmoeting’ met Zwitserland zou ik niet teleurgesteld moeten zijn. Het was een prachtige eerste ontmoeting. Een heerlijk vertraagde en ontspannende kennismaking. Alles behalve een speeddate.

Een treinreis is grappig…

Sommige mensen zeggen dat reizen met de trein de beste manier is om iets nieuws te ontdekken. In Duitsland zou ik het daar slechts gedeeltelijk mee eens zijn. Tenzij je reist zonder tijdsdruk en met veel geduld. Anders in Zwitserland. Hier komen de treinen ondanks de sneeuw en het ijs op tijd aan, zijn perfect op elkaar afgestemd, het treinpersoneel is altijd beleefd en de medepassagiers zijn attent. Ik weet echter niet of het internet beter werkt in Zwitserse treinen dan in Deutsche Bahn – tijdens onze reis met de Rhätische Bahn heb ik er geen seconde over nagedacht om het notitieboekje te openen. De uitzichten zijn veel te fantastisch om op je mobiele telefoon te werken of te spelen. Mijn reisgenoot ziet hetzelfde. Mikkel heeft het zich gemakkelijk gemaakt in de treincoupé, eet het ene pretzelstokje na het andere en roept vol verwachting: “Papa, daar ligt sneeuw”.

Wat je echter op de Albula-lijn altijd bij de hand moet hebben, is de camera: iedereen die met het openbaar vervoer naar Bergün Filiur (of verder naar St. Moritz) reist, reist op een UNESCO-werelderfgoedlocatie. De ruim 100 jaar oude spoorlijn door de Albulavallei met zijn tunnels en viaducten is werkelijk indrukwekkend.

Zelfs tijdens het rijden voel ik de drukte van alledag aan mij voorbijglippen. Na aankomst in Bergün wordt dit gevoel nog eens versterkt, omdat het kleine, idyllische dorpje een uiterst ontspannen sfeer uitstraalt. Je zou bijna denken dat de verder betrouwbare Zwitserse horloges iets langzamer tikken dan normaal.

Proost op troost

We lopen vanaf het treinstation naar onze accommodatie op de boerderij Biobergün. Bij aankomst worden we begroet met een warme glimlach door gastheer Franziska Amstad. Het woon- en gastenverblijf ligt direct naast de boerderijwinkel, waar de eigen producten worden verkocht. Ook de stallen, waar we elke dag verse melk kunnen halen, zijn heel dichtbij. Natuurlijk zijn er ook geiten en varkens om te aaien.

Ons vakantieappartement is vooral één ding: supercomfortabel. Of het nu op de oude houten bank aan de eettafel is, in de luie stoel bij het grote panoramische raam met uitzicht op de besneeuwde bergen of direct voor de kleine open haard – alles aan deze accommodatie nodigt uit om de tijd te vergeten en van het moment te genieten. Het geruis van de nabijgelegen beek en het constante gerinkel van koebellen vormen de akoestische begeleiding van deze filmische achtergrond.

Het gezellige gevoel in de Biobergün is niet alleen te danken aan de gezellige sfeer. Het is meer de eenvoud en authentieke rust van deze plek. Vervolgens ronden we de prachtige aankomst af met een echt Zwitsers culinair hoogtepunt: Mikkel en ik koken Älplermagronen: een mix van pasta, aardappelen, kaas, spek, uien en room gecombineerd met appelmoes (ja, je eet er echt appelmoes bij!). Hemels!

Race de berg af op hardlopers

Bergün Filisur staat – ook buiten Graubünden – vooral bekend om twee dingen: de spoorlijn (met het bijbehorende Albula Spoorwegmuseum) en de rodelbanen. Zodra je door het stadje loopt, merk je al snel dat sleeën hier een heel groot onderwerp is. Sleeën zijn overal te huur. De bezoekers die je onderweg tegenkomt, hebben allemaal, zonder uitzondering, sleeën op hun schouders. Geen wonder, want Bergün heeft twee snelle afdalingen in de aanbieding.

Om bij het startpunt van de rodelbaan Preda-Bergün te komen, nemen we de Rhätische Bahn een halte verder naar Preda, vanwaar we ongeveer zes kilometer terug naar het Bergündal kunnen rodelen. De vier en een halve kilometer lange rodelbaan Darlux-Bergün is nog avontuurlijker en sneller, met nog scherpere bochten en meer hellingen.

We testen de route Preda-Bergün twee keer. Eén keer ‘s avonds met een stop voor fondant en kaasfondue in Hotel Preda Kulm direct aan de verlichte piste, en één keer in de vroege ochtend gevolgd door een tweede ontbijt. Als u, zoals wij, niet over een eigen slee beschikt, kunt u een rodel huren bij Club 99 op het treinstation van Bergün.

Bergaf en bergop

Natuurlijk kunt u in Bergün Filisur ook met het hele gezin skiën of snowboarden. Op korte loopafstand van onze accommodatie ligt het familieskigebied Tèct/Zinols, inclusief een kindergedeelte met Pinocchio-lift en vliegend tapijt. Mikkel oefent ijverig met een liefdevol geduldige skileraar, zodat hij binnenkort eindelijk ons ​​“groten” kan bijhouden.

Na een paar afdalingen gaat het avontuur in de middag bergopwaarts verder. We mogen in een sneeuwkat rijden terwijl de pistes klaargemaakt worden voor de volgende dag. We kunnen met zijn drieën nauwelijks ruimte vinden in de smalle bestuurderscabine en zijn verbaasd over de kracht van het rupsvoertuig. De meeste lol had Mikkel toen we met de zijvleugels van de machtige sneeuwschep naar andere kinderen zwaaiden.

Na drie dagen in het magische Bergün Filisur moeten we helaas vertrekken, op de trein stappen en verder gaan naar het nabijgelegen Val Surses met als hoofdstad Savognin. In de zomer is de vallei een absoluut eldorado voor wandelaars en mountainbikers. Maar we zijn helemaal voorbereid op de winter en kijken verlangend omhoog naar de met sneeuw bedekte toppen.

Van hoeven en hoeven

Savognin is iets groter en drukker dan Bergün. Maar het is niet minder pittoresk met zijn indrukwekkende bergpanorama, oude boerderijen, mooie kerkjes en een historische brug over de rivier de Julia, die de gemeenschap in twee districten scheidt. We hebben geluk en beginnen ons verblijf met een bijzondere stadstour. Tegenover onze accommodatie, het familiehotel JUFA, dat pas in 2021 is geopend, ligt de manege Giatgen Arpagus. Dik ingepakt en in warme dekens gewikkeld, maken we het ons in het echt slechte winterweer comfortabel op een koetsbank, laten Giatgen ons de omgeving zien en luisteren naar zijn vele rustieke verhalen en anekdotes.

De natte sneeuw in de vallei is niet zo prettig, maar geeft wel hoop. Want op grotere hoogte betekent neerslag uiteindelijk verse sneeuw. Ik ben dan ook helemaal niet ontevreden over het nogal slechte weer. Ik kijk eigenlijk uit naar de afdalingen die nog voor ons liggen – en naar de wellnessruimte van ons hotel. Eerlijk gezegd, is er iets beters dan in de door de sauna verwarmde sneeuw staan ​​en naar de witte bergen kijken? Wetende dat je nog veel tijd hebt voor het avondeten. Geen haast, geen stress. Wat een zeldzame luxe…

Dubbelpak in de verse sneeuw

‘s Morgens ben ik meer dan tevreden: zoals gehoopt is de natte sneeuw in het dal in de vorm van de fijnste poeder naar de hellingen gesijpeld. Een droom voor alle wintersporters en vooral voor alle papa’s die het gebied ontdekken met hun kleintjes tussen de benen. Wanneer heb jij de mogelijkheid om samen te skiën op pistes tot 200 meter breed in de beste omstandigheden?

Als je nog niet het plezier hebt gehad om in een papa-kind-team te skiën: skiën met de mini’s is een hartverwarmende ervaring. Hoewel de afdaling in gebogen houding brutaal inspannend is voor rug en dijen, doen het vrolijke gegil en gelach van de kinderen hen snel hun eigen pijn vergeten. Mijn kleine miniskiër geniet zichtbaar van de wind in zijn gezicht, zweeft en laat zich vervolgens in de zachte poedersneeuw vallen. En zoals het gezegde luidt: “Gelukkig kind, gelukkig leven”.

Na een halve dag schreeuwen mijn spieren om verlichting en een pauze – en Mikkel schreeuwt om hete Ovaltine. We gaan naar “Monte Crema” in het bergrestaurant Somtgant. Aan het eind van de dag trakteer ik mezelf op een paar snellere afdalingen alleen naar de vallei. Oh ja, het is echt leuk om hier te carven!

Samen skiën met Junior zal voor mij altijd een van de meest waardevolle herinneringen blijven. Net zo kostbaar als elk moment dat we als gezin buiten kantoor doorbrengen. Wat een geluk dat de Zwitserse klokken tijdens ons bezoek aan Bergün en Savognin in het kanton Graubünden extra langzaam tikten, waardoor de korte trip voelde als een lange en redelijk ontspannende pauze.

Het is leuk! Tot snel.

Source: https://www.reisedepeschen.de/its-slowtime-eine-auszeit-in-graubuenden/