Winterwandelen en rodelen op de Schwäbische Alb bij Balingen

De kans om in Duitsland met sneeuw bedekte witte winterlandschappen te beleven is, zoals bekend, het grootst in de middelgebergten naast de Beierse Alpen. Dit is ook het geval op de Schwäbische Alb ten zuiden van Stuttgart, waarvan het Albplateau en bergketens van meer dan 800 meter in de winter bijna altijd met sneeuw zijn gezegend. Ik had nooit gedacht dat we afgelopen weekend zo’n winterwonderland op de Alb zouden tegenkomen! Bijna een halve meter zachte verse sneeuw, witte besneeuwde dorpjes en winterbossen wachtte ons. Toen de zon tevoorschijn kwam, die, zoals bekend, de afgelopen weken vrij zeldzaam was geworden, was de wintermagie compleet.

Die ene dag voelde bijna als een minivakantie in de bergen.

Het voelde gewoon zo goed! En omdat het zo mooi was en de omstandigheden zo perfect, besloot ik het je hier in de blog te laten zien en je even mee te nemen naar de diep besneeuwde Alb.

Het begon bij Lochen bij Balingen, een 964 m hoge berg op de Albtrauf met mooie wandelmogelijkheden en uitzichtpunten in het dal en over de Alb. Het gebied tussen Schafberg, Lochen en Hörnle is ook in de zomer erg leuk om te wandelen, maar is ook geschikt voor winterwandelen en rodelen in de winter, zoals ik heb ontdekt. Direct achter Balingen slingert de Lochenpas zich steil de berg op over verschillende haarspeldbochten. De route voerde ons al door een besneeuwd winterbos, waardoor ik in de winter bijna zin had om in Tirol met de auto te rijden. Helemaal boven bereikten we de wandelparking aan de Lochenpass (ook wel “Parkeerplaats bij Lochenstein” genoemd), vanwaar het grindwandel- en wandelpad, dat gelukkig was geprepareerd, door het besneeuwde winterlandschap leidt.

Al in de eerste meters waren we omringd door echte sneeuwmassa’s: ongeveer een halve meter zachte verse sneeuw bedekte het landschap en wekte enorm veel enthousiasme, vooral bij de kinderen, die zich erin lieten vallen. Ik kan me ook niet herinneren wanneer ik voor het laatst zoveel sneeuw zag, behalve in de bergen. Tot mijn grote vreugde waren de bomen ook wit ingesneeuwd, want ik wandel graag door besneeuwde winterbossen!

Tegelijkertijd trokken de wolken zich steeds verder terug en was het contrast tussen de sneeuw en de blauwe lucht gewoon magisch. Ik had dit allemaal niet zo flagrant verwacht en werd volledig geflitst door de winterse magie om me heen. De grotendeels ongerepte sneeuw glinsterde in de zon terwijl we naar Schafberg wandelden. Als je wilt, kun je ook de korte steile klim naar het uitkijkpunt Lochenstein sjokken!

Onderweg zagen we mensen met sleeën en zelfs wandelaars met snowboards en ski’s. Een paar honderd meter na de parkeerplaats passeer je een prachtig open gebied boven het bos dat dienst doet als sledehelling. We wilden ook gaan rodelen en zochten daarom een ​​plekje bovenaan de piste. Gewoon rodelen was niet mogelijk vanwege de diepe sneeuw: aangezien er zoveel sneeuw lag, moesten we eerst onze eigen rodelbaan aanleggen om niet meteen vast te lopen!

Gelukkig was het niet zo druk als we hadden verwacht en waren de individuele rodelrijders erg goed verdeeld in het landschap, zodat we ons eigen gedeelte van de piste voor onszelf hadden. Dat was eigenlijk best ideaal, want niet alleen had iedereen een eigen rodelbaan, maar konden ze volgens Corona ook voldoende afstand houden tot anderen. Terwijl ik niet naar de vallei sjokte of door de diepe sneeuw sjokte om de baan te vergroten, genoot ik van de zon en het uitzicht en warmde ik mezelf op met thee. Heel mooi!

Als er zoveel sneeuw ligt, moet je eerst een rodelbaan aanleggen om vast te lopen!