Wedergeboorte op de sauna – reisbenodigdheden

Dirk Engelhardt nodigt uit voor een reis in zijn sauna. In het midden van de industriële romantiek van Spandau zweten we de grote stad uit ons lichaam.

"Lijkt op een kanaal, maar is de Havel," zucht Dirk met een verheven stem over het motorgeluid. Kapitein en enige heerser van het houten saunakasteel.

– Bus, trein, twee keer. Ondanks dubbele back-up door middel van verschillende Navigationsapps. De realiteit daagt ons uit voor debiele, vroeg-hongerige telefoonverslaafden; ze schudt ons wakker en eist meer dan alleen fysieke aanwezigheid. Bij de gastheer van de Schwitztonne moesten we ons bekeren. Weigerden hoofd verontschuldigde ons voor de vertraging. De verhelderende gedachte flitst als een bliksem: dat sommige deugden tijdloos zijn, deadlines houden, terwijl we de stijve, bevroren vingers op onze dijen warm houden. –

Banned staren we voor de manshoge houten vat zitten en staan ​​op de industriële afvalstoffen aan de rechter- en linkerkant van de Havel. Hoe onvrijwillige ontdekkers ontsnapten aan de symbolische baarmoeder van de ring van de binnenstad van Berlijn. Bij de dokken bewegen de bladen van de kranen synchroon met onze saunacel.

Voor een bemande zweethut op zee gaan we verder in een vilten supersonic, voordat we voor het eerst in Spandau gaan liggen en merken dat we samen zweten in de houten ton. – De saunakachel die ik had gevuld kort na het vallen op de Stößensee met maximaal drie logs. Absolute zweetgarantie, bij temperaturen rond de vriesgrens. Het hout brandt gelukkig helder en het interieur vult zich snel met de verlangde warmte. Dat kan de verwarming in de oude stenen muren niet betalen. Nu worden een paar houten lepelladingen van de infusiesekte en ook de laatste porie op zijn knieën gedwongen. De geperforeerde huid opent breder dan het gezond verstand ooit kan.

Op de terugweg, een kikkervisje van versleten wereldse wijsheid: tegengestelden trekken aan, of de kloof tussen maximale kamertemperatuur en de bevroren decemberlucht die we als een explosief mengsel tussen bijna-dood en wedergeboorte nemen.

Als vervaagd ivoor en roze pigment lichten we op het dek de voetgangers voetgangers toe. Terwijl onze blote billen de weg wijzen naar de passerende vrachtvervoerders.

Meer informatie over het saunalandgoed van Dirk Engelhardt en voor verhuur is te vinden op saunafloss.info.

Похожие записи

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *