Omdat Kushwant Singh de liberale geest van India belichaamde - reisheldendaden

Kushwant Singh is een van de meest interessante Indiase persoonlijkheden van de 20e eeuw. Bijzonder indrukwekkend was zijn integriteit en zijn onbevreesdheid om zijn sterk polariserende meningen te vertegenwoordigen, ook al waren ze niet populair en brachten hem invloedrijke vijanden. Kushwant Singh was een liberaal in de beste zin van het woord die zich nooit liet dwingen door politiek of religie.

Singh werd in 1915 in het Pakistaanse deel van Punjab geboren in een rijke Sikh-familie. Hierdoor kon hij rechten studeren in Lahore en later in Cambridge en Londen. Vervolgens werkte hij acht jaar als advocaat in Lahore. Vervolgens aanvaardde hij een functie bij het Indiase ministerie van Buitenlandse Zaken, die hem nooit vervulde en hem zo teleurstelde dat hij zich afwendde van de wet en de journalistiek. Hij maakte snel een naam voor zichzelf en steeg uiteindelijk naar de redacteur van drie tijdschriften / kranten: de Times of India behorende Geïllustreerde Week van India, de The National Herald en de Hindustan Times,

Zijn handelsmerk waren echter zijn scherpe teksten en columns. Soms schreef hij drie columns per week. Voor hem waren er taboes om ze te verbreken, maar hij lokte niet uit omwille van provocatie, maar om zijn vinger in de open wonden van de Indiase samenleving te leggen. Vooral hypocrisie, overdreven vroomheid en hypocrisie waren zijn hele leven een doorn in het oog. Voor bekrompenheid had hij alleen maar spot.

Hij was een gelaagd en soms tegenstrijdig personage, een all-rounder die korte verhalen, spontane proza, essays, korte verhalen, romans en moppenboeken publiceerde. Kushwant Singh was een geobsedeerde workaholic die meer dan 80 boeken schreef.

Zijn beroemdste werk verscheen al in 1954. In Trein naar Pakistan Hij beschreef de brutale verdrijving en pogroms die volgden op de 'verdeling' in India en Pakistan. Een geweldig boek dat geloofwaardig de wreedheden afschildert.

In 1963 schreef hij in twee delen het Geschiedenis van de Sikhs, In 1974 ontving hij de literaire prijs Padma Bushan toegekend. In 1984 keerde hij het echter terug in protest tegen de militaire actie "Blue Star", waarbij de Gouden Tempel in Amritsar bloedig werd bestormd nadat Sikh-nationalisten hem hadden bezet. Van 1980 tot 1986 was hij lid van het House of Lords in het parlement. In 1989 schreef hij Delhi De stad moest zijn thuis blijven tot zijn dood.

Hij was een gedurfde, ruziezoekende en niet-aangepaste man die perfect kon spelen met humor, ironie en sarcasme, zowel berucht en teder, vlijmscherp in zijn analyse en nauwelijks ijdel. De persoonlijkheidscultus die hem omringde was meer gênant. Hij hield van de subversieve provocatie en haatte denkverboden. Dit was opnieuw duidelijk zichtbaar in zijn boek uit 2003 Het einde van Indiawaarin hij de hindoe-fanatici openlijk en scherp bekritiseerde.

Velen namen ook aanstoot aan hoe openlijk hij over seksualiteit schreef. Hoewel je zijn teksten in vergelijking ten hoogste als 'soft porn' kunt omschrijven, maar dat is vandaag voldoende om het bevroren in preutse indianen te shockeren. Desalniettemin is een Charles Bukowski met zijn 'Gossen-literatuur' een heel ander kaliber. Singh was ook erg kwetsbaar voor zijn critici omdat hij zich openlijk een agnost of atheist noemde.

In 2013 publiceerde hij zijn boek Het goede, het slechte en het belachelijke een scherpe kritiek op religieuze praktijken, priesters en de goedgelovigheid van de nieuwe Indiase middenklasse en hun bereidheid om zich zonder nadenken in het hindoe-nationalisme te verwennen. Geweldig is ook zijn boek Absolute Kushwant – Tussen leven en doodwaarin een paar jaar voor zijn dood de grootmeester van de zuil terugkijkt op zijn veelbewogen leven, onversierd en vol kwaad en zonder bitterheid.

Kushwant Singh is 99 geworden en blijft voor mij een belangrijke stem van een liberaal, kosmopolitisch India dat geen taboes oplegt en religie als een privéaangelegenheid beschouwt in plaats van als een politiek probleem. Sommigen zeggen dat hij zich tegen het einde van zijn leven opnieuw tot het geloof wendde. Natuurlijk altijd met zijn eigen humor en zijn gemak. Zoals hij zelf schreef: "Dank God is dood, deze zoon van een geweer."

Een persoonlijkheid als Kushwant Singh ontbreekt heel erg in India! Ik hoop dat in zijn voetsporen nieuwe literaire mannen de moed zullen hebben te schrijven wat hen beweegt, en zich niet laten beperken door hardliners in hun vrijheid van meningsuiting.

In mijn boek introduceer ik andere Indiase persoonlijkheden. Hier is een selectie:

Omdat Rabindranath Tagore de Indiase ziel kon uitdrukken
Omdat Mahatma Gandhi de vreedzame weerstand ontstak
Omdat Ashoka transformeerde van de wrede generaal naar de vreedzame koning
Omdat Salman Rushdie de "Midnight Children" heeft gemaakt
Omdat Vandana Shiva vecht voor de rechten van boeren en tegen zaadbedrijven
Omdat Arundhati Roy werkt voor de rechten van minderheden
Omdat Jiddu Krishnamurti zich niet liet transformeren in een "wereldleraar"

"111 redenen om van India te houden" is uitgegeven door Schwarzkopf & Schwarzkopf Verlag in Berlijn en omvat 336 pagina's. Premium paperback met twee gekleurde delen