Wintervakantie in Braziliaans – reis langs de oostkust – Reisverslag Brazilië – reisberichten

Brazilië staat al jaren bovenaan mijn lijstje. Als die-hard Portugal-fan was ik nieuwsgierig. Hoe zou het zijn, het enorme land op het zuidelijk halfrond, dat qua oppervlakte bijna zo groot is als Europa? Zijn er, na ruim 300 jaar Portugese koloniale overheersing, overeenkomsten met het kleine land in het westen van het Iberisch schiereiland of is het een wereld op zichzelf?

Na lang nadenken over de reisroute werd (niet in de laatste plaats vanwege de tijdsfactor en de vliegverbindingen) gekozen voor Rio de Janeiro, Trancoso en Recife. De Amazone, de watervallen van Iguaçu, Salvador de Bahia of de eilandenwereld van Fernando de Noronha zouden nu nog moeten wachten…

Verrassend genoeg reageerden de mensen om mij heen met twijfel in plaats van met enthousiasme op onze vakantieplannen. Brazilië, serieus? Is dat niet veel te gevaarlijk? Is daar niet sprake van dengue-koorts? Veel te duur! Er zijn daar haaien. Niet dat je teleurgesteld bent over de stranden.
Om het maar meteen te zeggen: Brazilië is prachtig – zowel qua landschap als qua mentaliteit van de mensen, hun cultuur, geschiedenis en niet in de laatste plaats culinair.

Onze reis begint eind december. Niet alleen Kerstmis en Oud en Nieuw staan ​​voor de deur, maar het is ook zomervakantie in Brazilië. Scholen blijven gesloten tot carnaval. Het is familietijd. Absoluut hoogseizoen. Duur ja, heel duur! Maakt niet uit. Oudejaarsavond in Copacabana – met een drankje in je hand en je voeten in het zand…

Barra de Tijuca – moderne wijk en groene oase

We landen vroeg in de ochtend in Rio de Janeiro. Ik ben geëlektrificeerd vanaf het eerste moment. Zie jij de Corcovado vanaf hier al? Of misschien de Suikerbroodberg? Allereerst staan ​​we in de rij voor de immigratiedienst, bleek en veel te warm gekleed. En eigenlijk zou ik nog een paar dagen geduld moeten hebben als het om sightseeing ging.

Onze eerste stop is Barra de Tijuca, een goed uur rijden van de luchthaven en, afhankelijk van het verkeer, ongeveer een half uur ten westen van Ipanema. Het grootste en dichtstbevolkte district van Rio werd in de jaren zeventig ontwikkeld en tijdens de Olympische Spelen van 2016 opnieuw aanzienlijk uitgebreid. Miljarden reais zijn geïnvesteerd in de infrastructuur en Barra de Tijuca is nu een moderne en uiterst gewilde plek om te wonen en vakantie te vieren, met een ruime keuze aan winkelcentra, restaurants, bars en clubs. Achter een 10 km lang fijn zandstrand (tussen Praia do Recreio in het westen en Pier da Barra in het oosten) liggen verschillende natuurbeschermings- en recreatiegebieden, evenals de Itanhangá Golf Club (locatie van de Olympische Golfspelen en een van de oudste en meest traditionele golfclubs in Brazilië). Het omliggende Atlantische regenwoud, mangrovebossen en lagunes geven een idee van de oorspronkelijke vegetatie.

Ons hotel ligt aan het strand, alleen gescheiden door de vierbaans Avenida Lúcio Costa. Nadat we hebben ingecheckt en onze winterkleding hebben ingewisseld voor badkleding, gaan we naar Praia da Barra. Wit zand, azuurblauw water en voldoende parasols vormen het decor voor onze eerste kerstdag. Feliz Natal!

Uiteraard had ik vooraf gevraagd naar het zwemmen, rond Rio kun je zonder zorgen het water in, al moet je wel voorzichtig zijn vanwege de soms sterke golven. Ik ben gewend aan de Atlantische Oceaan en tegelijkertijd verbaasd over hoe warm het water hier is.

Tussen de middag stoppen we bij een van de verschillende “postos” langs de strandpromenade. De strandrestaurants en beachclubs serveren verse lokale delicatessen. De service is supervriendelijk, de prijzen zijn gematigd en het eten is geweldig. We proberen casquinha de siri (schelpen gevuld met krabvlees), ceviche (rauwe vis gemarineerd in limoensap) en moqueca (visstoofpot). Mmmmhh… wat een bom!

Let op: De porties zijn over het algemeen vrij groot en, afhankelijk van uw eetlust, ruim voldoende voor twee personen. Natuurlijk heeft Brazilië ook een breed scala aan keukens die wij Europeanen gemeen hebben – of het nu Italiaans, hamburgers of zelfs Japans is. Maar probeer zeker ook eens de Braziliaanse gerechten, je zult versteld staan ​​van de exotische smaakervaringen die je te wachten staan.

De komende dagen zullen we wennen aan het tijdsverschil en het tropische klimaat door heerlijk te luieren op het strand. Met temperaturen rond de 30 graden en een hoge luchtvochtigheid zijn we verrast hoeveel mensen dagelijks gaan joggen en fietsen langs de strandpromenade of roeien en stand-up peddelen op de Marapendi-lagune.

Rio de Janeiro – cultureel erfgoed en Braziliaanse levensvreugde

Dan is het tijd voor een verandering van locatie. We verlaten de rustige Barra de Tijuca en verhuizen naar het levendige Ipanema in het zuiden van Rio. Alleen gescheiden door de “Pedra do Arpoador” (populaire plek voor jonge Cariocas bij zonsondergang!) Het strand van Ipanema grenst aan het wereldberoemde Copacabana. Beide wijken staan ​​bekend om hun levendige en kosmopolitische flair. Strandcultuur en levensvreugde zijn alomtegenwoordig. De mix van openluchtsportscholen, lichaamscultus en een vleugje extravagantie doet me een beetje denken aan South Beach, Miami. Ik hou ervan!

De volgende dag presenteert Walmir zijn stad aan ons. Onze gids spreekt vloeiend acht talen en neemt ons mee door het hele land. We bezoeken de artistieke wijk Santa Teresa en het beroemde “Escadaria Selarón” in Lapa. Het historische centrum staat ook op de agenda, evenals de beroemde tribunestraat “Sambódromo”. In Lagoa stappen we op de tandradbaan bij de “Estação do Cosme Velho” die ons naar de 710 meter hoge Corcovado brengt. Helaas wordt Cristo Redentor die dag gehuld in een mistmantel die vrijwel niets onthult. Het gejuich wordt des te luider wanneer, na een korte wachttijd, de wolken zich voor een kort moment uiteentrekken en een zicht op het indrukwekkende standbeeld onthullen (let op: let op het weer – zelfs als het warm is in de stad, kan het winderig zijn en daar afkoelen en regenachtig zijn).

‘s Avonds bezoeken we een klassieke “Churrascaria”. In de restaurants betaalt u in de regel een vast bedrag en kunt u naar wens en volgens uw eetlust verschillende soorten gegrild vlees proberen, die de obers u direct aan tafel serveren volgens het “rodízio”-principe (afwisselend). Heel lekker!

We boekten een boottocht door Guanabara Bay voor de volgende middag. Vanuit Marina da Glória brengt de 3 uur durende zeiltocht je langs diverse bezienswaardigheden met maritieme loungemuziek, waaronder uiteraard de Suikerbroodberg. Eindelijk! Na een zwemstop in de paradijselijke baai van Praia de Forte Branco passeren we Niterói aan de andere kant van de baai en de Ponte Rio-Niterói, de op een na langste brug van voorgespannen beton ter wereld, voordat we terugkeren naar de haven.

Copacabana en het grootste feest van het jaar

Het einde van het jaar nadert en hoewel het steeds drukker wordt in hotels en restaurants, lijkt de stad allerminst overvol. Alleen op Copacabana wordt al een paar dagen gebouwd voor het grootste feest van het jaar. Verspreid over het vier kilometer lange strand liggen verschillende podia en zijn de buitenruimtes voor de toplocaties afgezet voor gasten. Dit betekent dat het autoverkeer op de 6-baans boulevard van de Avenida Atlantica rond Nieuwjaarsdag volledig tot stilstand komt. Beste gelegenheid voor een lange wandeling, joggen of fietstocht. Wij brengen de dag door op het strand. Anders dan in Barra de Tijuca heeft de zee hier meer stroming en worden de stranden over het algemeen veel vaker bezocht. Naast de geïmproviseerde strandbars (“Quiosques” of “Barracas”), die naast het huren van parasols en ligstoelen snacks en drankjes verkopen, delen talloze strandverkopers het felbegeerde gebied. Brillen, tassen, badkleding, drankjes en etenswaren in verschillende varianten worden hier van alle kanten aangeboden, bijna als een estafettewedstrijd. Helaas was er geen chillout, dus we hebben ons zonder slag of stoot overgegeven aan de levendige sfeer.

We hadden gereserveerd voor de avond in een van de vele restaurants aan wat waarschijnlijk het beroemdste strand ter wereld is. Zoals vaak het geval is bij deze evenementen, is het eten schaars en is de keuze aan drankjes minimaal (let op: Brazilianen drinken eerder longdrinks bij de maaltijd dan wijn of bier!). Maar hoe dan ook: de bediening is supervriendelijk, de mensen zijn in een goed humeur en we zitten op 31 december in de open lucht in zomerkleding en slippers.

Of het nu jong, oud of gezinnen met kinderen is – het lijkt erop dat de halve stad ‘s avonds naar het verlichte strand komt om te genieten van de laatste uurtjes van het jaar met milde temperaturen en ritmische geluiden. Als je er vroeg bent, zet je een vriezer in het zand neer. Traditioneel kleden de meeste mensen zich op oudejaarsavond in het wit als symbool van zuiverheid en vrede. Ze eren de zeegodin Yemanjá, voor wie ze om middernacht bloemen in zee gooien om te bidden voor geluk en voorspoed voor het nieuwe jaar. Mensen lachen, vieren, zingen en dansen rond het enorme vuurwerk langs Copacabana en de kinderen spetteren rond in de ondiepe golven die langzaam uitrollen op het brede strand tot in de vroege uurtjes… we beginnen een nieuw jaar vol Braziliaanse levensvreugde. Proost!

Al met al is Rio zeker geen prachtige stad, hoewel de erfenis van de Portugese hoogtijdagen nog steeds duidelijk zichtbaar is. Je moet ook van de wolkenkrabbers op de achtergrond langs de stranden van Leblon, Ipanema en Copacabana houden. Maar Rio is ongecompliceerd, kosmopolitisch, sportief, jong en vooral groen. Geen wonder dat de stad midden in een jungle werd gebouwd, waarvan delen vandaag de dag nog steeds bestaan ​​als het “Parque Nacional de Tijuca”.

Trancoso – verborgen paradijs in de staat Bahia

Onze volgende stop is Porto Seguro in de staat Bahía, ongeveer 2,5 uur vliegen ten noorden van Rio. Wij kozen voor het pittoreske stadje Trancoso. Het hart van de voormalige door de Portugezen gecreëerde nederzetting is de “Quadrado”, een vierkant dorpsplein met een kleine kerk, waarrond talloze kleurrijke huizen staan ​​waar nu verschillende restaurants, boetiekhotels en winkels zijn gevestigd. De idyllische plek is een populaire ontmoetingsplaats voor de lokale bevolking en bezoekers, vooral bij zonsondergang, wanneer de zon langzaam in de Atlantische Oceaan zakt en de ontspannen sfeer verandert in een bruisend nachtleven.

Maar Trancoso staat ook bekend om zijn weelderige flora en fauna in de omliggende natuurgebieden en zijn kilometerslange witte, fijne zandstranden met turquoise, heerlijk warm water. Ons hotel is prachtig gelegen boven het strand. De rode rotsen langs de kust doen mij meteen denken aan Praia da Fálesia in de Algarve, al zijn de vegetatie en haar bewoners hier uiteraard veel exotischer. Zo komt het voor dat we onderweg door het bosrijke terrein apen of luiaards tegenkomen die nonchalant in de bomen hangen en bladeren eten… we gebruiken de dagen ook om helemaal niets te doen en te genieten van de tijd aan zee. Geen strandverkopers, geen commerciële recreatieve activiteiten, geen helikopters. Het minimale achtergrondgeluid is de wind en het eindeloze gebrul van de golven. Puur natuur. Slechts enkele kitesurfers profiteren van de wind die rond het middaguur opsteekt om met de elementen te dansen.

Tip: Met de golfbaan Terravista heeft Reinhold Geiger, oprichter en eigenaar van het cosmeticabedrijf L’Occitane, zijn persoonlijke golfdroom waargemaakt. De eerste negen holes van de par 72 baan lopen door de ongerepte natuur van het regenwoud, terwijl de tweede negen direct langs de kust lopen en een spectaculair uitzicht op de Atlantische Oceaan bieden. De fairways zijn smal en soms heuvelachtig, de greens zijn snel en golvend. Strategisch spel is vereist, vooral in winderige omstandigheden. De moeite waard!

Porto de Galinhas – natuurlijke stranden met een vleugje Caribische flair

De laatste stop van ons verblijf in Brazilië is Recife in de staat Pernambuco. Voor onze laatste vakantiedagen vestigden we ons in het kleine kustplaatsje Porto de Galinhas, ongeveer een uur rijden ten zuiden van de luchthaven. De regio staat bekend om zijn met palmen omzoomde stranden, kristalhelder water, natuurlijke poelen en koraalriffen. De soortenrijke onderwaterwereld biedt duikers en snorkelaars een waar paradijs. Maak je geen zorgen: vanwege de offshore-riffen worden de wateren rond Porto de Galinhas ook als haaienveilig beschouwd.

De kuststrook strekt zich 18 km uit tussen Praia de Muro Alto in het noorden en Praia de Maracaípe in het zuiden. Onze pousada ligt midden in een kleine palmoase direct aan het strand. Ondanks de Braziliaanse zomervakantie blijft “onze” sectie vrijwel verlaten. Bij eb kun je gemakkelijk langs de kust verder naar het zuiden lopen richting Pontal de Maracaípe en Travessia de Rio. Hier vertrekken ook boten voor uitstapjes naar de nabijgelegen natuurlijke zwembaden. Op de zandbanken bij Pontal de Maracaípe worden ‘s ochtends geïmproviseerde strandbars met parasols en stoelen neergezet, die in de loop van de middag bij het naderen van het tij letterlijk in het water zinken en tot de volgende dag in veiligheid worden gebracht.

‘S Avonds gaan we naar Porto de Galinhas voor het diner. Onze taxichauffeur Genivaldo beveelt tijdens de korte rit verschillende restaurants aan. Het vakantieoord, dat vooral populair is onder Brazilianen, bruist. De geplaveide straten rond het centrale plein (“Pracinha”) zijn bezaaid met flitsende winkels, restaurants, cafés en bars met livemuziek. Het leven speelt zich letterlijk op straat af. Maar ook al is de sfeer altijd positief, Porto de Galinhas heeft meer een kermisgevoel dan een authentieke flair. Nou ja, we blijven maar twee nachten, dus onze verwachtingen kunnen worden teruggebracht tot de essentie: boa comida e bebida.

Recife – stad van contrasten

Omdat onze terugvlucht laat in de avond vertrekt, brengen we onze laatste dag door in Recife. Ik ontmoette Wolfgang vóór onze reis. De inwoner van Wuppertal is hier al meer dan 30 jaar thuis en laat ons met toewijding zijn geadopteerde huis zien. De 1,6 miljoen grote metropool zit vol contrasten. Aan de ene kant de historische oude stad Recife Antigo, met zijn markten, kerken en diverse koloniale gebouwen die een idee geven van de pracht van lang vervlogen tijden. Aan de andere kant strekken elegante winkelcentra en moderne wolkenkrabbers zich uit naar de hemel langs het stadsstrand van Boa Viagem.

Maar hoe groot de contrasten in Recife, of beter gezegd het hele land, eigenlijk zijn, ontdekken we tijdens een bezoek aan een van de talrijke sloppenwijken. In overleg met Wolfang bezoeken we de favela van Peixinhos, een van de grootste van de stad met ruim 5.000 inwoners. Langs de oevers van de Rio Beberibe staan ​​talloze houten hutten en rudimentaire bakstenen barakken met kilometerslange golfplaten daken. Stromend water, elektriciteit en afvalwaterafvoer zijn onbestaande. Mensen en dieren delen de uiterst eenvoudige ruimte die ondanks alles gewenst en verhandeld wordt. Diverse liefdadigheidsinstellingen proberen de inwoners van Peixinhos te ondersteunen bij hun zoektocht naar werk, onderwijs en vrijetijdsbesteding. Gewone burgers die zelf niet veel hebben, maar zich toch vrijwillig inzetten voor hun medemensen die verderop op de maatschappelijke ladder staan. En zoals zo vaak zijn het de kinderen die, gedreven door hun nieuwsgierigheid, zonder voorbehoud op ons afkomen en vragen stellen. Natuurlijk is voetbal het nummer 1 onderwerp.

Het is moeilijk voor te stellen, maar Peixinhos is op zichzelf een levendige en dynamische wijk met een sterke gemeenschap. Hoewel de bewoners ver onder de armoedegrens leven die we ons kunnen voorstellen, hebben ze hun trots en hun gelach behouden.

‘De wereld is een boek. Iedereen die nooit reist, ziet er maar één kant van.” (Aurelius Augustinus)

We slikken de indrukken in voordat prompt het volgende contrast volgt.

Olinda ligt op slechts een steenworp afstand. De stad werd in 1535 door de Portugezen gesticht en was tot 1827 de hoofdstad van Pernambuco. De oude binnenstad van Olinda (“de prachtige”) is een waar juweel van barokke architectuur en staat niet voor niets sinds 1982 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Maar Olinda is ook het bolwerk van het Braziliaanse carnaval. Het is half januari en dus bevinden we ons midden in de pre-carnavalsevenementen. Diverse carnavalsgroepen paraderen door het labyrint van smalle geplaveide straatjes, langs de kleine, kleurrijke huisjes die het historische stadsbeeld kenmerken. Aangemoedigd door de talrijke bezoekers trommelt, klapt, zingt en danst men op het sambaritme. De uitbundige sfeer is aangrijpend en het duurt dan ook niet lang voordat we toegeven aan het gekke reilen en zeilen… Een dag van uitersten.

Dan is het tijd om afscheid te nemen. Met de magie van dit land in de vorm van talloze herinneringen in onze bagage beginnen we aan onze reis naar huis. Er is nog zoveel te ontdekken, we komen zeker terug. Até à proxima!

Reisadvies:

Wij vlogen met TAP via Lissabon. Ideaal als non-stop vlucht naar Rio en terug vanuit Recife. Om het land binnen te komen heeft u een geldig paspoort nodig. Informeer tijdig naar de vaccinaties. Gele koorts is verplicht, dengue en hepatitis worden aanbevolen (vanaf 24 januari).

Kortom, Brazilië is absoluut een bezoek waard. Laat je niet afschrikken door het negatieve beeld van misdaad in steden. Er is veel gebeurd: de stranden zijn verlicht, het leger en de politie zijn aanwezig. Maar rijkdom en armoede liggen hier heel dicht bij elkaar. Let op je waardevolle spullen, dure handtassen, sieraden en horloges laat je het beste thuis, neem ook voor kortere afstanden (vooral als het donker is) een taxi of Uber en betaal idealiter contactloos. Goede reis!

Source: https://www.reisedepeschen.de/winterflucht-auf-brasilianisch-reise-entlang-der-ostkueste/