Wereldverkenner Christina: Ver weg thuis en toch verdwaald
Christina vertelt ons over de reinigende effecten van een wandeling en waarom ze zich thuis voelde in Ierland en nog steeds verloren. Veel leesplezier en laat een reactie achter!
Vertel eens iets over uzelf
Met reislust en een rugzak in mijn bagage: dat ben ik, Christina Balsam, 26 jaar oud uit de buurt van Keulen, op internet bekend als TravelTina. Momenteel werk ik op de montage-afdeling van een televisieproductiebedrijf in Keulen.
Het is duidelijk dat mijn twee grote passies reizen en bloggen zijn, die ik combineer op mijn reisblog. Verder hou ik van lange wandelingen, luister ik naar luisterboeken terwijl ik stoom afblaas in kleurboeken en bak ik graag, bij voorkeur kleine gebakjes zoals scones, muffins of koekjes.
Gelukkig zijn mijn ouders allebei dol op reizen, ik heb het grootste deel van mijn zomervakantie in onze caravan in Nederland en de kerstvakantie op de skipistes in Oostenrijk of Italië doorgebracht.
De reisbug greep me echt tijdens mijn 6 maanden durende werk- en reisverblijf in Ierland en Schotland in 2015. Daar hield ik een privéreisblog bij voor vrienden en familie in dagboekstijl en later via een seminar in mijn journalistieke studies is het min of meer minus mijn nieuwe baby werd geboren: www.travel-tina.de
Waar heb je de mooiste zonsondergang meegemaakt?
In de zomer van 2011 heb ik de mooiste zonsondergang meegemaakt in Rovinj in Kroatië.
Ik was daar op een camping direct aan zee en de zon ging in een diep oranje achter de zee, tussen de pijnbomen.
Waar heb je een cultuurschok ervaren en waarom?
Dat was in een klein Bulgaars dorp nabij de stad Montana, ongeveer twee uur rijden van de hoofdstad Sofia. Ik bezocht daar haar grootouders met een Bulgaarse medestudent.
Ik schrok een beetje door de eenvoud van de gazebo-achtige accommodatie die de familie hun huis noemde. Als lunch was er speciaal voor mij een vers geslacht lam.
Het werd volledig gegrild op tafel geserveerd en iedereen plukte het vlees met de blote handen en at het op terwijl de vliegen er omheen vlogen en je kon het lam als zodanig herkennen, inclusief de oogbollen.
Omdat het onbeleefd zou zijn geweest tegen mijn gastheren, met wie ik toch niet kon communiceren, moest ik helaas tussenbeide komen.
Het was allemaal een situatie die me intimideerde.
Wat was je meest memorabele moment tijdens het reizen en wat maakte het zo speciaal?
Een van mijn favoriete momenten is mijn reis naar Denia tijdens mijn stage in Spanje. Zoals altijd had ik de siësta gemist en liep ik door de verlaten plek. Alleen de kasteelruïne was open. Behalve mij was er maar één meisje uit Slovenië.
We maakten foto’s van elkaar en begonnen erover te praten. We keken samen naar de rest van de ruïne en brachten de rest van de middag door.
Het is een van die vriendschappen die je alleen ervaart tijdens het reizen: we kenden gewoon onze namen en we hadden het al over de meest persoonlijke dingen en over de zin en onzin van het leven. Een paar weken later bezocht ik haar in Valencia, waar ze toen woonde. We hebben tot op de dag van vandaag sporadisch contact.
Een ander onvergetelijk moment komt uit Ierland, toen ik ‘s nachts gewikkeld in de Ierse eenzaamheid van de Burren-regio lag met mijn beste vriend en twee andere vrijwilligers uit Taiwan en Spanje en naar de sterren keek.
Iedereen heeft vast weleens vallende sterren gezien, alleen heb ik er waarschijnlijk door geslapen.
Wat was je grappigste taalfout?
In 2015 werkte ik in een hostel in de buurt van Dublin in Ierland en had ik vreselijke koortsblaasjes. Ik probeerde uit te leggen wat ik heb en dat ik er zalf voor nodig had. De receptioniste barstte in lachen uit omdat hij zogenaamd genitale herpes zou zeggen.
Ik schaamde me toen vreselijk, vandaag lach ik erom, onder andere omdat ik achteraf vrij zeker weet dat herpes gewoon herpes betekent in het Engels en dat ik net ben grootgebracht.
Waar heb je de meest gastvrije mensen leren kennen? Wat was er zo bijzonder?
Vooral in Ierland! Iedereen voelt zich daar je beste vriend, want de Ieren zijn erg warme, open en communicatieve mensen.
Een vrouw reed mij en mijn beste vriendin een stukje de stad in in haar auto en nodigde ons uit bij haar thuis voor een kopje thee.
Helaas was er nooit genoeg tijd om ze echt te bezoeken.
Wat is het vreemdste dat je tijdens je reis hebt gegeten? Smaakte het goed?
Misschien niet bepaald vreemd, maar zeker heel onverwacht, aangezien ik toen relatief jong en naïef was. In 2008 was ik op een schooluitwisseling in Frankrijk met een aantal van mijn klasgenoten.
Een meisje had iets in haar hand dat op een zuurstok leek: een rood-witte stok. En aangezien ik niet vies was van snoep, liet ze me het proberen.
Het bleek krabvlees te zijn. Aangezien ik nog steeds walg van alles wat uit de zee komt, moest ik natuurlijk meteen kokhalzen en kreeg ik nog steeds kippenvel als ik eraan dacht.
Wat was je meest emotionele moment tijdens het reizen? Waarom?
Een wandeling rond het stuwmeer van Guadalest in Spanje in 2017. Ik liep mijn verplichte universitaire stage in de buurt en werd min of meer via sms achtergelaten door mijn oude vriend. En dat na bijna zeven jaar.
Ik had de wandeling eigenlijk met hem gepland en ben er toen alleen aan begonnen. Ik raakte op de een of andere manier verdwaald en in plaats van de twee tot drie uur die ik heb genoemd, heb ik ruim vijf uur rond het meer gelopen in de krakende middagwarmte van de Costa Blanca met een veel te slechte fysieke conditie en te weinig proviand en water en over mezelf, de scheiding en alles wat daarbij kwam kijken behoort tot het denken.
Ondertussen heb ik natuurlijk veel gehuild en aan het einde van de wandeling was ik behoorlijk uitgeput, niet alleen fysiek maar ook emotioneel.
Achteraf gezien deed het het echter heel goed werk en daarna was ik erg trots op mezelf. Ik denk dat dat een van de belangrijkste momenten was van mijn liefde voor wandelen, die later werd aangewakkerd.
Heb je je ooit verloren gevoeld tijdens het reizen? Zo ja, waar en waarom?
Ironisch genoeg, op de plek waar ik me ook het meest thuis voelde: tijdens mijn werk en reizen met mijn Ierse gastgezin in de buurt van Galway.
Samen met mijn beste vriendin, een meisje uit Taiwan en een Spanjaard, woonden we bij een Iers stel en hielpen we met het huishouden in hun B&B.
Alles was zo vertrouwd, misschien was dat precies het probleem. De eerste dagen had ik echt heimwee naar mijn gezin en dit turbulente, gelukkige gezinsleven, dat destijds in mijn gezin vertroebeld was omdat mijn vader erg ziek was.
Na met de meisjes gepraat te hebben, godzijdank ging dat gevoel snel voorbij en hadden we een geweldige zes weken.
Ik heb nog steeds contact met mijn gastouders en twee jaar later bezocht ik ze met mijn moeder.
Reis je liever naar de mooiste plek waar je ooit bent geweest of ontdek je een nieuwe plek?
Ondanks alle liefde voor wandelen en avontuur, ben ik een zeer weemoedige reislustig die vasthoudt aan het bekende en niet graag loslaat.
Ik reis waarschijnlijk liever naar de mooiste plek waar ik ben geweest. Op dit moment kon ik echter niet kiezen tussen mijn jeugdplaats Oostkapelle in de Nederlandse provincie Zeeland of Galway Bay, vooral Ballyvaughan, in Ierland.
Hoe bewaar je herinneringen aan je reis?
Tijdens de reis bewaar ik alles: speciale schelpen, vliegtickets, toegangskaarten, treinkaartjes, speciale souvenirlabels, alles.
Om dit te doen, neem ik wat aanvoelt als twaalf miljoen foto’s en heb ik altijd een klein notitieboekje waarin ik bijzondere momenten opschrijf die ik niet wil vergeten.
Ik stop dit allemaal in een doos of maak een fotoalbum zodat ik het me altijd kan herinneren in slechte of verdrietige tijden.
Ik verwerk ook wat dingen op mijn blog of neem het op als Instagram-post.
Vond je het interview leuk? We kijken uit naar uw reactie!
Source: https://wetraveltheworld.de/weltentdecker-dezember-20/
